สวัสดีปีใหม่ค่ะ
กว่าจะมาสวัสดีได้ก็ผ่านไปถึง 15 วันแล้ว
เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แต่เราก็ยังมีอีก 11 เดือนครึ่งที่เหลืออยู่ให้ได้ทำอะไร ๆอย่างที่ใจปรารถนา
ขอส่งความรู้สึกดี ๆ ส่งแรงกายและแรงใจ และความเบิกบานเป็นสุขถึงเพื่อนอ่านทุกคนค่ะ
ลงภาพวาดหมายเลข 5 ซึ่งเป็นภาพเล็กหรือภาพลองวาดในกระทู้ "บทกวีบนแคนวาส"แล้วนะคะ
Jasmine flowers in vase
I SEE
ตอบลบแล้วนั่นๆ ดาวตกน้ำ เห็นไหม?
ูู^^
บุ๋มๆ
ใครคนหนึ่งว่า
ตอบลบดอกไม้ไม่ได้ทำให้เรางดงาม
แต่ทำให้โลกของเรางดงาม
ฉันว่า...
ความงามของดอกไม้บางดอกตราตรึง
ฉันจึงเห็นโลกงดงาม
เธอคนหนึ่งถามเขาคนหนึ่งว่า ...
คุณรักฉันเพราะฉันสวย
หรือความรักคุณทำให้ฉันสวยกันแน่
... 1 มีนา 10
ตอบลบ.
ถอนหายใจ ... จ๋อย ... ลอยใจ
เวียนวน นั่งไม่ติด บางความกังวล วนเวียน
เขียน นำความคิดเลี่ยงหลบ ขบคิด เขียน
ถูไถ ไม่ได้ความ เขียนไม่ได้
เดินไปเดินมา อย่างนี้ดีกว่า รดน้ำต้นไม้
หวังได้หมุนกลับ น้ำซับอารมณ์
นิ้วโป้งเท้าเกี่ยวชายกางเกงพันผูก สะดุดล้มไม่เป็นท่า
หัวเข่าเลือดซิบ ข้อมือเจ็บ ข้อศอกเคล็ด
นั่งอยู่อย่างนั้น
นานเท่าไรแล้ว หกล้มครั้งก่อน
จำไม่ได้
วันนี้ล้มเพราะอะไร
เพราะมัวห่วงเท้าใคร ไกลเวลา ~
.
..
.
ความห่วงใย
ตอบลบยังคงเดินต่อไป
ไม่ยอมเลือดซิบ ไม่ยอมเจ็บ ไม่ยอมเคล็ด
ฉันนั่งมองมันอยู่อย่างนั้น
และหาวิธีใหม่เพื่อลุกวิ่งตามให้ทัน
ความห่วงใยหัน
เพียงแต่ไม่ใช่ความห่วงใยของฉัน
ที่หันมอง
...
ดูแลตัวเองด้วยค่ะ
ขอบคุณน้องจันทร์ค่ะ .. เลือดตกยางออก
ตอบลบเพราะไม่หันกลับมามองทางนี่เอง
:)
.
บอกเล่า เก้า สิบ...
ตอบลบพี่ลิญถามว่า..สอบวีไอพีเมื่อไหร่ มาตอบทิ้งไว้ที่นี่
คำตอบคือ "ไม่ต้องสอบแล้วค่ะ"
อาจารย์ท่านเสนอว่าถ้าพอใจ ท่านจะใช้คะแนนมิดเทอมเป็นเกณฑ์ตัดเกรดให้ เพราะไม่เช่นนั้นจันทร์จะต้องติด I ไม่ก็ติด F ไปก่อน
ที่จริงจันทร์พอใจในส่วนของคะแนนที่มี และพอใจที่ไม่ต้องสอบ
แต่ไม่สบายใจเท่าไรนัก
มาคิดว่าตัวก็เห็นข้อสอบแล้ว
ครั้นอาจารย์จะเปลี่ยนข้อสอบใหม่ให้เราคนเดียวก็กระไรอยู่
และมาคิดว่าจะยุติธรรมกับคนอื่นหรือกระทั่งยุติธรรมต่อตัวเราเองไหม เมื่อไม้บรรทัดที่ใช้สเกลเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน
คิดนี่ คิดนั่น คิดไป แล้วก็คิดได้!!
คิดทำไม
เกรดวัดอะไร? สำคัญแค่ไหน?
เลยได้แง่คิดโยงใยโยงยังอย่างอื่นยิ่งใหญ่
สถาบัน? เงินทอง? เกียรติยศ? รถไฟไทย(มาไง)....
และ..
*ขออภัยข้อมูลยังไม่สิ้นสุด
ฉะนั้นอยู่บ้านให้สบายใจ
ไม่ต้องอ่านหนังสือใหม่ก้อดีเเล้วเอย คริๆ
^^
(บอกเล่าเสีย 90 แล้วมั้งนี่ ยาวเชียว แฮ่ๆ)
น้องจันทร์ พี่ไปอ่านที่ shoutbox แล้วค่ะ แต่ก็ดีที่มาเล่าไว้ที่นี่ จะได้กลับมาอ่านง่ายๆ
ตอบลบพี่ว่าที่จันทร์ไม่ต้องสอบวีไอพี ก็ดีแล้วนะคะ ไมอย่างนั้นอ.ควรออกข้อสอบใหม่เพื่อความแฟร์ แล้วต้องจัดสถานที่สอบและคนคุมสอบสำหรับวีไอพีน้องจันทร์ ซึ่งวีไอพีคงไม่สบายใจนัก ไม่สบายใจอยู่ดี
เพราะฉะนั้น ดีแล้วเอย !
ไม้บรรทัดสเกลใหญ่เล็กไม่เท่ากัน ดีที่สุดสำหรับกิจเฉพาะ ... เฉพาะกิจ
และ
รถไฟไทยรับใช้ประชาชน
พี่ไม่นั่งรถไฟ เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าเป็นประชาชนไทยเหรอเปล่าค่ะ
สงสัยต้องหาเรื่องไปนั่ง จะได้มีความมั่นใจในรถไฟไทยและตัวเอง
ว่าเราเป็นของกันและกัน แล้วยังเป็นไทยเหมือนกันอีกด้วย
ไปเขียนไว้ที่ทักทายของจันทร์ คุยกันที่นั่นบ้างซีคะ
พี่ลิญชอบเปลี่ยนสถานที่ :)
...
เรื่องของจันทร์
ตอบลบ... มือถือตกพื้นดับอนาถคาที่ ...
เสียงจันไม่ได้น่าฟังสักเท่าไหร ให้เป็นเคราะห์เฉพาะนักเรียนกรมทางหลวงเถอะเนอะ
ฮ่าๆ มือถือตกพื้นดับอนาถคาที่เลยค่ะ อาศัยเอาซิมไปฝากใส่เครื่องพี่ (ของเธอใส่ได้สองซิม) และยังไม่อยากซื้อเลยค่ะ เพราะยังไม่อยากได้ ^^ โดนแม่ดุประจำ เรื่องติดต่อไม่ได้ เป็นนิสัยเสียของตัวเองเลยข้อนี้
ส่วนที่ว่าชีวิตมีสีสัน สีอะไรนั้น รอมันผสมให้เข้าที่จันจะดูดีๆ แล้วจะมาบอก แต่คงยากจะนับสีสัน เพราะจันไม่เคยสรรสี
คิดถึงการคุยกันของเรา เช่นกัน พี่ลิญจน์ ประจวบเหมาะ เมื่อไหร่คงได้เจอะกันสักที คงต้องอาศัยฤกษ์งามยามเกรียน (คำยืมจากเกรียนพี่) ซะแล้ว ขอบคุนพี่ลิญจน์มากมายนะคะ
...
ไม่เจอกันก็คุยกันตรงนี้ก็ได้ ไม่ก็ที่ ทักทาย ที่บ้านจันทร์ คุยกันไป
พี่สรรสีที่ชอบไว้เต็มสวน สีที่ไม่ชอบมีมาเยี่ยมเยียนบ้างชั่วคราว
ไม่ปฏิเสธ เพราะทำให้รู้ว่ายังไม่ชอบ มาก็ดีละ ทำให้รู้ว่าชอบสีอื่นเพราะอะไร
ยังไม่อยากได้มือถือ ก็ยังไม่ต้องซื้อ นะ
พี่มีเรื่องแสนเศร้าและยังหวั่นผวาจนวันนี้ เกี่ยวกับมือถือ... ไว้จะเล่าค่ะ
ไม่ได้เป็นนักเรียนกรมทางหลวง เลยอดฟังเสียงจันทร์ แต่ก็คงได้ยินในสักวัน
ดีใจที่ได้เจื้อยแจ้วค่ะ
~
พี่ลิญจน์..
ตอบลบพี่ชวนมาแบ่งห้องเล็กๆใต้เพดานกระดาษกลิ่นมะลิห้องนี้
ไว้เป็นที่ทักทายกัน
ถ้าอย่างนั้น
จันแบกค้อนมาตอกไมตรีลงหลักปักฐานเสียที่นี่แล้วนะ โป้ก!
...
เรื่องแสนเศร้าและยังหวั่นผวาเกี่ยวกับมือถือ
อยากฟังจังค่ะ
เจื้อยแจ้วหน่อยสิคะ ^^
จันทร์อยากฟัง .. เรื่องแสนเศร้าและยังหวั่นผวาเกี่ยวกับมือถือ ...
ตอบลบพี่ก็จะเล่าให้ฟังค่ะ
คืนนั้นเป็นคืนเงียบสงัด
พี่กลับบ้านในช่วงปิดเทอม
นั่งตอบอีเมลที่ค้างคาไว้เนิ่นนาน
พี่เพลินกับการอ่านและเขียนจนลืมเวลา
กริ่งโทรศัพท์บ้านแผดร้อง
พี่เหลือบมองเวลาที่มือถือ ตีสาม!
ใครกัน โทร.มาตอนตีสาม ต้องเป็นเรื่องไม่ดี เรื่องด่วนแน่นอน
พี่ตัวสั่น ...
พี่รับโทรศัพท์
เสียงชายหนุ่มฟังดูปลอบประโลม
พี่ได้ยินเสียงไซเรนและเสียงกลุ่มคน
เขาขอพูดกับน้องชาย
ใครพูดคะ
ผมพันตำรวจตรี .... ครับ
มีเรื่องอะไรเหรอคะ พี่ถามด้วยเสียงหลุดการควบคุม
ไม่มีอะไรครับ ขอพูดกับคุณเจดีหน่อยครับ
คุณต้องบอก พี่คาดคั้น
เกิดอุบัติเหตุ รถเบนซ์ตกลงไปในคลองข้างทาง
โอ ... ไม่ ... ไม่ ... แล้วคนขับ?
เธอติดอยู่ในรถครับ เราได้เบอร์นี้จากมือถือเธอครับ
โทร.ไปไม่รับ เลยโทร.เบอร์บ้าน
เธอ? ใช่ไหมคะ
ครับ.
พี่ตัวสั่นขาสั่นขึ้นไปปลุกน้องชาย
เขาลงมารับโทรศัพท์
เธอสิ้นใจ ... อายุสิบหก ... เกรดสิบสอง ... ไอเอสบี
ไม่มีใบขับขี่ ...เธอเมา ...
เธอตาย
ตำรวจต้องการเบอร์พ่อแม่ เพื่อแจ้งข่าวร้าย
เบอร์น้องชายเป็นเบอร์ที่เธอโทร.มาบ่อยๆ
เบอร์พ่อแม่ ตำรวจหาไม่เจอ
มันอาจอยู่ในมือถือ
แต่เขาหาไม่เจอ
...
พี่ลิญจน์...
ตอบลบตอนจันพาพี่สาวไปโรงพยาบาล (ตอนเธอขาหัก)
เห็นพยาบาลคนนึงวิ่งด่วนเอาโทรศัพท์ของใครคนหนึ่งมาโทร
เจ้าของคงเป็นคนที่ไม่รู้จัก
..คนคนนั้นที่นอนอยู่ในห้อง นั้น
เท่าที่จันจับใจความได้
คงเปลี่ยนเพียงไม่กี่ประโยคจากเรื่องของพี่
เธอไม่ใช่พันตำรวจตรี แต่เธอเป็นพยาบาล
คงถึงเวลาซื้อมือถือเเล้วละค่ะ
ซื้อเวลา มานาน
...
ตอบลบตอนพี่เรียนอยู่ไกลบ้าน..
