นกเพื่อนเก่า กับ นกเพื่อนใหม่

ที่ในสวน ฉันพบรังนกเขาเล็กบนต้นมะม่วง
คงเป็นรังนกเขาคุ้นเคยที่บินมาแตะไหล่ ก่อนร่อนไปเกาะเสารั้ว
.
ตัวนกเขาเล็กเป็นสีน้ำตาลอมเทา
หน้าสีฟ้าครามเหมือนทาแป้ง
สีฟ้านี้สดจัดในฤดูแห่งความรัก
มันพาคู่รักตัวใหญ่กว่ามาเดินเตาะแตะๆอยู่บนสนามหญ้าอย่างเสรี
ดูท่าทีเป็นเจ้าของ
ฉันจึงนั่งนิ่งๆ อยู่เงียบๆ อย่างเกรงอกเกรงใจ เหมือนเช่นเคย
.
นกทั้งสองบินกลับไปกลับมา
คาบก้านไม้เล็กๆ กิ่งแล้วกิ่งเล่า
ฉันจินตนาการว่า รังนกเขาเล็กคงใช้กิ่งไม้เล็กๆเหล่านี้ขัดกันไว้
ความจริงไม่ใช่เช่นนั้น ...
.
รังนกเขาเล็กทำจากดินโคลน
กิ่งไม้เปรียบเหล็กเส้นที่ผูกไว้รับน้ำหนักก่อนเทคอนกรึต
มันทำรังได้เรียบร้อยและแข็งแรง
ลูกนกมีขนหลอมแหลมสองตัวโผล่หน้ามาให้ตื่นตา
นกเด็กอ่อนมีทั้งหมดกี่ตัว ฉันไม่แน่ใจ
รู้แต่ว่าหัวใจเต็มตื้นเป็นสุข
ที่เห็นรังนกเขาเล็กทำจากกิ่งไม้ในสวน
ดินโคลนมาจากไหนก็ช่างเถิด
เป็นสุขที่ได้เห็นเพื่อนนกมีคู่ มีบ้าน และมีลูก

สุดสัปดาห์ เห็นนกแสนสวยคู่หนึ่ง
ตัวใหญ่กว่านกเขาเล็กมากกว่ามาก
มันมีสีน้ำตาลแดงและฟ้าสด
อวบอ้วน สะอาดเอี่ยม
คงเพิ่งลงเล่นน้ำในอ่างดินมาหมาดๆ
คนที่บ้านบอกว่า มันคือนกเขาไฟ
..
นกเขาเล็กพาลูกๆมาเดินเตาะแตะอยู่บนสนามหญ้า
นกเขาไฟสองตัวก็กำลังเดินอยู่เหมือนกัน
พวกมันหลีกกันไปเลี่ยงกันมาเหมือนไม่เห็นกัน
แม้ต่างฝ่ายต่างรับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกฝ่าย
.
ฉันนั่งมองพวกมันเดินสวนกันไปมาอย่างขบขัน
พวกมันทำเหมือนอีกฝ่ายไม่มีตัวตนอย่างแข็งขัน
กระนั้นไม่เคยเดินชนกันเลย
.
นกเขาเล็กเพิ่มจำนวนขึ้นมากมาย
แต่ฉันจดจำเพื่อนนกตัวแรกได้เสมอ
.
นกทั้งหมดอยู่ข้างนอกนั่น
ดังนั้น ...
ขอฉันออกไปในสวนหน่อยได้ไหม ?
.
.
.
.
.