9.
หญิงเย็บผ้า ก้มหน้าลงซุกซบเข่า ร่ำไห้อย่างไม่เคยมาก่อน
นับจากวันที่พบเสื้อในหล่มโคลนที่เกิดจากหิมะละลาย
เธอเลิกร้องไห้
เก็บกักไว้เนิ่นนาน
... นานเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์
จนหลงคิดว่าจะไม่มีวันร้องไห้อีก
แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง
วันร้องไห้ !
ร้องเสียให้พอ !
โอหัวใจดวงน้อยละห้อยเหลือ
เหมือนลอยเรืออยู่ในทะเลกว้าง
มองไปทางใดไม่เห็นทาง
มีแต่ความลัวลางและร้างเลือน
ชีวิตเหมือนเรือน้อยลอยบนคลื่น
ท่ามฟื้นตื่นความไม่มีที่ไม่เหมือน
ความทรงจำเหยียบย่ำคอยย้ำเตือน
สะท้อนสะเทือนส้อยเศร้าใต้เงาดำ
น้ำตาเอ๋ยไหลมาให้หมดหมด
แล้วจำจดเอาไว้ให้อิ่มหนำ
รู้จักแล้วใช่ไหมใจเจ้ากรรม
รู้เจ็บช้ำแล้วใช่ไหม ... ใจเอย
~
นับจากวันที่พบเสื้อในหล่มโคลนที่เกิดจากหิมะละลาย
เธอเลิกร้องไห้
เก็บกักไว้เนิ่นนาน
... นานเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์
จนหลงคิดว่าจะไม่มีวันร้องไห้อีก
แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง
วันร้องไห้ !
ร้องเสียให้พอ !
โอหัวใจดวงน้อยละห้อยเหลือ
เหมือนลอยเรืออยู่ในทะเลกว้าง
มองไปทางใดไม่เห็นทาง
มีแต่ความลัวลางและร้างเลือน
ชีวิตเหมือนเรือน้อยลอยบนคลื่น
ท่ามฟื้นตื่นความไม่มีที่ไม่เหมือน
ความทรงจำเหยียบย่ำคอยย้ำเตือน
สะท้อนสะเทือนส้อยเศร้าใต้เงาดำ
น้ำตาเอ๋ยไหลมาให้หมดหมด
แล้วจำจดเอาไว้ให้อิ่มหนำ
รู้จักแล้วใช่ไหมใจเจ้ากรรม
รู้เจ็บช้ำแล้วใช่ไหม ... ใจเอย
~
... ขำๆ คิดถึงเพื่อนกวี ...
ตอบลบ..คุณจัสมินอย่าใจร้ายกับหญิงเย็บผ้าด้วยนะคะ โดยเฉพาะตอนจบ..
(มีการขออย่างนี้ด้วยเหรอ..)
ถึงยังงัยก็ยังรอลุ้นอยู่ค่ะ ..
(Woranut)
.
.
.
เหอะๆ
ตอบลบเข้ามาเยี่ยมเยียนเจ้าของบ้าน
เดี๋ยวน้อยใจหาว่าไม่เข้ามาอีก
ไม่งั้นก็คงได้เจอกันแล้ว
เมื่อคืนก็เมา ไม่รู้ว่าอยู่นี่ ไม่ได้ทิ้งชื่อไว้
มิน่า ! วันนี้ถึงเป้นวันดี ๆ
ตอบลบเพราะ พีเจ มาเยี่ยมเมื่อคืนนี่เอง
พีเจเขียน เมื่อคืนก็เมา ..
ตกลง มา หรือ เมา กันแน่คะ
แต่ ยังไงก็ดีใจ ที่แวะมา
..
น้ำตาเอ๋ยไหลมาให้หมดหมด
ตอบลบแล้วจำจดเก็บไว้ให้อิ่มหนำ
รู้จักแล้วใช่ไหมใจเจ้ากรรม
รู้เจ็บช้ำแล้วใช่ไหม ใจเอย (จัสมิน)
หญิงเย็บผ้าน่ารักน่าสงสาร