แม่ต้องได้ยินเสียงพี่
และ
พี่ต้องได้ยินเสียงแม่
แม้เราจะเขียนอีเมลถึงกัน
เราก็ต้องได้ยินเสียงกันและกัน
ทุกเมื่อที่เราต้องการ
ตอนนี้ แม่โทร.หาพี่ไม่ได้แล้วค่ะ ...
:)
ตอบลบขอบคุณนะคะพี่ลิญจน์
_________
จันทร์เปิดบ้านใหม่แล้วค่ะ ขอต้อนรับพี่สาวเข้าบ้านด้วยค่า
เมื่อข้อความที่เคยส่งไปหายลับ
ตอบลบจันข้อเขียนใหม่ใจความเดิม
________
พี่ลิน...
ใครทำให้ลำบากใจ จันว่าเขาไม่มีตัวตน
อย่างน้อยก็ในโลกแห่งความสุขของตัวเรา
ไม่สบายใจที่จะออกไปก็อยู่ในบ้านเรานี่แหละ^^
รอจนกว่าพร้อม
บางครั้งแม้มลภาวะไม่เป็นใจ
แต่มิอาจปฏิเสธความงามของดอกไม้ตลอดไปเช่นกัน
จนกว่าจะพร้อม
บ้านพี่ลิน
ปลอดภัย สบายใจ (แม้นมีเกรียนจันมากวนก้อจงทำใจเสียเถิด อิ)
พี่ลินว่า โลกหมุนรอบตัวเองและหมุนรอบดวงอาทิตย์
และต้องไม่ลืม
มีพระจันทร์อีกดวงที่หมุนรอบตัวเองแต่ก็ไม่ลืมหมุนรอบดวงอาทิตย์และหมุนรอบโลก
มีจันทร์เป็นเพื่อน
^^
...
ตอบลบThanks Jan.
^^
.
.
.
ความเงียบ คือการมอบเสรีภาพให้ความคิด
ตอบลบคำพูด คือกับดักของการกระทำ
การกระทำในกับดักแห่งคำพูด
คือกรงขังเสรีภาพทางความคิด
และการงอกเงยแห่งสัมพันธภาพ
.........................
แด่ "นักลบ"
การไม่รับโทรศัพท์อาจมาจากสาเหตุหลายอย่าง
และบางครั้ง
ก็เป็นเพียงความปรารถนาที่จะให้เสรีภาพทางความคิด
เท่านั้น
~
Pessimism does not suit me.
ตอบลบการมองโลกในแง่ดีดูเหมือนตกยุคไปเนิ่นนาน
ความหวังเป็นของวันวาน
แทนด้วยสัญลักษณ์เสื้อลายดอกดวงในช่วงเวลาฮิ้ปปี้
คนที่อยู่ในกระแสแต่งกายด้วยสีดำหรือสีเข้ม มีลายพราง
ผู้คนเต็มไปด้วยความวิตก
เงิน ความรัก สุขภาพ สุขทุกข์
มากคนห่วงกังวลกับปัญหาภาวะโลกร้อน
สงคราม มลพิษ วิกฤตเศรษฐกิจ โรคระบาด
จำกลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบอย่างช่วยไม่ได้
เอาเถอะ ...
ถ้าการมองโลกในแง่ร้ายช่วยแก้ปัญหาของมนุษย์ หรือของโลกได้
มนุษย์ย่อมยินดี
โลกก็เช่นกัน
ความเศร้าและความวิบัติ
อาจเป็นที่นิยมในกลุ่มหนุ่มสาวส่วนใหญ่ของวันนี้
แต่มันไม่เหมาะกับฉัน !
...
คีรอน เด็กน้อยวัยแปดขวบ อัจฉริยะทางภาพวาดสีน้ำ
ตอบลบ... แนะนำว่า ..
หากเพิ่งเริ่มวาด ให้วาดตึกก่อน วาดให้ตรง ๆ
แล้วอย่าปล่อยให้ท้องฟ้า ... ว่างเปล่า
^^
คำง่าย ๆ ช่างจับใจ
.
^^
ตอบลบเริ่มวาดตึกก่อน..
แล้วอย่าปล่อยให้ท้องฟ้าว่างเปล่า...
จับใจจริงๆค่ะ
“บ้านสร้างจากอืฐและปูน แต่รวงรังสร้างจากรักเท่านั้น”
ตอบลบเป็นคนที่ถูกกับฤดูหนาวเป็นที่สุด ความชื้นหน้าฝนทำให้ไม่สบายตัวและมักทำให้ปวดหัว แสงแดดที่โปรดปรานไม่ต้องซื้อหาจากที่ไหน พอถึงหน้าฝน แม้มีเงินก็ซื้อหาไม่ได้ เลยหาแสงแดดอุ่น ๆ ดอกไม้สวย ๆ และความรู้สึกดี ๆ มาเก็บไว้ที่รวงรังที่ใครต่อใครเรียกว่าบ้าน เลือกเก็บเนื้อหาสาระหัวใจดี ๆ มารวมไว้เป็นบันทึก ไม่ให้ตกหล่นสูญหายไปไหน หากถ้อยคำข้างล่างมีแต่สิ่งดี ๆ นั่นเพราะว่า คนเรามีสิทธิ์เลือกที่จะมองความงดงาม แต่ไม่ได้หมายความว่าเบือนหน้าหรือหลับตาจากสิ่งไม่รื่นรมย์
สิงหาคม 2510 จันทร์ว่า ...
บ้านไม่เหงาค่ะ แน่นอน ตราบที่บ้านจันยังอยู่ จะเป็นเพื่อนบ้านจุ้นๆ^^ บ้านเป็นที่พิเศษ เป็นที่ที่อยู่แล้วสบายใจ ได้พักผ่อนให้เหนื่อยหายจากสิ่งภายนอก ฉะนั้น เราได้รู้จักบ้านกันและกันและต้อนรับกัน นั่นคือไว้วางใจให้เห็นกัน ใกล้กัน ดูแลกันค่ะ^^ รักและคิดถึงค่ะ
ฉันว่า ...
วันนี้อากาศชื้นและเปียก ซึมเซา ทึมเทาแทบทั้งวัน รู้สึกนิ่ง ๆ เงียบ ๆ และดิ่งลึก เป็นวันแปลก ๆ และคืนค่ำที่พิเศษ เข้ามาบ้าน นึกเห็นคำว่า”รวงรัง” และคนที่ทำให้รู้จักกับคำนี้ บ้านสร้างจากอิฐและปูน แต่รวงรังสร้างจากรักเท่านั้น
รวงรังที่ทอดสายตามองเห็นตะเบบูญ่ากำลังออกดอกเต็มต้น
One's weaknes becomes one's strength.
ทุกอย่างดูเชื่องช้า เคลื่อนไหวอย่างแปลกประหลาด เน็ตก็ช้าด้วย วันนี้เอางานชิ้นโปรดมาเก็บ เกี่ยวเนื่องกับ The Sentimental Swordsman ของมังกรโบราณ ที่เพิ่งได้ทำความรู้จักผ่านบทกวีบทหนึ่งเมื่อไม่นาน ค้นคว้าหาอ่านภาษาอังกฤษจากเว็บ แล้วเขียน
ตุลาที่แล้ว ซื้อมาทั้งชุดเลย ... แต่ยังไม่ได้อ่าน แหะ ^^
จันทร์หายไป ... คิดถึง ไปบล็อกจันทร์ เขียนไว้ดี๊ดี นักคิด มาแรง...
... เอ่อ ... วันนี้แปลกจริง ๆ ด้วย
สัมผัสความแปลกที่ไม่มีตัวตน น่ากลัว ...
Walk your own road.
ทุกคนมีหนทางตนที่ก้าวเดิน
อย่าหลงทาง ... นะ ...
สารจากจันทร์..
ฮ่า นักคิด มาแรง ...^^ ขับจินตไซค์มาหาค่ะ คุณประภาสเคยเขียนไว้เกี่ยวกับคนใจร้อน เขาว่า คนขับรถเร็วมีสองแบบ คนขับรถเร็วแบบหนึ่ง พยายามขับเร็วไม่ว่าจะที่ไหน แม้ในซอยเล็กๆ ก็ทำเสียงดังได้น่าปวดหัว เรียกคนแบบที่หนึ่งนี้ว่า "คนขับรถเร่ง" ไม่ใช่ขับรถเร็ว แต่อีกคนบนถนนธรรมดาขับปกติไป แต่เมื่อเป็นเส้นทางใช้ความเร็วเขาจะขับเร็วมาก เร็วจนคนแบบที่หนึ่งตามไม่ทัน นั่นจึงเรียก "คนขับรถเร็ว" ซึ่ง ใจร้อนเรื่องงาน ตัดสินใจเด็ดขาดในเรื่องใหญ่ ข้างนอกเย็นเรียบเหมือนเฉื่อย แต่ เด็ดขาด ..คือคนขับรถเร็ว แต่คนที่ใจร้อนได้แม้ในความสัมพันธ์คนใกล้ นั่น "คนขับรถเร่ง" และไม่ว่าเราจะขับรถแบบไหน drive your own road ^^ คนห่วงกันก็คงได้แต่ตะโกนออกไป "ขอให้ปลอดภัย ขับรถดีๆ"
ไม่ว่าเราจะขับรถแบบไหน drive your own road
ฉันว่า...
วันนี้แปลกจริงด้วย จันทร์ยังแปลกเลย แงงงงง วันนี้เป็นวันแปลกๆ เราสัมผัสความแปลกที่ไม่มีตัวตนนั้นได้ แต่ไม่รู้คืออะไร ค่ำนี้จะลงงาน ทำหลายๆอย่างกับบล็อก ใกล้วันไม่ว่างเข้ามาทุกที ตุลาก็ไม่อยู่ บางทีกลางเดือนกันยาก็ไปแล้ววว จากหนึ่งที่ต้องไปสองที่ ... เดือนหน้าวันเกิดเรา วันตายแม่ ... อีกแล้ววว สงสารตัวเองจัง
วันนี้ยัยจันทร์ร่ายยาว ...
กำลังรวบรวม บ้าน รวงรัง และร่ายยาวของใครก็ไม่รู้ ^^
ฮ่าๆ พี่จัสคะ พรุ่งนี้จันมีเทส อาจจะไม่ได้เข้ามาคุย แต่คิดถึงพี่จัสนะคะ ^^ รู้ว่าวันนี้มีอะไรทำที่บ้านนี้เลยสบายใจ อยู่ที่บ้าน อยู่กับบทกวี อยู่กับความคิด ..ให้เวลาตัวเองค่ะ ความสุนทรีแม้ในโมงยามแห่งความไม่ปกติ วันนี้น้องจันทร์ไม่แปลกนะคะพี่จัส ..น้องจันทร์คนเดิม : )
แค่อยู่ดีๆพลังก็เพิ่ม กระจกตาก็ใส ฮ่าๆ
จันทร์ตะวันรักพี่จัสค่ะ ...พี่สาว ^^
ย่อหน้าสุดท้าย เอามาเก็บไว้เพราะประโยคสุดท้ายแท้ ๆ เลย ฮ่าๆ ^^
พี่จัสก็รักจันทร์ค่ะ ^^
.....
