10.
เสียงเคาะประตูกระชากหญิงเย็บผ้าออกมาจากภวังค์โศก
เธอตื่นตะลึง
โอ ใครมาล่ะนั่น !หรือจะเป็นเจ้าของบ้านเช่า
ไม่ ! เขาจะไม่ได้เห็นเสื้อตัวนี้ !
เร็วเท่าความคิด มือคว้าเสื้อแล้วลุกขึ้น วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต !
ผนังหนาถูกทำไว้เป็นที่ซ่อนของมีค่า
เธอพบช่องนี้ขณะทำความสะอาดวันย้ายเข้ามา
ของมีค่าที่เธอไม่เคยมีให้ต้องซ่อน
นอกจากเสื้อตัวนี้
เธอเปิดฝาไม้ที่เรียบสนิทกลืนกับแผ่นไม้
แผ่นไม้นี้ติดกับพื้นและตั้งฉากกับผนังห้อง
เธอใส่เสื้อที่ยังเย็บไม่เสร็จเข้าไปข้างใน ปิดฝา
จ้องมองอย่างสำรวจตรวจตรา
ต้องไม่มีอะไรผิดพลาด !
ยกมือขึ้นป้ายน้ำตา เอามือลูบชุดที่สวมใส่
เสื้อผ้าเก่า ๆ ยู่ยี่เพราะนั่งขดทำงานอยู่ใต้โต๊ะ
ซอยเท้าตรงไปเปิดประตู ...
เขายืนอยู่ที่นั่น !
~
เธอตื่นตะลึง
โอ ใครมาล่ะนั่น !หรือจะเป็นเจ้าของบ้านเช่า
ไม่ ! เขาจะไม่ได้เห็นเสื้อตัวนี้ !
เร็วเท่าความคิด มือคว้าเสื้อแล้วลุกขึ้น วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต !
ผนังหนาถูกทำไว้เป็นที่ซ่อนของมีค่า
เธอพบช่องนี้ขณะทำความสะอาดวันย้ายเข้ามา
ของมีค่าที่เธอไม่เคยมีให้ต้องซ่อน
นอกจากเสื้อตัวนี้
เธอเปิดฝาไม้ที่เรียบสนิทกลืนกับแผ่นไม้
แผ่นไม้นี้ติดกับพื้นและตั้งฉากกับผนังห้อง
เธอใส่เสื้อที่ยังเย็บไม่เสร็จเข้าไปข้างใน ปิดฝา
จ้องมองอย่างสำรวจตรวจตรา
ต้องไม่มีอะไรผิดพลาด !
ยกมือขึ้นป้ายน้ำตา เอามือลูบชุดที่สวมใส่
เสื้อผ้าเก่า ๆ ยู่ยี่เพราะนั่งขดทำงานอยู่ใต้โต๊ะ
ซอยเท้าตรงไปเปิดประตู ...
เขายืนอยู่ที่นั่น !
~
อ๊าก
ตอบลบปึงปัง โครมคราม ตึ ง ตึง ตึง !!!
ย๊ากกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
มาอาละวาดที่บ้านคนอื่นอย่างไร้ยางอาย
หลังจากเก็บกดความเครียดในการเขียนงาน
พอละ
อาละวาดซะเลย หุๆ
...
ตอบลบใครมาอาละวาดแถวนี้
มาปล่อยความเครียดในการเขียนงานไว้ที่นี่
เลยคงไม่ได้เขียน ...
มาอาละวาดบ่อย ๆ นะคะ ได้ง้าน .. ได้งาน
:D
มาเยี่ยมอย่างเจียมตัว
ตอบลบหวาดกลัวเจ้าของบ้าน..
คนอะไรช่างแสนหวาน
แม้น้ำตาล ยังจืดไป
แม่ดอก...........มะระ
เวลาขมซะ ไม่ไหว...ไม่ไหว
บางคราวก็มีหวานมาชื่นใจ
แต่ตอนขมเมื่อไร...วิ่งไม่ทัน
เจื้อยแจ้ว เจื้อยแจ้ว ฤทธิ์เยอะ
ประเดี๋ยวเถอะ ประเดี๋ยวเถอะ เจอฤทธิ์ของฉัน
ยามใดเธอหวาน จะหวานด้วยกัน
ยามใดเธอขม ตัวฉัน ..
พลันวิ่งหนีไป..
....
กลอนประตู
ขอยิ้มก่อนนอนสักหน่อยเถอะ..
ตอบลบวันเครียดๆที่เราจำต้องใส่ใจ .. ใครล่ะจะทำไม่รู้ไม่ชี้ได้นะ
มาอ่าน แม่ดอกมะระ เขียนโดย กลอนประตู
ชอบตอนเผ่นนี่แหละค่ะ ^^
...
ฮ่าๆ หาเจอจนได้บทกวีสูดซึ้ง ซึ้งกว่าเดือนดาวซะอีก
ตอบลบหากันจนเจอ
เจอกันจนได้
เห็นตั้งนานละ
ว่าจะดึงขึ้น
นานๆจะเห็นคนทำเป็นเก่ง
วิ่งหนีเพื่อนเรา
ฮ่าๆ