ราตรีประดับดาว 6 (Vincent van Gogh, Vincent)

Vincent van Gogh's Self Portrait

(งานแปล)
Vincent ราตรีประดับดาว


ราตรีประดับดาว...

ผสมสีฟ้าและเทาลงบนจาน

มองผ่านออกไปยังวันหนึ่งในฤดูร้อน

ด้วยดวงตาหยั่งรู้ ถึงความมืดมนหดหู่แห่งจิตวิญญาณข้า


เงาบนภูผา

ร่างภาพพฤกษาและผกาแดฟโฟดิล

คว้าสายลมยะเยือกแห่งฤดูหนาว

ป้ายสีสายลมลงบนผืนดินห่มคลุมด้วยหิมะ

มาบัดนี้ ข้าพเจ้าจึงเข้าใจว่าท่านพยายามบอกเล่าสิ่งใด

ว่าท่านทนทุกข์ทรมานปานใดในวิปลาส

ท่านพยายามเพียงไรเพื่อปลดปล่อยความบ้านั้นสู่อิสรภาพ

พวกเขาไม่ยอมฟัง

พวกเขาไม่รู้ว่าจะฟังอย่างไร

บางที ตอนนี้พวกเขาอาจจะฟัง


คืนดาวเต็มฟ้า...

บุบผาเปลวไฟลุกโชติช่วง

หมู่ก้อนเมฆหมุนวนในหมอกหม่นสีม่วง

สะท้อนอยู่ในดวงตาสีฟ้าสดของวินเซนต์


สีที่เปลี่ยนไป

ทุ่งหญ้ายามอรุณรุ่งแห่งเส้นสายเหลืองอำพัน

บนใบหน้าผ่านร้อนหนาวเนิ่นนาน

รอยย่นกรำกร้าานอันเกิดจากความเจ็บปวดในชีวิต

ถูกทำให้นุ่มนวลขึ้น ด้วยมือแห่งรักของนักวาด


เพราะพวกเขาไม่อาจรักท่านอย่างที่ท่านเป็น

กระนั้นรักของท่านกลับจริงแท้

แลยามหัวใจสูญสิ้นแล้วซึ่งความหวัง

ณ ราตรีที่มีดาวคืนนั้น

ท่านจบชีวิตเยี่ยงคนรักมักกระทำ

ข้าพเจ้าอยากบอกท่านเหลือเกินว่า

โลกนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อมนุษย์สุดงดงามเช่นท่าน


ราตรีประดับดาวดารดาษ

ภาพวาดแขวนอยู่บนผนังห้องโถงว่างเปล่า

ภาพศีรษะไร้กรอบบนกำแพงนิรนาม

ดวงตาจับจ้องมองโลก

ไม่ลืมเลือน

ดุจเหล่าคนแปลกหน้าที่พานพบ

ชายผู้แหว่งวิ่นในเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง

กุหลาบสีเลือดที่มีหนามสีเงิน

ถูกบดขยี้ยับเยินอยู่บนหิมะขาวพิสุทธิ์


บัดนี้ข้าพเจ้าเชื่อว่าข้าพเจ้ารู้แล้ว

ท่านพยายามบอกเล่าสิ่งใด

ว่าท่านทนทรมานปานใดในวิปลาส

ท่านพยายามเพียงไรเพื่อปลดปล่อยมันสู่อิสรภาพ

พวกเขาไม่เคยฟัง

พวกเขายังไม่ฟัง

บางที

พวกเขาจะไม่มีวันฟัง.


.

.

.