:)
ตอบลบ><
T^T
ว้า.. มีสัญลักษณ์ไหนจะแทนรอยยิ้มจากใจได้มากกว่านี้มั้ยนะ
^^
จันทร์ตะวัน
มาอ่านบทสนทนากับจันทร์ พลันรำลึกได้ว่า
ตอบลบจันทร์อยากฟังเรื่องเชอรี่ หมาแสนรักที่เพิ่งเป็นโรคลมชัก
ไม่กล้าเล่าเพราะคราวก่อนตอนเล่าเรื่องวิทนีย์พร้อมลงรูป
วิทนีย์ก็จากไปด้วยโรคไต หลังต่อชีวิตมาได้ถึงแปดเดือน
ทำเอาหมองง
วันนี้ตั้งใจมาเล่า
แต่พอพูดถึงวิทนีย์แล้ว ... คิดถึง
ไม่ได้ส่งไปเผา แต่นำกลับจากโรงพยาบาลมาฝังไว้ที่บ้าน
ขุดหลุมลงไปเท่าตัวคน
ปลูกต้นกระดังงาต้นเล็ก ๆ สูงสักฟุตครึ่งไว้บนเนิน
ไม่ทันตั้งตัว กระดังงาก็ออกดอก หอมตลยอบอวน
เป็นเรื่องแปลก
กระดังงาเป็นไม้ยืนต้น ที่บ้านแม่สูงจนต้องแหงนมองจนสุดคอ
หมอบอกว่า หมาจำนวนมากเป็นโรคลมชักเมื่อแก่ตัวลง
หมาที่อยู่ในบ้าน นอนด้วยกัน แข็งแรง และสดชื่น
สวย ตาเป็นประกาย แต่มีพิเศษตรงเชอรี่ยิ้มได้
พวกมันคล้ายถูกทอดทิ้งตอนแม่ป่วย อยู่กับคนทำงานที่บ้าน
พอแม่เสีย ฉันกลับไปนอนบ้านเดิม บ้านแม่ เป็นเพื่อนพ่อ
ตื่นมาจิบกาแฟ ทานอาหารเช้ากับพ่อในสวนทุกวัน
อยู่กับพ่อครึ่งเดือน
กลับมาพบว่าเชอรี่ชักจนตากลับ น่ากลัวที่สุด
ตัวแข็งเกร็งอย่างเหลือเชื่อ น่ากลัวที่สุด
มันอาจเป็นไข้สูงจนชัก โดยไม่มีใครรู้
หมอว่ามันอาจเครียดที่ฉันหายไป
หรือมันแค่เป็นโรคลมชักเพราะเริ่มสูงวัย
ได้ยาฉีดมา ฉีดเข้าก้นตอนชัก เพราะที่นั่นมี่เส้นเลือดฝอยมาก
ยาจะออกฤทธิ์เร็ว รักษาไม่ได้ ได้แต่ควบคุม
หมอสั่งยาให้ไม่ได้ ให้ดูอาการว่าเกิดขึ้นถี่แค่ไหน
การให้ยา ขึ้นอยู่กับเจ้าของ ต้องรู้อาการกัน
มันยากมาก อาการชักเกิดขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
บางทีเกิดขึ้นขณะกำลังหลับ ทั้งเชอรี่และฉัน
เราจึงซื้อยาฉีดมาเตรียมไว้ มีลักษณะเป็นสลิงก์ มียาอยู่ข้างใน ไม่มีเข็ม
นั่นละ สิ่งเดียวที่เราทำได้
หลังฉีดยา เชอรี่จะไฮเปอร์จนหมาตัวอื่นจะกัด
หมออธิบายว่า ถ้าตัวใดก่อกวนความสงบ มันจะฆ่าทิ้ง
เกิดจากสัญชาตญาณการอยู่เป็นฝูง
เวลาได้ยา เธอเดินชนโน่นชนนี่อย่างควบคุมไม่ได้
และจะกินอาหารมากจนไม่อยากเชื่อว่าร่างเล็ก ๆ ของเธอจะมีที่พอบรรจุ
จับได้ว่า เธอจะชักทุกสองอาทิตย์
แต่แล้ว อาการชักก็หายไปเกือบเดือน
ค่ำคืนหนึ่ง กลางดึก เธอชักติด ๆ กันหลายครั้ง
น้องชายไปโรงพยาบาลสัตว์ที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไปเอายา
ฉันรู้ว่า การชักทำให้เซลล์สมองตาย
เช่นเดียวกับยา การให้ยา ทำให้เซลล์สมองตายเช่นกัน
หมอบอกว่า การให้ยาเกินดีกว่าปล่อยให้ชัก
จำนวนยา เราต้องตัดสินใจเอง การให้ก็ขึ้นอยู่กับเรา
สร้างความทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง สงสาร
เวลานี้ เชอรี่ไม่ได้ชักมากว่าสองเดือน
ค่อยลดยาลงเรื่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ
ให้ไวตามินบีบำรุงสมอง ที่หมอบอกว่าช่วยได้นิดหน่อย
ฉันยังคงมีเธอนอนเคียงข้างอยู่ด้านซ้าย เธอยังสดใส
ประกายตายังคงซุกซน แต่เธอไม่ค่อยยิ้ม
เพราะกิจวัตรในชีวิต
การให้ยา พยายามให้แม่บ้านเป็นคนให้ ... ไม่สำเร็จ
แม่บ้านหุ้มยาด้วยลูกชิ้นทำจากเนื้อบดที่เธอโปรด ... ป้อนให้
เชอรี่กินเนื้อหมดแล้วถุยปรี๊ด ยากระเด็นออกมา
หลังจากนั้น เธอจะเดินจากไปอย่างไม่ยี่หระ
หน้าที่ป้อนยาจึงเป็นของฉันโดยสมบูรณ์
ไม่ต้องหุ้มอะไร แค่ใส่ในปาก วางลึก ๆ ที่ด้านหนึ่งด้านใด
เธอจะกลืนอย่างไม่เกี่ยงงอน
ก่อนหน้า ต้องกลับมาให้ยาเธอทุกเที่ยง
แต่ตอนนี้ปรับให้เป็นเช้ากับก่อนนอน
จึงต้องปรับมื้ออาหารด้วย ระบบรวนเร หมาตัวอื่น ๆ งงไปพักใหญ่
แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว
สามวันที่ผ่านมา ฉันให้ยาเธอแค่ก่อนนอน และดูเหมือนคุมได้ดี
มีบางครั้ง เชอรี่ร้องอื๊ด ๆ ผิดเวลา ตาข้างหนึ่งจะแดงเรื่อ ๆ และตัวร้อนรุม
ฉันก็จะให้ยาเพิ่ม
ที่ทำเช่นนี้เพราะว่า คนเป็นโรคลมชักมักใช้ชีวิตอยู่กับหมาที่ฝึกแล้ว ไว้คอยเตือนกินยา
เจ้าตัวไม่รู้ แต่หมาจะรู้ว่ากำลังจะชัก เกิดอาการขึ้นแล้ว
ดังนั้น ฉันจึงเชื่อว่า เชอรี่บอกฉันได้ เวลาจะมีอาการ
มันเป็นหมาดูแลตัวมันเอง
หนำซ้ำ ยาที่เชอรี่กินอยู่ก็เป็นยาตัวเดียวสำหรับคนที่เป็นโรคลมชัก
ยาตัวนี้ชื่อ Diazepam
คนที่ฉันรัก ตายจากก่อนเวลาอันควรจนเหลือเชื่อ
ในความทุกข์ เจ้าหมาเหล่านี้ทำให้ผ่านวันเหล่านั้นมาได้
เพียงหนึ่งเสียงกระซิก ไม่ว่าฉันจะอยู่ไกลแค่ไหนในบ้าน
พวกเขาและเธอจะได้ยินเสมอ
กรูเกรียวมาเลียเท้า และไม่ทิ้งไปไหน
แม่บอกว่า เด็ก ๆ ต้องมีสัตว์เลี้ยง จิตใจจะได้อ่อนโยน
ฉันเป็นคนอย่างนี้ คงเพราะชีวิตฉันมีสัตว์เลี้ยง
ที่เมื่อก่อนจะกลับมาหาได้ทุกปี
จนกลับมาอยู่กับพวกมัน
พวกมันผ่านสุขทุกข์ของฉันมาด้วยกัน
และถ้าหากเกิดสิ่งใดขึ้นกับฉัน ที่คล้ายเป็นความลับต่อโลก
ทั้งอารมณ์ความรู้สึก
พวกมันคือสิ่งมีชีวิตที่เป็นพยานรู้เห็นและกำความลับทั้งหมดไว้
แด่เพื่อนชีวิตทุกตัว
รักหมดเลย ^^
ทุกตัว
.....
วานนี้ตื่นแต่เช้า ไปบ้านริมแม่น้ำน้อย ผักไห่ อยุธยา
ตอบลบเดือนเกิด เดือนที่แม่จากไป เมื่อปีที่แล้ว
อากาศดี ชื้นและหม่น ฝนโรยสาย
นั่งบ้านไทยริมแม่น้ำ สวยและสงบ
ช่วงบ่ายแดดฉาย ต้นไม้เขียวชุ่มชื่น
คุณป้าเพื่อนรักแม่มาด้วยเหมือนครั้งที่แล้ว เราใกล้ชิดกันมากขึ้น
โทร.เยี่ยมเราบ่อยขึ้น คงสงสารว่าเราไม่มีแม่ที่สนิทกันมาก
เวลาพบกัน เราจะพูดกันถึงเรื่องการเขียนหนังสือ
ส่งข้อความฝากบ้านกับจันทร์ กลัวบ้านร้าง ...
กลับมาสี่ทุ่ม จันทร์ดูแลให้อย่างดี ไม่มีสิ่งใดแตกหัก
ตะเบบูญ่ายังอยู่ดี
จันทร์เล่าเรื่องเก็บมังคุดให้ฟัง
มังคุดเป็นผลไม้ที่เราชอบ
เพื่อนพ่อแม่ที่เป็นชาวยุโรปบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า มังคุดเป็นสุดยอดผลไม้ไทย
ต้นมังคุดเป็นพุ่มสวยและไม่น่าปล่อยให้สูงมาก
หลังให้ลูก น่าจะตัดให้เหลือความสูงหนึ่งในสาม
สะดวกต่อการเก็บลูกในฤดูกาลต่อไป
จันทร์เล่าว่า มังคุดเป็นของคู่บ้าน แถวสวนบ้านจัน
ตอนเด็กๆยายจะให้หลานๆสอยไปขายได้
ใครได้เท่าไหร่เอาไปเลย
บางครั้งได้เต็มสองตะกร้าใหญ่ๆของแม่ค้า ร่วมๆยี่สิบกิโล
เวลาเห็นลูกม่วงๆกับลูกเขียวๆ แล้วเลือกสอยเป็นอะไรที่สนุกมาก
มีทั้งต้นไม่สูงในรั้วสักสามเมตร จนถึงต้นสูงใหญ่
การสอยมังคุดนี้สนุกกว่าผลไม้อื่น เพราะขั้วมันหลุดแล้วจะสะใจมาก
ผลหลุดไม่ยาก ตรงนั้นเเหละเสน่ห์ มันจะเป็นข้อต่ออยู่นิดนึง
ผลมันสวยและได้ราคา
ฟังแล้วก็อยากได้สอยมังคุดบ้าง
เล่าให้จันทร์ฟัง อยากพูดถึงแม่นิดนึง เรื่องเงาะกับลำไย
ลำไยเป็นผลไม้ร้อน แม่ว่าอย่างนั้น
แม่เลยคว้านเมล็ดออก ใส่วุ้นหรือเยลลี่สีแดงสีเขียวเข้าไป แล้วแช่เย็น
เวลาเสิร์ฟมาในชามแก้วดูสวยมาก สีแดงพอเจอเนื้อลำไยขาวที่หุ้มไว้ กลายเป็นสีชมพูอ่อนจาง ๆ สวยแล้วก็อร่อย สีเขียวจะเป็นสีเขียวอ่อนเหมือนหยก
เวลาทานได้ความหวานของเนื้อลำไยและรสชาติหอมเย็น ๆ ไม่หวานจัดของวุ้น
ทำกับเงาะง่ายกว่า คำใหญ่กว่าด้วย สวยด้วย
เงาะที่คว้านเม็ดแล้วจะไม่บุบ สีสวย
จันทร์หิว ... อยากกัดเงาะแล้ววุ้นแตกชุ่มอยู่ในปาก ^^
ไปเที่ยวกลับมาเพื่อพบบทกวีดี ๆ ที่งดงาม ...
"รอยเท้าคู่นั้น" ของติสต์ เขียนร่วมใน "ใคร ?"
และ
“เงา” จันทร์เขียนร่วมใน "เธอ ฉัน และบ้าน"
ยอดเยี่ยมทั้งสองบท
วันนี้เป็นวันดี ๆ อีกวัน
^^
...
ข่าวร้ายมาถึงเมื่อสองคืนก่อน .. ฉันนิ่งราวกับมันไม่ได้บังเกิดขึ้น บางทีความซับซ้อนในจิตใจเราส่งสัญญาณเตือน .ประวิงเวลาไว้ก่อน. ราวกับว่า ด้วยการนิ่งงัน ฉันได้ผลักไสสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดไว้ ไม่ให้มาถึง
ตอบลบผ่านชีวิตยี่สิบห้าปี ฉันพบว่ามีอย่างน้อยมีหนึ่งสิ่งที่จัดการไม่ได้ .. ความตาย ..
