A small village in Bulgaria by Matro Marini
7.
เจ้าของร้านเครื่องหนังใหญ่ที่สุดในเมืองนั่งมองรองเท้าที่ถูกส่งคืนจากพระราชวัง ยิ่งมองยิ่งเกิดโทสะนั่งไม่ติด แน่นอน คนใหญ่โตอย่างเขาไม่ใช้คนผิด !คนผิดคือช่างทำรองเท้าโง่เง่านั่นต่างหาก ! ถ้าขนาดรองเท้าใหญ่ขึ้นอีกนิดเดียว ป่านนี้เขาคงรับเงินจากเจ้าหญิงมาเรียบร้อย ที่สำคัญ รองเท้าที่ข่มขู่ซื้อมา ซอมซ่อจืดชืด เคียงข้างรองเท้าจากดินแดนโพ้นทะเลที่นายพลเรือนำมาถวาย เขาเสียหน้า ในฐานะผู้โปรดปรานของราชสำนัก แต่คนมั่งมีอย่างเขา ย่อมมีอิทธิพลอยู่เป็นธรรมดา อย่างน้อยก็ต่อชายช่างทำรองเท้าผู้ต่ำต้อย !
~ ช่างทำรองเท้าก้มมองรองเท้าที่ถูกเขวี้ยงลงบนพื้นเดินเข้าไปหยิบมันขึ้นวางบนโต๊ะอย่างทนุถนอม สำหรับผู้ไม่ต้องการ มันช่างไร้ค่าเสียจริง ไม่รู้หรอกหรือว่ามันมีความหมายต่อเขาเพียงใด รองเท้าคู่สวย คงมีชีวิตจิตวิญญาณของมันเอง จึงเดินทางกลับมาหาเขา กลับมาหาเธอ เจ้าของที่แท้จริง
~..
.
แปกลใจไหม มีใครเข้ามา
ตอบลบแบร่
...
ตอบลบไม่แปลกใจ ...
:)