หญิงเย็บผ้ากับชายช่างทำรองเท้า ตอน 12 The sewing maiden and the shoemaker

12

 Marc Chagall; Above the Town (Au Dessus de la Ville)

“ฉันขอโทษ ...” ชายช่างทำรองเท้ากล่าวอย่างสำนึกผิด

“เคยได้ยินเสียงฉันบ้างไหม
ขณะฉันสนทนาอยู่กับดวงดาว ...
คืนหงอยเหงาเศร้าสร้อยคล้อยเคลื่อนไปช้า ๆ
เวลา ปฎิเสธเข็มนาฬิกา ยื่นมือเข้ามาชักชวน
เคยได้ยินฉันบ้างไหม ชายช่างฝัน
ดอกไม้ไหวหวั่นที่ริมสวน
สิ้นแล้ว หมดแล้วทั้งมวล
ไม่ทบทวนเก่าใด ... 
สิ้นแล้ว หัวใจของวันวาน"

“เราผูกพันกันด้วยรัก ตั้งแต่แรกรู้จัก จนบัดนี้
ความรักเมื่อเกิดแล้วยากจะดับ ...”
 
“โอ ลอยลับดับไป เช่นเทียนไขให้ประกายเปล่งปลั่งเพียงชั่่วยาม
ไปเถิด ฉันจะปิดประตู” 
 
“ทำไมห้องจึงมืดนัก ทำไมตะเกียงถึงอยู่บนเก้าอี้ ?
... เสื้อรุ่งริ่งนั่น ... เสื้อตัวนั้นนี่นา !” 
 
“ใช่ ! เสื้อตัวนั้น เสื้อที่ฉันพบมันจมอยู่ในหล่มโคลนสกปรก
คนใจร้ายไม่เห็นคุณค่าของมัน” 
 
“ฉันไม่อาจรู้ว่าเป็นเสื้อที่เธอตัดเย็บ”
ช่างทำรองเท้าก้าวยาว ๆ ผ่านเธอผู้งุนงงเข้าไปในบ้าน
เขาคว้าเสื้อขึ้นมาสวม
“ฉันจะสวมใส่เสื้อตัวนี้ เช่นอัศวินผู้ผ่านสงครามมาโชกโชน
เสื้อขาดเป็นริ้วประกาศชัยชนะ
เธอจะปะติดปะต่อมันขึ้นมาอีกครั้ง
เสื้อยังไม่ตายและฉันยังมีชีวิต
เธอเล่า อยากเป็นจอมใจอัศวินเสื้อขาดคนนี้ไหม”
 
เธอไม่ตอบ ...
 
ช่างทำรองเท้าเหลือบมองตะเกียง เขาเดินเข้าไป
... บนพื้นมีกรรไกร มีเศษด้ายเต็มไปหมด
เขาหันมองเธอ แววตาตื่นตะลึง
“นี่เธอหนาว จนต้องนั่งเย็บผ้าใต้โต๊ะเชียวหรือ ? ”
 



~