สำหรับคนที่พบความตายก่อนกาลอย่างใกล้ชิดอย่างฉัน มันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า ฉันได้พบเห็นความตายนับร้อยนับพันครั้ง ในฐานะผู้แพ้พ่ายอย่างสิ้นเนื้อประดาตัว
งานศพของคนที่จากไปขณะอายุยังไม่ใกล้สามสิบปี ทำให้ฉันจดจำว่าได้ไปงานพิธีศพมานับพันครั้ง มันเกินพอสำหรับหนึ่งชีวิตเลยทีเดียว เหตุผลนี้คงเป็นเหตุผลเดียวที่ฉันอิดออดเมื่อต้องไปงานศพ ใครจะเข้าใจบ้างว่าฉันไปมาแล้ว ทุกงานเลย ฉันไปมาพอแล้ว
ข่าวร้ายที่มาเยือนบอกฉันว่า เพื่อนของพี่ชาย ตายด้วยโรคหัวใจล้มเหลวในร้านเสื้อผ้าเพื่อนที่สยามแสควร์ เขาเป็นคนที่หลงใหลเพลงเร้กเก้เป็นที่สุด เขาสะสมแผ่นเสียงเพลงเร้กเก้เก่าเก่าไว้เป็นจำนวนมาก ในวันที่เสียชีวิต เขาเพิ่งลงเพลงเร้กเก้เพลงหนึ่งไว้ที่บล็อกของเขา เขียนบอกไว้ว่า "นี่เป็นเพลงที่ออกมาในปีที่ฉันเกิดเชียวนา" ห้าทุ่มคืนนั้น เขาฟุบล้มลงตาย
เพียงเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เจดีน้องชายเพิ่งคุยกับเขาทางโทรศัพท์ ถึงแม้อายุจะห่างกันมากแต่ทั้งสองก็เป็นเพื่อนกันในโลกของดนตรี "He's my brother." เจดีมักพูดอย่างนั้น ต่างคนต่างยกย่องกันว่าเป็น Old School ซึ่งแปลว่า เก๋า
วันนี้ Old School คนพี่ ไม่ได้เตร็ดเตรอยู่บนโลกสรรค์หาแผ่นเสียงเร้กเก้เก่า ๆ อีกต่อไป แต่เก๋าคนอื่น ๆ ยังดำรงอยู่ เก๋าหลาย ๆ คนจากโลกไป แต่ก็มีเก๋าคนใหม่ ๆ เพิ่มเข้ามาเรื่อย ๆ สำหรับฉันแล้ว ความเก๋า คือความทรงจำชัดเจนในคาแรคเตอร์ที่โดดเด่นที่เป็นส่วนหนึ่งของบุคคลิกภาพของบุคคล แต่ที่สำคัญที่สุดคือรอยตราของความเป็นคนที่ประทับไว้ในใจของผู้ที่เขาละทิ้งไป และรอยทางที่เขาทิ้งไว้บนผืนโลก
...
ทดลองโพสท์ในนาม original ซะหน่อย
ตอบลบ..งานเขียนพี่จัสมีต้นไม้งอกออกมา.. (จันทร์)
ตอบลบ. ความสำเร็จได้มาจากการทำงานอย่างมืออาชีพ อย่านำสิ่งรกรุงรังเข้ามาบ่งบอกความไม่เป็นมืออาชีพ. (นักเขียนเพื่อนรักแม่)
^^ ต้องนำมาลง...
เมื่อวานคุยกับจันทร์สามเรื่อง พื้นที่และเวลา
เรื่องการทำละครของคณะนิเทศน์ศาสตร์ คณะที่จันทร์เรียน
อ่านได้ในกล่องพูดคุยค่ะ น่าสนใจ
เรื่องที่นำมาลงนี้เกี๋ยวกับงานเขียนจากมุมมองของจันทร์
จันทร์..“อาดึงงานไปพิมพ์ห้าชิ้น ตอกย้ำว่าความจริงอยู่กับเราทุกที่ เราไปที่ไหนที่นั่นก็คือตัวเรา
ฉะนั้นเป็นตัวเองที่แท้ เป็นแบบที่ให้ไม่เสียใจภายหลัง
วันนึงเคยมาอ่านย้อนหลัง งานเราไม่ยอมเศร้าไม่ยอมหมดหวัง
เรามาอ่านก็ได้รู้จักตัวเอง
บ้านพี่จัส งานพี่จัสก็เช่นกันค่ะ
งานพี่จัสมองทุกอย่าง เเละเห็นความงาม
ธรรมชาติเป็นส่วนประกอบสำคัญที่ใด
ที่นั่นมีชีวิต สัจธรรม และความงามเสมอ
งานพี่จัสมีต้นไม้งอกอยู่ มันเย็นและชื่นใจค่ะ
อยู่ใกล้ธรรมชาติเมื่อไหร่ จิตวิญญาณก็ได้ขัดอิฐขัดหินออกไป ขัดเกลาค่ะ”
จัส..“งานน้องจันทร์ให้พลัง บ่งบอกความเป็นคนเห็นทางออก มองในทางบวก
งานพี่จัสหลายชิ้นเขียนไว้นาน ลงที่อื่นมาแล้ว วันนี้ก็ยังใช้ได้อยู่
เพราะเราคือเรา
ธรรมชาติเป็นสัจธรรมสามัญที่เรียบง่าย ชัดเจน และปลอบโยนที่สุด
ปลอบโยนโดยไม่ต้องมีคำพูด คนใส่คำพูดลงไปเอง
เขียนความงามเพราะรู้ว่าโลกมีสิ่งตรงข้าม
เขียนเพื่อปลอบประโลม”
จันทร์..“พี่จัส งานพี่จัส งานจัน คนอย่างพี่จัส คนอย่างจัน
ความเข้มแข็ง ความมีพลัง กำลังใจ..
ถ้ามันจะพอเป็นแหล่งพลังงานเล็กๆให้โลกได้
ให้รู้ว่าสุดท้ายไม่ใช่ทุกคนในโลกที่หมดแรง
เผื่อรอไว้ให้คนหมดแรงอาจจะได้กลับมามีแรงค่ะ”
ชอบซะจริง “บทกวีพี่จัสมีต้นไม้งอกออกมา”
^^
คำพูดป้าธิ เห็นพ้องโดยไม่ต้องใคร่ครวญ ^^
~
อ่านบทสนทนากับจันทร์ที่ลงไว้ข้างบน
ตอบลบถามตัวเองว่า ทำไมติดใจนัก
"งานพี่จัสมีต้นไม้งอกออกมา"
คือเห็นเป็นภาพวาด
เห็นแล้วก็ชอบมาก
กระดาษขาว ตัวหนังสือดำ
แล้วมีต้นไม้งอกออกมา
ภาพที่เห็นทำให้มีความสุข
เห็นก้าน เห็นใบ สีเขียวต้นอ่อน
สีตองอ่อน ทำให้นึกถึงก้านตอง
สดใส สดชื่น แล้วก็ให้กำลังใจจริง ๆ
~
นอนไม่หลับ เลยลุกมาอ่านบทกวีจัสเขียน จัสบอกมีอะไรก็ให้เล่าไว้ในบอกเล่า ยังไม่ได้เล่า จัสก็รู้ว่าศศิไม่ค่อยอ่าน ยิ่งบทกวีไม่เอาเลย แต่ขอบอกว่าที่มาอ่านชอบมาก มันไม่โบราณ ชอบกลอนเปล่าของจัสแต่เชื่อมั้ย ศศิยังอ่านกลอนแปดของจัสด้วย
ตอบลบคืนนี้เชอรี่มีอาการแปลกนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร ดูอยู่แต่ไม่ให้ยา เชื่อแล้วเชอรี่ไม่เอามาลัยจริง มาลัยเค้าอยากอยู่สบายไม่ต้องมีนายเพิ่มอีกคน เอาใจเชอรี่ใหญ่แต่มันไม่ยอม หมาหยิ่งอ่ะ
ยังไม่ได้ลงรูปข้างบน รอโจ้มาทำ กระทู้ก็ยังไม่ได้เปิด
ก้อยแวะมาทุกวัน เขียนอะไรนิดหน่อยแล้วก็ฝากความคิดถึงไว้
ศศิรู้ว่าจัสห่วงหลายอย่าง แต่ห่วงเชอรี่สุดๆ เค้าจะดูมันให้ดีนะจัส
ใครคนนั้นลงบทกวีสุดยอดไว้ที่นู่น สุดๆๆๆๆ ชื่อถาม(บทกวี)
จัสที่รัก
ตอบลบลงบันทึกเรื่องราวไว้เป็นตัวหนังสือ
เชอรี่สบายดีจ้ะ ไม่มีโอกาสชัก
วันนี้ศศิลงบทกวีของไพวรินทร์ ขาวงามในกระทู้จัส
หยิบมาอ่านแล้วติดใจ มิน่าจัสถึงเป็นงี่
หนังสือเป็นตั้งบนโต๊ะจัส บอกถึงเจ้าของโต๊ะจ้ะ
คิดถึง
ศศิเองเข้าบล้อกจัสก็มีเพื่อนคุย
คนนอนดึกอย่างเราเจอคนไม่ยอมนอนอย่างพีเจ
เลยได้มีเพื่อนคุยกันยาว
ไม่เงียบเหงา
จันแวะมาแต่ไม่เคยเจอกัน มาคนละเวลา
เห็นบอกว่ากลับบ้าน บ้านอยู่ไหนน่ะจัสรู้ไหม
เขียนเมล์สั้นเพราะรู้ว่ายุ่งมาก ไม่อยากจุกจิก
เลยมาเขียนเล่ายาวไว้ในนี้
น้องชายไม่โทรกลับบ้านเลย ไม่เหมือนจัส
แต่จัสก็ไม่ได้โทร.หลายวันแล้วนะ คงไม่มีเวลา
ยังไง ถ้าจะไปเจอพี่ชายที่สวีเดนหรือไม่เจอก็บอกด้วยแล้วกัน
ไปเขียนคอมเมนท์ในบล้อกพีเจหลายอันอยู่เหมือนกัน
ซาบซึ้งที่มาอยู่เป็นเพื่อน เลยไปเยี่ยม ไปอ่านงานเขียน
บ้านจัสเงียบมาก เลยทำงานมั่งเข้าบล้อกมั่ง
มีเพื่อนคุยดึกๆก็ดี คุยเสร็จก็อ่านหนังสืออ้างอิงต่อ
วันนี้มีคนไม่รู้จักมาทัก ยินดีที่ไม่รู้จักศศิ ที่บล้อกพีเจ
พีเจมาขอโทษใหญ่ บอกว่าชื่อเพลง
เหอะ นึกถึง มายามารยา (ชื่อหนังสือ)มั่ง
พูดถึงเรื่องนี้ อะไรที่มันแย่กว่ากันน่ะ
พีเจก็อยากให้ไปอ่านไปตอมเมนท์ตามประสาคนเขียนหนังสือ
ศศิก็อยากเข้าไปอยู่หรอก
ที่จัสให้ศศิไปเยี่ยมเพื่อนๆคนอื่น
ศศิว่าจะไปเยี่ยมจันเพราะจันมาเยี่ยม
นอกนั้นไม่เห็นมาเขียนอะไรไว้
เลยจะไม่ไป
ตอนแรกคิดอยากจะมีบล้อกมั่ง แต่เปลี่ยนใจละ
มันใช้เวลา และ อื่นๆ
อิ
ศศิแวะไปบอร์ดมั่ง
ยังไม่เห็นนะกะ กลับมาแล้วหรือยังก็เลยไม่รู้
รอโทรศัพท์อยู่
เครื่องที่ทิ้งไว้มันดังเรื่อยๆ
ขึ้นเบอร์ไม่ขึ้นชื่อหลายเบอร์อยู่เหมือนกัน
ที่ขึ้นชื่อก็มี ^^
ทั้งๆรู้เนอะจัส อิอิ
บ้านศศิที่โคราชน้ำท่วม คอนโดไม่ท่วม
อยู่บ้านจัสสบายดี ยังไม่ตีกับมาลัย
อิ
คิดถึงมากจ้ะ
Pessimism does not suit me.
ตอบลบความคิดในทางลบไม่เหมาะกับฉัน จัสเขียนไว้ในกระทู้แม่ ดวงตาคู่นั้น
คืนนี้ศศิแวะมา ได้อ่าน ความสุข = รอยยิ้มที่ฝืนที่ฝืนให้ไม่ยิ้มไม่ได้
ศศิก็ได้ยิ้ม
โลกเต็มไปด้วยความเศร้าที่เราไม่ลืม ถึงอยากลืมก็ทำยาก
จัสเขียนถึงความสุขเพราะไม่อยากลืมมันไปใช่มั้ย
แต่จัสก็เขียนถึงความเศร้าอย่างให้เกียรติ
"ดอกไม้และเข็มนาฬิกา" อ่อนไหว บอบบางแต่ก็เข้มแข็ง บอกยังงั้น
ทุกข์ใหญ่สองครั้ง ใหญ่จริงนะจัส
ศศิก็ขอให้จัสพบรอยยิ้มที่ฝืนไม่ได้ให้มากที่สุด ให้บ่อยที่สุด
ชดเชยสิ่งที่หายไปจากชีวิต
แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นยังงั้น ^^
ขอให้จัสเจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆที่ช่างคิดละเอียดอ่อนและแข็งแกร่งนะจ้ะ
อ่านที่จัสเขียนถึงแม่แล้ว ศศิก็ใจหาย
แม่ศศิแก่กว่าแม่จัสหลายปี ตอนนี้ก็มีเจ็บป่วยบ้างแล้ว
คืนนี้มาหาจัส มาหาน้องหมา หมามันก็คิดถึงศศิเหมือนกันเนอะ
ศศิไม่นอน รอเวลา เดี๋ยวจะขับรถกลับบ้าน เลยมาเขียนทิ้งไว้ ด้วยความรัก
จะมาบ่อยเท่าที่มาได้ จะพยายามมาค้างแบบไม่ต้องรีบไปไหน
แล้วเจอกันนะจ้ะจัส
รู้ว่าดูแลตัวเองดีเพราะจัสรักตัวเอง รักษาตัวเองดีอยู่แล้ว
แต่ถ้าอะไรมันเยอะ มันมาก บอกศศินะ
ถ้าไม่บอกจะเสียใจ จะหาว่าจัสไม่รักศศิด้วย
แวะเข้ามาดูอยู่เรื่อย ถึงไม่บอก ก็ได้รู้เองแน่
เพราะฉะนั้น...... ^^
รักจัสจ้ะ
ศศิ
เพลินอ่านเรื่องเล่าของวันวาน ~บอกเล่าเก้าสิบ~
ตอบลบหลาย ๆ เรื่อง ได้คุยกับจันทร์ยาว ๆ
ชอบบทความห่วงใยของตัวเอง เมื่อใครคนหนึ่ง..
ต้องยืนวันละเก้าถึงสิบเอ็ดชั่วโมงต่อวัน
น้องจันทร์มาเขียนต่อสั้น ๆ เอาลงมาดีกว่า...
ความห่วงใย
ยังคงเดินต่อไป
ไม่ยอมเลือดซิบ ไม่ยอมเจ็บ ไม่ยอมเคล็ด
ฉันนั่งมองมันอยู่อย่างนั้น
และหาวิธีใหม่เพื่อลุกวิ่งตามให้ทัน
ความห่วงใยหัน
เพียงแต่ไม่ใช่ความห่วงใยของฉัน
ที่หันมอง
(จันทร์)
...
แล้วก็เรื่องราวจากศศิตอนจัสมินเดินทาง
~
จัน.
ตอบลบ^^
จันก็ชอบด้วยค่ะพี่จัส
ขอบคุณที่มักนึกย้อน
จึงพลอยมีอะไรดีๆให้ย้อนนึก และได้กลับมาอ่านไปด้วยเสมอๆ
รออ่านเรื่องราวจากศศิ ตอนจัสมินเดินทางค่ะ
^____^
จัน...เรื่องราวจากศศิ ตอนจัสมินเดินทาง
ตอบลบเขียนตอนจัสมินเดินทางค่ะ
เขียนไว้แล้วข้างบน
เล่าเรื่องต่างๆ เน้นหนักเรื่องหมาป่วย
อิ
ขอบคุณที่อยากอ่านนะคะ
^^
น้องจันทร์เหมือนพี่ตรงจดจำเรื่องราวได้ดี
ตอบลบใช่ค่ะ วันนั้นที่หกล้ม นึกย้อน จำไม่ได้ว่าเคยหกล้ม
จนถึงวันนี้ก็ยังไม่หกล้มอีกเลยค่ะ
เรื่องเล่าของศศิ เล่าไว้แล้วนะคะ
เชอรี่ป่วยเป็นลมชัก ศศิเลยต้องมานอนนี่
เชอรีกลับไม่ชักเลย
วันนั้นนั่งโทรศัพท์อยู่ดี ๆ ชักซะยังงั้น
ตกใจมากเลย (มีพยาน) ค่ะ
แต่หลายวันมานี่ เชอรีก็สดใสดี
...
ธารสายน้อยค่อยค่อยรินเลาะลัดไหล
ตอบลบสู่สายน้ำสายใจสายใยฝัน
คืนละมุนอุ่นอิงผิงนวลจันทร์
รุ่งทิวาอิงตะวันหวานลมโลม
ดั่งพฤกษาเริงร่าฝนอักษร
ดั่งฟืนฟอนร้อนเริงในเพลิงโหม
ดั่งอิ่มเอมในท่วมทุกข์ท่ามทรุดโทรม
ตัวหนังสือถาโถมเข้าโจมตี !
จัสมิน
7.1.10
ข่าวคราวหลังน้ำท่วมฉับพลันที่บริสเบน ควีนสแลนด์ ออสเตรเลีย
ตอบลบNews of flash flood, Brisbane, Queensland, Australia.
บ้านใหม่แจนเพิ่งเสร็จ เธอต้องขับรถข้ามรัฐไปทำงานทุกวัน พลันเกิดน้ำท่วมหลังวันเกิดไม่กี่วัน เส้นทางถูกตัดขาด คนส่วนใหญ่ทำงานจากบ้าน ส่วนหนึ่งทำงานจากออฟฟิซที่โกลด์โคสท์
เธอได้ลูกหมาเป็นของขวัญวันเกิด ดิซซี่ ตั้งชื่อตามชื่อของนักดนตรีแจ๊สที่ทำกันต่อมาเป็นประเพณีส่วนบุคคล แจนต้องฝึกหมา ต้องปรับตัวในบ้านใหม่ น้ำท่วมคราวนี้ เธอเลยได้อยู่กับบ้าน ได้เทรนลูกหมา และได้ทำตัวให้คุ้นชินกับบ้านใหม่ที่มีพื้นที่ใช้สอยในบ้าน 250 ตารางเมตร
น้ำท่วมคราวนี้ทำให้แจนได้อยู่ในที่ที่อยากอยู่มากที่สุด
ข่าวล่าสุด ทราบว่าจะได้อยู่บ้านต่ออีกสองถึงสามอาทิตย์
Brisbane city was flooded and is clean up all weekend. We went into work on Monday only to be evacuated out of the building at 11am. We came home. The highway near our home closed 3 cars ahead of ours so we had to take the back road which was also slowly flooding. We went into work on Monday only to be evacuated out of the building at 11am. We came home. The highway near our home closed 3 cars ahead of ours so we had to take the back road which was also slowly flooding. The two main roads out of Jimboomba were closed for a few days but no damages to any homes. But there are 40000 properties affected. Many of those houses will have to be gutted and rebuilt on the inside. Our office building, being on the river, was flooded but only below the foyer. The building will remain close for a few weeks until they can check all electronics and get the all clear from the structural engineer. Many, including me, will work from home over the next few weeks while some practice groups will work out of the gold coast office and other will work from the Partner's homes. Oh, the 40,000 homes are in/around Brisbane city & Brisbane River.
Some people will start back at work on Monday but we are to have different start times to stagger the number of people arriving & departing throughout the day because we will be limited to only 2 elevators. Some houses very close to the river are flooded again today because of the king tide that has come in. They say many of the houses are no longer livable and people will have to live in modular homes. We've advertised are room to offer anybody affected by the flood but I think we are too far out as nobody as taken us up on the offer. And the cleaning continues...
ตอบลบYou might find this interesting:
http://www.abc.net.au/news/infographics/qld-floods/beforeafter.htm
much luv
Thank you Jan for the updated news in Brisbane
ตอบลบDuring difficult times, there are always helps.
Flower of compassion springs in turbulence.
Tomorrow is Australia day (public holiday) & I have the citizenship ceremony to attend; I become an Australian citizen tomorrow. As the chant goes: "AUSSIE, AUSSIE, AUSSIE! OI, OI, OI!"
ตอบลบThat's funny Jannie.
ตอบลบ^^
oi oi oi.
Don't forget to renew your Thai I.D. every six years.
J.D. also keeps his Swedish Passport. to be renewed every 10 years.
Dear Jan,
ตอบลบDon't forget to update us on the Oi Oi Oi experience.
It was a very oi oi oi experience indeed. I got my photo taken with the mayor of Logan when I went up on stage to get my certificate. There were around 167 people getting their citizenship in the location I was at; there are many locations that held a ceremony. It was the most patriotic Australian experience. Even most Australians don't experience this.
ตอบลบYes, about the Thai ID... it had expired about 1.5 years ago. I hope that's not going to get me into trouble and hoping I can renew when I go back. Otherwise, I have to other way (that I know of) of renewing in Australia.
There is no problem on the ID with your birth certificate and your name in the house registration.
ตอบลบDo you keep the Thai passport? You can renew at the embassy, but how long it'll take?
When will you be back this year? ^^
Miss you so, or should I go to see you? :D
I'd talked to Pa Ouan on you buying a new house here. She said it shouldn't be any problem.
Oh, by the way, send your password via email so I can post pictures of the new house, Dizzy and others. I want to find you a profile picture most of all. Please give me some clue of what you like and don't like.
Sasi really likes what I chose for her. Did you see her profile picture? You can have a look at sasipin.blogspot.com though she said she wouldn't do much with her blog but I believe she will. :)
<3
กระทู้หลายเรื่องราว อิ
ตอบลบต้องมาอ่านซ้ำซักวัน
ช้อบชอบ
ขอมาเล่าถึงอาหารตรุษจีนจากบ้านก้อบไว้ที่นี่เนอะคะ
ตอบลบวันนี้กลับดึก หิวเต็มที่แต่ฝืนไว้ จัสโทร.บอกให้กลับมาทานที่บ้าน กลับมาอาหารตรุษจีนถูกจัดไว้เป็นชุด ข้าวมันไก่ จับฉ่าย ผัดวุ้นเส้นที่มีดอกไม้จีน มีกุ้งแห้ง อร่อยสุดใจ ของหวานมีเค้กชิ้นนึง จานแก้วคริสตัลใบใหญ่กลางโต๊ะมีผลไม้เต็มจาน กล่องคุ๊กกี้สวยๆสองกล่องใส่ขนมตรุษจีนเคลือบน้ำตาลที่ศศิไม่เห็นมานาน
ขนมเทียนขนมเข่งอยู่ในตู้เย็น พรุ่งนี้ตื่นมาจะทานค่ะ
ขอบคุณก้อยที่ส่งมา ขอบคุณจัสที่จัดไว้ให้
ซึ้งใจค่ะ ซึ้งจริงนะ ไม่เคยมีใครทำให้แบบนี้ ใส่ไมโครเวฟแป้บเดียวก็ได้ทาน
จะไม่รีบนอน รีบนอนไม่ได้เนอะคะ ทานมากเลย
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอให้ก้อยได้รับแต่สิ่งที่ดีเลิศเหมือนอาหารเลิศรสเนอะคะ
ร่ำรวย ร่ำรวย
^^
จัสคะ
ตอบลบวันนี้นะกะได้อ่าน "ผ่านหน้าต่างบานใหญ่" ชอบจังเลยที่จัสเขียนถึง
‘Wizard of Oz” กับเพลง ‘Somewhere over the Rainbow’
เพราะเป็นเพลงที่นะกะโปรดมากทีเดียวตอนที่ได้ดูหนังเรื่องนี้
เพราะรู้สึกว่าเป็นเพลงที่ไพเราะซาบซึ้งกินใจอย่างมากกกกกกก
แล้วก็ยังชอบที่จัสเขียนถึง "ขอบคุณ...ชีวิต"
อ่านทีไรก็ได้ข้อคิดดีๆทุกครั้งค่ะ
จริงอย่างที่จัสบอกนะคะ "ดูแลชีวิต แล้วชีวิตจะดูแลเรา"
ขอบคุณ..ชีวิต
ขอบคุณ..จัส
Hi Everybody! Hi Jas,
ตอบลบSorry I have gone quiet. Work has blocked the chat bit on your page so I can no longer leave comments! How annoying! Anyhow, I left a message in gantong and will call you tonite
miss you
<3
Hi Jan,
ตอบลบI know that you're very busy with everything; your wedding, your new house, your swimming pool, your lawn. I understand, please feel free to disappear when you have too though I will miss you a lot.
I'll be very happy if I can do something, don't hesitate to tell me.
love you Jan
Jas - what a pleasant chat last night. I really enjoyed it :) Sorry we got disconnected; the battery on my phone died.
ตอบลบDid you see it's snowing in Vietnam!
I'll give Paula a call and see what she can do.
<3
28.5.2011
ตอบลบหายหน้าหายตาไปสองวันเพราะทรูมีปัญหาค่ะ แก้ไขใช้ได้ชั่วคืนแล้วเสียไปอีกสองวัน เปิดโอกาสให้ได้ทำสิ่งอื่นๆที่ไม่ค่อยได้ทำ
ภาพจำจากงานแต่งงานของคนที่เรารักกับครอบครัวที่สนิทสนมกันมานานกว่าสิบปียังตรึงตรา ญาติมิตรสนิทบินจากหลายประเทศสู่งานแต่งงานเล็กๆที่อบอุ่น มองไปทางไหนก็เห็นใบหน้าเคยคุ้นทำให้หวนนึกถึงใบหน้าที่หายไป เรื่องราว เหตุการณ์ ผู้คนอื่นๆจากวันวาน บอกตัวเองว่า โลกไม่เคยหยุดหมุน นาฬิกาไม่เคยหยุดเดิน ทุกสิ่งอย่างก็เช่นกัน กระนั้น เวลาก็ไม่สามารถลบล้างหลายๆสิ่งที่ดีไปด้วยได้ บางความงดงามที่ประทับใจ ยังอยู่เหมือนอย่างที่เคยอยู่ ไม่เคยจากไปไหน
ความสุขที่ได้มา ยืนยันว่าความสุขมีอยู่จริง และเป็นจริง
The moment of truth, happiness is real.
2.6.2011
ตอบลบสวัสดีค่ะ ^ ^
คนหนึ่งเคยบอกจัสมินว่าความสุขคือรอยยิ้มที่เราไม่ยิ้มไม่ได้ ช่วงแจนแต่งงาน จัสมินยิ้มจนเมื่อยแก้ม มาชัดเจนตอนคัดเลือกรูปหลายร้อยรูปมาลงบล้อก เรามีความสุขเมื่อคนที่เรารักมีความสุข โดยเฉพาะเมื่อคนๆนั้น รักเราด้วย
การมีความสุขเพราะคนอื่นเป็นสุข แตกต่างจากการใชัชีวิตผ่านคนอื่นนะคะ อย่างแรกทำให้เรามีความสุขแท้จริง ตรงข้ามกับอย่างหลังโดยสิ้นเชิง
คนรักการเขียนถึงยังไงก็เขียน พบว่าวันสองวันนี้เขียนงานได้หลายชิ้น เขียนได้เร็วเพราะแรงบันดาลใจ ไม่ใช่สิ่งอื่น
คอมพิวเตอร์อาจไม่ทำงาน กระดาษ ปากกา ดินสออาจไม่ได้วางอยู่ตรงหน้า แต่เราก็เขียนจนได้
ฟอนไฟ การมอง...แล้วเห็น ความรู้สึกละเอียดละออทำให้เขียนได้เสมอ ดีบ้างไม่ดีบ้างก็ยังได้ฝึกฝน
อะไรหมดก็ให้หมดไป แต่ฟืนอย่าให้หมด ไฟอย่าให้มอดมลาย กลายเป็นเถ้าธุลี ที่ไม่ช้าจะถูกพัดกระจัดกระจาย แม้ในสายลมบางเบา
เช่นเดียวกับชีวิต
*
1.6.2011
สวัสดีค่ะ ^ ^
เย็นวาน เห็นขวดแก้ววางเรียงเป็นแถวใส่น้ำมะตูมไว้รอแช่เย็น ประเด็นเกิดขึ้นเมื่อพบว่า น้ำตาลหมดบ้าน น้ำตาลทองธรรมชาติยี่ห้อลิน ทำจากอ้อยบริสุทธิ์...หมดบ้าน วิ่ง ! คนใช้หมดวิ่งไปซื้อหามารอใช้ เมื่อบางอย่างหมดไปหรือหายไป เราตกใจและจัดการ ความมั่นคงเล็กๆทำให้เราอุ่นใจ
วินเซนต์ แวนโก๊ะห์ นักวาดผู้ยิ่งใหญ่พูดไว้ว่า ‘สิ่งยิ่งใหญ่เกิดจากการรวมกันของสิ่งเล็กๆหลายๆสิ่ง’ ในฐานะคนเรียงร้อยถ้อยคำและเรียบเรียงความคิดความรู้สึก จัสมินเห็นด้วย และยังเห็นต่อไปว่า บ่อยครั้ง สิ่งเล็กๆหลายๆอย่าง ก็ทำให้บางสิ่งยิ่งใหญ่ไม่อาจก่อเกิดหรือหมดสิ้นลง
ในยุคสมัยของความเร็วและความแรง ชัยชนะเหนือคนอื่นถือเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน ในขณะที่ชัยชนะเหนือตนเอง เป็นได้เพียงนามธรรม
มีเราเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นจริง
*
30.5.2011
สวัสดีค่ะ สุดสัปดาห์ผ่านไปรวดเร็วจริง แต่เดี๋ยวก็มาใหม่นะคะ เหมือนพระอาทิตย์ พระจันทร์ เหมือนฤดูกาล เราคุ้นชินกับการหมุนเวียนเปลี่ยนไปซ้ำๆของสิ่งเหล่านี้ เราดีใจเมื่อยามค่ำมาถึง นั่งฟังเพลงที่เราชอบ พูดคุยกับคนที่เราอยากสนทนา เข้ามาบ้านตะเบบูญ่า แล้วก็เข้านอน นี่เป็นการเปลี่ยนผ่านแบบธรรมดา
แต่บางการเปลี่ยนผ่านก็ทำให้เราตกใจนะคะ เช่นวิกฤตการณ์รุนแรงทางธรรมชาติ แต่ไม่ช้าก็เร็ว คนก็ตั้งหลักได้เสมอเลยค่ะ
Pass them on or pass on them.
คงเป็นเพราะการเลือกตั้งที่กำลังมาถึง จัสมินเลยนึกถึงเรื่องเหล่านี้ วันนี้รถหาเสียงวิ่งทั้งวัน แต่ละคันที่ผ่านมาให้ความรู้สึกที่แตกต่างอย่างช่วยไม่ได้ ย้ำกับตัวเองว่าคราวนี้ก็จะไปเลือกตั้งค่ะ
เขียนจะจบ ทำไมนึกถึงบทกวี"บางสิ่งยิ่งใหญ่ไม่เคยส่งเสียง"นะ เป็นบทกวีที่สวนกระแสปัจจุบันมากเลย
พรุ่งนี้จะรีบตื่นมาคอยแสงเช้า
แสงเช้าที่มาถึงอย่างเงียบเชียบ
*
อ่านคำทักทายแล้วค่ะ
ตอบลบจัสไม่ลงงานใหม่แต่ก้อเขียนทักทายไว้
ศศิก้อมีปัญหาที่กล่องพูดคุยเหมือนนาด้า
จะรออ่าน Cycles End เนอะคะ
7.6.2011
ตอบลบ"ใจ กูรู เดวา โอม"
หลายวันก่อนได้ดูหนัง 'Across The Universe' นำเพลงของ The Beatles เรียงร้อยเรื่องราว บันทึกเหตุการณ์ ฝากฝังความรัก ความฝัน ความหวังไว้กับผู้คนบนโลก ดูแล้วประทับใจมากจนต้องเอามาเล่า
หนังรวมทุกสิ่งยิ่งใหญ่ไว้ทั้งหมด นำเสนอได้อย่างชัดเจน ถ่ายทอดผ่านศิลปะสมัยใหม่ออกมาอย่างเรียบง่าย ลงตัวและสะเทือนใจค่ะ
หนุ่มชาวอังกฤษเกิดในยุคเบบี้บูม สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เติบโตมากับแม่เขาออกเดินทางตามหาพ่อ อดีตทหารอเมริกัน เพื่อให้"ต่างคนได้รู้ถึงการมีอยู่ของอีกคน"แม่รีดเสื้อตัวที่ดีที่สุดไว้ล่วงหน้าหลายเดือนเลย
เขาเดินทางมาถึงอเมริกาพบว่าพ่อเป็นกรรมกร ช่วงนั้นเด็กหนุ่มถูกเกณฑ์ทหารไปรบในสงครามเวียตนาม เขาอยู่ที่นั่นเมื่อ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง ถูกยิงตาย เขาอยู่ท่ามกลางการเดินขบวนของคนหนุ่มสาว การทำให้คนเป็นมนุษย์หุ่นยนต์ ผ่านชนชั้นกรรมาชีพ และทหาร ทุกสิ่งรอบตัวสะท้อน ตกกระทบตัวเขา คนใกล้ชิด โลกเล็กๆของเขา โลกใบใหญ่เปลี่ยนไปเป็นสีดำ
เพลงรัก เพลงฝัน เพลงหวังของเดอะบีทเทิลส์ดำเนินเรื่อง เพลง I want to hold your hand ถูกทำให้เป็นเพลงช้าของนักศึกษาหญิงที่ตกหลุมรัก Oh Girl ถ่ายทอดความรักของชายหนุ่ม เพลง Strawberry fields forever ถูกนำมาใช้ในช่วงสงครามเวียตนามเพราะสีแดงของมัน "Still my guitar gently weeps" แสนเศร้า
ลงท้าย หนังทิ้งความหวังและทางออกไว้ด้วยเพลง All you need is Love
เพลง Across the Universe เป็นเพลงปลอบใจ ให้ความมั่นใจว่าโลกของเราจะไม่เปลี่ยนไปเพราะสงคราม
หลายเพลงจัสมินแปลออกมาเป็นบทกวีไว้นานแล้ว อยากนำออกมาให้ได้อ่านกันค่ะ
"ใจ กูรู เดวา โอม " จักไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงโลกของข้าพเจ้า"
รักษาโลกใบเล็กของเราไว้ เพื่อโลกใบใหญ่ของพวกเราทุกคน
11.6.2011
ตอบลบเมื่อวานยัยน้องจันทร์แวะมา เสียดายที่ไม่เจอกัน ดีใจมากที่เห็นชื่อ ดีใจและขอบคุณที่มาเขียนไว้ในกระทู้นะคะ
เป็นเรื่องน่าแปลกที่น้องจันทร์ ศศิ และนดา ไม่สามารถเขียนในกล่องพูดคุยได้ ส่วนจัสเขียนได้ ศศิเองก็เขียนได้ตอนใช้ firefox อืม กล่องพูดคุยจะเป็นกล่องพูดคุยได้ยังไง ถ้าเจ้าของบ้านเขียนได้คนเดียว อยากจะอิเหมือนศศิซะจริง หวังว่า shoutbox จะกลับมาทำหน้าที่เหมือนเคยในเร็ววัน ^^
10.6.2011
สวัสดีค่ะ
วันนี้ลงบทกวี"เมื่อกระดาษแต่งงานกับดินสอ" ฉบับใหม่ล่าสุดค่ะ บทกวีบทนี้ เป็นของฝากเพื่อนเขียนเพื่อนอ่านในวันวาเลนไทน์ที่ผ่านๆไป ตอนนั้นเขียนให้ตลก เขียนให้เสียงแปร่งๆเพี้ยนๆ จนกวีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่มาเขียนร่วมบอกไว้ว่า อยากเขียนตามครู แต่ปวดหัวจนต้องไปนอน เปิดเข้าไปเจอ เห็นแล้วก็ขำ เลยเขียนใหม่เป็นการแก้ตัวต่อกวีผู้เป็นเสมือนครูคนหนึ่งของจัสมิน หวังว่าอ่านแล้วจะยิ้มนะคะ แล้วจะนำบทกวีเขียนร่วมที่น่ารักมากๆมาลงให้อ่านกัน รวมทั้งบทกวีเสียงแปร่งเพีัยนของตัวเองด้วยค่ะ
ตัวหนังสือมีไว้ให้หยิบฉวยมาเขียน
ตัวหนังสือมีไว้ให้อ่านไม่เคยปฏิเสธเราเลยสักครั้ง
เราคนเขียนจะ.ใจกว้างอย่างตัวหนังสือ
แม้ในขณะที่เราเป็นคนอ่าน
ยินดีต้อนรับผู้มาเยือนทุกคนค่ะ
14.6.2011
ตอบลบเราจะคุยกันเรื่องอะไรดี ความรัก แรงบันดาลใจ ความไว้วางใจ ความเมตตาอาทร ความหวัง ความชื่นชม ความสุข หรือเราจะคุยกันถึงปัญหา ของฉัน ของคุณ ของเรา ของโลก ถ้าการพูดคุยเรื่องร้ายๆทำให้ทุกสิ่งดีขึ้น ก็เป็นเรื่องที่น่าพูดจา แต่อย่าให้การสะสางความยุ่งยากหนึ่ง ทำให้เกิดความยุ่งยากอีกอย่างหนึ่ง บางที เราก็ต้องมุ่งพิจารณาความสามารถที่จะหัวเสีย เราจะหัวเสียให้สุดๆได้สักแค่ไหน ถ้าเรามีชัยเหนือมัน เราอาจคิดในทางดีได้บ้าง ความเชื่อและจินตภาพ ที่จะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปทางที่ดี
วันนี้ลงบทกวีกลอนเปล่าบทใหม่นะคะ
13. 6.2011
‘ศิลปะไม่ใช่ชีวิตแต่เป็นการนำชีวิตมาใช้’ การใช้ชีวิตที่คนสร้างสรรค์งานพอใจ คงไม่ใช่เพื่อคำว่าศิลปิน แต่จากความปรารถนาที่จะใช้ชีวิตสร้างสรรค์ศิลปะ
เราต่างใช้ชีวิตตามเสรีภาพขั้นพื้นฐานที่มีขอบเขตอยู่ในตัวเอง เรา ไม่ขีดวงล้อมเสรีภาพของคนอื่น ชีวิตและการใช้ชีวิตอยู่กับสุขทุกข์ ทำให้เรารับมือกับปัญหาและความทุกข์โศกต่างกัน ใครในโลกจะเหมือนเราอย่างแท้จริง
อาทิตย์ก่อน วันที่เจ็ดเป็นวันเกิดเจดี วันที่แปดเป็นวันตายของอีกคน เคยวางใจไว้กับวันเศร้าเปล่าประโยชน์ หันมาใส่ใจคนยังอยู่ ปล่อยคำว่าทำไม วางความหมกมุ่นในตัวตนมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบเล็ก โลกของเรา ที่รวมทั้งความจริง ความฝัน ความหวังไว้พร้อมสรรพ
สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตทำให้เราเป็นเรา ขอความสุขสงบเปล่งประกายจากขุมพลังภายใน ขุมพลังที่มีความดีงาม การรู้จักให้ และความรักที่เราต่างก็มีกันทุกคน
จัสมิน
17.6.2011
ตอบลบชีวิตถูกผลักดันด้วยนามธรรมทั้งหมดแม้ในปัจจัยสี่ เราแตะต้องความหิวไม่ได้ แต่สัมผัสความหิวได้แจ่มแจ้ง เราจึงกิน อาหารเป็นรูปธรรม เติมเต็มให้อิ่ม แม้ความอิ่มเองก็เป็นนามธรรม นามธรรมผลักดันให้เราหายใจและก้าวเดินต่อไปบนถนนสายชีวิต
วันนี้ นามธรรมใดจะผลักดันให้ก้าวเดิน
16.6.2011
เรามักเชื่อมโยงหลายๆสิ่งเข้าด้วยกันตามความเชื่อ
ฝังหัวเพราะเหตุผลและบทพิสูจน์ เอลนิโญ่ โดมิโน่ บัทเทอร์ฟลายเอ็ฟเฟคท์
การกระพือปีกของผีเสื้อแม้แผ่วเบา ก่อเกิดพายุ
ผีเสื้อไม่ได้กระพือปีกเพื่อให้เกิดพายุ
ผีเสื้อแค่บิน
ผีเสื้อบินเพราะมันบิน
เท่านั้นเอง
19.6.2011
ตอบลบเช้านี้ ตื่นมาเจอฟ้าใสแดดสวยที่หายาก ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ พื้นดินชื้นจนแฉะ แต่ไม่ใช่วันนี้ วันนี้ดินฟ้าอากาศดึงดูดให้ก้าวเดินไปในสวนแจ้ง ให้แสงแดดสายลมได้แตะต้อง วันอาทิตย์ที่สดใส มองและเห็นเป็นปาฏิหารย์ของช่วงเวลา
นึกถึงประโยคผ่านหู เอ่ยไว้ให้ได้ยินแล้วไม่ลืม 'ความทรงจำเหมือนแสงจันทร์ เราทำกับมันได้ตามใจ'
ความทรงจำไม่ได้อยู่ในห้องหับให้เราต้องไขกุญแจเข้าไป ไม่ต้องแม้แต่เคาะประตู ความทรงจำมาหาเรา ปรากฏให้เรารับรู้ถึงการดำรงอยู่ของมัน
ขอให้ความทรงจำที่มาเยืยน ย้ำเตือนถึงวันคืนที่ดี
ดีใจที่แวะมาค่ะ
18.6.2011
พอถึงวันหยุด จะนำบทความที่คนอ่านมากของเวลาทั้งหมดขึ้น กระทู้จะได้หมุนเวียนเปลี่ยนไป แต่แรกแปลกใจที่ “ฝูงกาเหนือทุ่งข้าวสาลี” ปรากฏอยู่ทั้งรายวัน สัปดาห์ เดือน ... เพราะคนเข้ามาหารูปกัน ^^ จะมีใครอ่านคำมั่งมั้ยนะ Wheat Field with Crows ของ Vincent van Gogh เป็นกระทู้ที่คนกดเข้ามาดูมากที่สุดของเวลาทั้งหมดซะแล้ว โอวินเซนต์ วินเซนต์ ... นึกถึงหลายถ้อยคำของเขา "หากข้าพเจ้าวาดภาพทิวทัศน์พวกนั้น ข้าพเจ้าวาดนัยน์ตาคนดีกว่า" เขาล่ะ คนที่ถูกรังเกียจและไม่เป็นที่ยอมรับในเวลาของเขาเอง “The way to know God is to love many things.”
จัสมินเขียนบทกวีถึงวินเซนท์ แวนโกะห์ไว้หลายบท ค้นคว้าอ่านจากจดหมายที่เขาเขียนถึงธีโอ น้องชาย ผู้ดูแลและรับฟังเขามาตลอดชีวิต มีเวลาถ้าสนใจก็เข้าไปอ่านกันนะคะ
ยินดีต้อนรับเพื่อนอ่านเพื่อนเขียนทุกคนค่ะ
บทกวีบทใหม่ วางไว้แล้ว
21.6.2011
ตอบลบไฮ แวะเข้ามาตอนเที่ยงค่ะ อากาศที่กรุงเทพยังดีอยู่ นกเขาเล็กที่เมื่อสองเดือนก่อน เหมือนเอาแป้งสีฟ้าครามสดมาทาหน้าเพื่อดึงดูดใจสาวนก ถึงวันนี้มาเก็บกิ่งไม้เล็กไปสร้างรังแล้ว จัสมินเคยเล่าถึงรังนกเขาเล็กไว้ในบอกเล่าเก้าสิบ เป็นเรื่องเล่าที่น่ารักของธรรมชาติค่ะ เห็นมันเก็บกิ่งไม้ ก็วาดภาพรังของมันเป็นรังกิ่งไม้ แต่ความจริงเป็นรังดินค่ะ ไม้ที่ใช้เป็นเหมือนเหล็กเส้นก่อนเราเทคอนกรีต ไม่ช้า นกหญิงจะออกไข่แล้ว นกเขาครอบครัวนี้ทำรังอยู่บนต้นมะม่วงน้ำดอกไม้ในสวน เราคุ้นเคยกันมาก จัสมินเรียกมันว่า ชาร์ลี
เดี๋ยวค่ำๆก็มาใหม่นะคะ ขอให้มีวันดีๆ แต่ถ้าไม่ดี ก็ไม่เป็นไร แล้วก็จะดีเอง ^^
แวะมาบ้านรอบสองหลังดู ที เอาส์ ... พูดถึงชาร์ลีนกเขาเล็กในสวน นึกถึงอีกชาร์ลี หมาลาบาดอร์สีดำ หมารูปหล่อใจดี ชอบเที่ยว ชี้เล่น อ่อนโยนกับเด็กๆ แล้วยังนึกถึงชาร์ลีเพื่อนแจน ที่ป่านนี้ยังไม่ได้โทร.กลับไปคุย การเชื่อมโยงทางความคิด โยงต่อไปเรื่อย จะไปถึงไหนนะ
จัสมินอยากแก้งานเขียนบทกวีล่าสุดมากเลยค่ะ รู้สึกว่าจะดีได้กว่านี้ เขียนบทแรก ไม่รู้สึกอยากแก้ไขเลย ไหงเขียนบทสองแล้วไม่พอใจ คงเพราะวันนี้ได้อ่านงานดีๆ วิธีคิดดีๆ วิธีนำเสนอดีๆ แล้วยังดู ที เฮาส์ อีก ยังไงบทกวีนี้ต้องแก้ไขแน่นอน
นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
20.6.2011
แวะมาวางบทกวีบทใหม่ค่ะ เขียนเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน เป็นบทสองของ "ภาพสะท้อนและการตกกระทบ" ที่อยู่ถัดลงไป
กรุงเทพอากาศดีจังสองวันนี้ ดีอยู่ท่ามกลางความรุนแรงทางการเมืองในช่วงหาเสียง
วันนี้ รอดูภาพยนตร์ "ลา แมซอง เดอ เท" หรือ"ที เฮาส์" หรือ"โรงน้ำชา" ที่ทำจากวรรณกรรมโลก เขียนโดย เหลา เส่อ หนังสือที่มีตัวละครกว่าหกสิบ แต่มัโรงน้ำชาเป็นพระเอก เพราะเขาถูกใช้เป็นตัวแทนเล่าเรื่องการเปลี่ยนแปลงในจีน สังคมเล็กๆในโรงน้ำชาที่บ่งบอกสังคมใหญ่ ช่องไทยพีบีเอส หลังข่าวภาคค่ำ
ดีใจที่แวะมาค่ะ
23.6.2011
ตอบลบวันนี้ แสงเช้าที่กรุงเทพสวยมากค่ะ อากาศแห้ง มีความกรอบอยู่ในอากาศ คล้ายหน้าหนาว วันแดดสว่าง ทำให้ใจสว่างค่ะ
แล้วจะแวะมาใหม่ อาจตอนเที่ยง อาจตอนเย็น หรือค่ำ แต่ก็ต้องแวะมาบ้านเสมอ
ขอให้มีเวลาดีๆนะคะ
..... 9.35 พีเอ็ม
ค่ำนี้ เพื่อนสองคนมาทานข้าวเย็นที่บ้าน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาหารอร่อยอร่อยขึ้นเพราะบทสนทนา ที่รวมเรื่องเขียนงานไว้อย่างแน่นอน ตั้งใจจะเขียนงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ เลยต้องเลื่อนออกไปอีก
วันนี้มีผู้มาเยือนเขียนข้อความฝากไว้ในกล่องพูดคุย ไม่ชอบสีบ้าน :) ก็ขอบคุณที่บอกไว้นะคะ เพื่อนอ่านเขียนจากบอร์ดที่เคยลงงาน ถ้าแวะมาเจอก็ดีใจค่ะ
สองคืนก่อน ฝันว่ามีคนเอาลูกหมาตัวเล็กๆสีดำมาวางไว้ในมือ ตื่นมาจำความรู้สึกได้ ดีใจ นึกถึงทีไรก็มีความสุข
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ หลับสนิทและฝันดีนะคะ
22.66.2011
ในที่สุดก็แก้ไขจนได้ค่ะ บทกวีบทล่าสุด นอกจากชอบเขียนแล้ว ยังเป็นคนที่ชอบแก้ไขงานมาก สาเหตุแรกเพราะไม่เก่งพอ ไม่แม่นพอที่จะเขียนได้ดั่งใจทุกครั้ง แม้จะมีบางบทที่เขียนแล้วลงตัว ความรู้สึกล้วนๆที่บอกเราว่าสิ่งที่เขียนดีแล้วหรือยังไม่ดี
"อะไรที่ดีที่สุด ย่อมหยุดอยู่กับที่" งานเขียนที่ลงตัว เราทำอะไรกับมันไม่ได้ ยิ่งพยายามก็ยิ่งแข็งนะคะ แต่ก็นั่นแหละ งานเขียนที่พึงพอใจไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย จัสมินก็แก้ไขเรื่อยไป
หรือไม่มีงานที่ดีอย่างแท้จริง มีแต่งานที่พอดี
สิ่งดีงามไร้ความหมายไหมนะ ถ้าไม่พอดี
หรือสิ่งดีงาม ดีงามได้เพราะพอดี
กระนั้น ความพอดีของใคร ก็เป็นของคนนั้น
3.7.2011
ตอบลบเวลาเป็นของเราเท่าที่เป็นของคนอื่น
เช่นเดียวกับความสุข มีค่าเท่าที่ผู้ครอบครองสำนึกรู้
สุขทุกข์อยู่แค่ปลายนิ้ว
ต้นขั้วอยู่ที่หัวใจ
เช่นการกระพือปีกของผีเสื้อ
ก่อเกิดคลื่นลมในโลกของเรา
โลกจึงหมุนไป ... และหมุนไป
ฉัน เห็นโลกเล็กๆของฉัน...หมุน
*
วันนี้ใช้ปลายนิ้วจับปากกา แล้วกากบาท
เพื่อให้โลกของเราคนไทย...หมุน
*
4.7.2011
สวัสดีค่ะ บ้านเงียบๆเข้ามาอุ่นบ้านซะหน่อย เดี๋ยวบ้านเหงา
เพื่อน ที่เข้ามาดูบล้อก ชอบวลี 'หมึกดอกไม้บนลายอักษร' ต้องรีบให้เครดิตน้องจันทร์ 'จันทร์ตะวัน' ตั้งให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีก่อน
จัสมินคิดวลีเหล่านี้สำหรับตัวเองไม่ออกหรอกคะ ถึงคิดออกจะกล้าใช้รึเปล่าก็ไม่แน่ใจ
ขอบคุณน้องจันทร์ไว้อีกครั้งนะคะ
เมื่อวานไปเลือกตั้งกับเจดี คราวนี้มีคนออกไปเลือกตั้งมากเป็นประวัติการณ์
จัสมิน ชอบคำของเหล่าเส่อ ผู้เขียน Tea house "ข้าพเจ้าไม่ใช่นักเคลื่อนไหว ข้าพเจ้าเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์"
โดนใจผู้สังเกตการณ์ในฐานะ'คนนอก'กระแสมากเลยค่ะ
ดีใจที่เข้ามาอ่านนะคะ ดูท่าว่าบล้อกนี้ คนจะเข้ามาหารูปซะมาก ^^
...
ตอบลบ6.7.2011
โลกจะเป็นยังไงถ้าไม่มีเรา
เราจะเป็นยังไงถ้าไม่มีโลก
โลกเป็นยังไงที่มีเรา
...
วันนี้โลกยังมีเรา และเรายังมีโลก
โลกอาจดีกว่านี้หรือแย่กว่านี้ถ้าไม่มีใครบางคนหลายๆคน
บางคนขุดค้นหาสาเหตุ บางคนหาทางแก้ไข
ทั้งสองต่างทำสิ่งที่จำเป็น สำคัญมากน้อยแล้วแต่กรณีและจังหวะเวลา
วันนี้ ฉันเห็นคนบางคนยักไหล่ คนบางคนม้วนแขนเสื้อแล้วลงมือ
ฉันเห็นบางคนนั่งลง บางคนลุกขึ้น
บางคนก่นว่า บางคนกล่าวโทษ บางคนสร้างความแตกต่าง
บางคนวางตัวอย่างและแบบฝึกหัดให้ตัวเอง
ฉันคว้าแบบฝึกหัดนั้น และเรียนรู้บางบทเรียน
7.7.2011
ถ้าขาดเราไปซักคน โลกก็ยังหมุน
พระอาทิตย์ยังขึ้น ไม่ว่าเมฆมากหรือน้อย พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงเท่าๆกันทุกวัน
โลกไม่เป็นไรเมื่อขาดใครไปซักคน
มีแต่คนที่เป็นไร
ค่ำคืนวันศุกร์ที่ผ่านไป แว่วเสียงใครคนหนึ่งพูดว่า
"แค่เราลดความต้องการ ให้กับโลกมั่ง โลกจะน่าอยู่ขึ้นทันตา"
ได้ยินแล้วเอามาคิด ผ่านไปเกือบอาทิตย์ยังคงติดหู
"ลดความต้องการ" เราทำอยู่ใช่ไหม
ที่ว่างและเวลา space & time ที่เป็นของเรา
ตัดออกไปใช้กับธรรมชาติ แบ่งที่ให้ต้นไม้อยู่ แบ่งเวลาไว้ดูแล
แม่ว่าไว้ไม่เคยลืม "ต้นไม้มักตายหน้าฝน"
ตายเพราะเราหยุดให้น้ำ ตายเพราะเราหวังฝน
บางครั้งฝนไม่ตกหลายวัน และบางทีฝนก็ตกจนดินแฉะ
พอฤดูแล้งมาถึง ต้นไม้ในสวนไม่ตาย เพราะเรารดน้ำ
เราไม่คาดหวัง ต้นไม้จึงไม่ตาย
ชีวิตง่ายดายขึ้นทันที เมื่อความต้องการลดลง
ยกเว้นเมื่อเราลดอย่างฉับพลันทันใด ลดลงอย่างเกินตัว
เพราะนั่นก็คือความต้องการอย่างแรงกล้าอีกชนิดหนึ่ง
8.7.2011
วันนี้แดดแรงมากค่ะ วันสดใส ฝนไม่ตกหลายวัน บอกเจดีว่า เย็นนี้จะรดต้นไม้ซักหน่อย รดแล้วเชื่อมั้ยว่าฝนจะตก
ฝนตก ^^
แต่ก็ดีใจที่ได้รดน้ำต้นไม้ ต้นไม้เปียก เราเองก็เปียก ทุกทีเลย
9.7.2011
พรุ่งนี้จะได้ลงบทกวีแล้วค่ะ รอวางบทจบคืนนี้ เลือกภาพเหมาะๆมาลงด้วย เลือกนาน
วันเสาร์ดีๆ แดดสว่างทั้งวัน แต่พอใกล้ค่ำ ลมก็แรง เหมือนจะเกิดพายุ แล้วฝนก็ตกหนัก แต่ตกไม่นาน เป็นยังงี้ซ้ำๆมาหลายเย็นย่ำ
วันนี้ได้พักผ่อนนอนเต็มตา
อย่าลืมมองฟ้ากันมั่งนะคะ
นานเท่าไหร่แล้ว
ที่ลืม
ถ้อยคำน้องจันทร์มาวางไว้วันที่ 11.7.2011
ตอบลบจัน.: พายุคิดถึงหอบมาเยี่ยม มาสวัสดีค่ะพี่สาว พี่จัสคะ พยายามเขียนคอมเมนต์ในงานอยู่นานมากแต่เขียนไม่ได้ ระบบมีปัญหาเสมอ ใช้ชื่อบัญชี google แต่พอกดส่งข้อความกลับให้กรอกชื่อใหม่ซ้ำไปซื้อมา.. ไม่เป็นไรนะคะขอมาเขียนไว้ในนี้ ^^ ตอนนี้กำลังพยายามเบิกทางให้ตัวเองอยู่ค่ะพี่จัส อีกปีเดียวจะจบแล้ว วงการโฆษณาไม่ง่ายเลย แต่หลังจากฝึกงานได้อะไรมาเยอะเลยค่ะ วงการโฆษณาไม่ง่ายเลย แต่หลังจากฝึกงานได้อะไรมาเยอะเลยค่ะ นึกถึงคำพี่จัสตลอดที่ว่าบางทีอาจมีพลังจักรวาลบางอย่างช่วยเราอยู่ ...เป็นเช่นนั้น เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ไปสมัครอีกที่ แต่เขาแนะนำให้ไปฝึกกับเพื่อนเขาอีกที่ ทำให้จันได้ พบอาจารย์ที่ดีมากที่สุดคนหนึ่ง ประมาณสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ประกาศผล โฆษณาคานส์ไลออน พี่เขาได้ gold ประเภท press ค่ะ พี่จัส!!!!!!.. จันเห็นตอนเขาทำงานกันด้วย รางวัลใหญ่ที่สุดของโลก แล้วจันก็ได้รู้ว่า เวลาผ่านไปคำสอนของพี่เขามีประโยชน์กับจันมาก ส่วนในวงการการเขียนนั้น .. พี่เป้พี่จัส เป็นสองคนที่จันไม่มีวันลืมเลยค่ะ : ) ตอนนี้จันมีโอกาสเรียน class ที่มีนักเรียน 8 คน กับอาจารย์มงกุฎ บก.สำนักพิมพ์ผีเสื้อค่ะ เวลาพูดตอบ ถ้าพูดผิดรูปประโยคท่านจะแก้ทันทีเลย ! ท่านสอนการเป็น บก.ได้อย่างน่าชื่นชม
เขียนทักยาวเสียจนจะหมดหน้า เพราะคิดถึงจริงๆ มีเรื่องเล่าเยอะเลย รอผลประกวดโฆษณาอยู่ค่ะ ขอใจนิ่งสักนิดแล้วจะโทรไปหานะคะ
รัก
สวัสดีทุกคนด้วยค่ะ ^^ (บล็อกพีเจแสดงความเห็นไม่ได้ ขอฝากสวัสดีไว้ที่นี่ด้วยนะคะ^^)
*
วางไว้ก่อน แล้วพี่จัสจะมาเขียนตอบนะคะ
น้องจันทร์...
ตอบลบพี่จัสดีใจที่จันทร์แวะมานะคะ ดีใจที่สุดท้ายก็ได้เข้าไปฝึกงานในที่ดีๆ ที่ลงตัว จัดเตรียมไว้สำหรับเราโดยเฉพาะ เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นบ่อยไป ไม่ต้องกังวลเวลาบางอย่างผืดพลาดไม่ทำงาน มีบางที่บางคนบางทีมรออยู่ค่ะ น้องจันทร์เลยได้เข้าไปอยู่กับทีมมือรางวัล เห็นเค้าทำงานเลยเห็นมั้ย ดีใจด้วยจริงๆค่ะ
มีแต่เรื่องดีใจทั้งนั้นเลย
แต่ก็ขอบคุณและขัดเขินเล็กน้อยเมื่อพูดถึงพี่เรื่องงานเขียนของคนสวนกระแส และไม่เก่ง แตก็ขอบคุุณและได้กำลังใจมาเป็นกอง น้องจันทร์ไม่ลืม คงเพราะว่า เวลาเราทำอะไรใหม่ๆ แล้วได้เริ่มต้นกับใคร เราก็มักจะไม่ลิมคนๆนั้น ความผูกพันบังเกิดแล้วก็ผูกพันน่ะค่ะ เหมือนพี่จัสไม่ลืมคุณยายกับแม่ และอีกหลายๆคนที่บ้านใหญ่โน้นค่ะ ไม่มีวันลืมจริงๆ
ข่าวจากน้องจันทร์ยังขาดรายละเอียดอีกมากมาย เราคงต้องคุยกันนานเลย พี่จัสจะรอโทรศัพท์น้องจันทร์นะคะ จะปล่อยให้พูดจ๋อยๆเลยทีเดียว
คิดถึงมากๆๆ เหมือนกันเลย ^^
รักยัยน้องค่ะ
24.7.2011
ตอบลบ"ทำไม หรีดดอกไม้จึงโรยราก่อนเด็กสาว" จากหนังสือและภาพยนต์ "Out of Africa" เรื่องเล่าจากเรื่องจริงของของคาเรนและเดนนิส เล่าโดยคาเรน จบลงที่ความตาย เดนนิสขับเครื่องบินตกเมื่ออายุสามสิบกว่า
"ฉันจะเล่าเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น เพราะถ้าฉันข้ามช่วงใดไป เดนนิสคงไม่พอใจ"
หลายคนชอบฤดูฝน จัสมินเองก็ชอบสายฝน แต่กลับไม่ถูกกับฝนเอาเสียเลยทั้งทางกายและทางใจ โศกนาฎกรรมครั้งใหญ่ในชีวิตมาจากความตาย สองครั้งสองหนเกิดในฤดูฝน เป็นความตายก่อนเวลา ที่ทำให้ความตายดูเป็นเรื่องผิดปกติ และไม่ควรได้รับคำปลอบโยนว่าเป็นเรื่องธรรมดา มันยากมากค่ะ ความตายของผู้เป็นที่รัก ไม่ใช่เรื่องธรรมดา แม้เมื่อเกิดขึ้นกับคนอื่นๆ
มิถุนายน วันเกิดเจดีผู้เป็นที่รัก ตามด้วยวันตายของผู้เป็นที่รักอีกคน ย้ำเตือนให้ต้องนึกถึงทุกครั้งเมื่อวันเกิดเจดีมาถึง
กันยายน วันเกิดตัวเอง นำมาด้วยวันตายของแม่ ผู้เป็นที่สุดแห่งรัก
ความเศร้าชนิดนี้ติดตาม ตอกย้ำด้วยวันมืดๆมัวๆในฤดูฝน
วันแม่กำลังจะมาถึงเดือนหน้า เดือนสิงหา ลองอ่าน "ดวงตาคู่นั้น"นะคะ อยู่ที่ด้านซ้ายในลิสท์ บทความที่มีคนอ่านมาก จัสมินเขียนให้แม่
หัวใจบินไปนอร์เวย์ สถานที่ที่รัก ถึงคนนอร์เวย์ และคนสองคนที่รักมาก