Shoes by Vincent van Gogh (30.3.1853 – 29.7.1890)
"ฉันเป็นหมาตัวนั้น ฉันจะยากจนค่นแค้น ฉันจะเป็นนักวาด"
วินเซนต์ วิลเลม แวน ก็อกห์ ชายที่โลกมองไม่เห็นเมื่อเขายังมีชีวิต
คนเดียวกับอัจฉริยะบุคคลที่โลกค้นพบและไม่อาจลืมหลังจากนั้น
ขุดค้น ฉีกทึ้ง กระเทาะ ทุบแตก กระทั่งทำลายชีวิต
ทุ่มถมทั้งหมดลงบนถนนสายปรารถนา
เขา เดินทางไปพบตนเองเมื่ออายุสามสิบ
" ฉันจะเป็นนักวาด"
ดวงไฟช่วงโชติลุกโชนแผดเผา
ร่างกายโทรมทรุด หัวใจโทรมทรุด ชีวิตโทรมทรุด
ชายคนฝัน
" บางคนเล่าเรื่องผ่านตัวหนังสือ ข้าพเจ้าเล่าเรื่องผ่านภาพวาด"
ที่สุดของความพิศวาสแสนมหัศจรรย์
ความงดงามที่เขาละไว้เบื้องหลัง
คนรักแท้จริงเพียงคนเดียว
ภาพวาด
ผกายแสงเหลืองอำพันนั้นมาจากไหน
พิษร้ายสะสมจากน้ำเมาที่จิบดื่มเป็นประจำ
ตามคำอธิบายของนักเคมียุค 'ซึ่งต้องพิสูจน์'ว่าไว้ อย่างนั้นหรือ
หรือแสงนั้นคือสิ่งที่สวรรค์จงใจมอบให้โลกผ่านดวงตาของเขา
หรือคือคำขอบคุณต่อชายคนบ้า
ผู้มองเห็นความงาม ผ่านม่านหนาหนักแห่งชะตากรรม
ณ รอยต่อยุคสมัย วิกฤตล้ำค่า
เขาก้มหน้าถ่ายทอดงานศิลป์
สรรค์สร้างความรักเป็นประจักษ์พยาน
เบ่งบานข้ามกาลเวลาต่อสายตามนุษยชาติ
ตอกย้ำการอุบัติ มุ่งมั่นทุกก้าวย่าง
ไม่หวั่นไหวต่อการเหยียบยืน
แม้ดำรงอยู่อย่างยากลำบากของชายผอมบาง
คนตัวเล็กๆผู้สร้างสิ่งเล็กๆที่ยิ่งใหญ่
อย่างเงียบๆ
จนวาระสุดท้าย
ปัง !
เขาไม่เคยจากไป
*
"หนทางรู้จักพระเจ้า คือรู้จักรักหลายๆสิ่ง"
The way to know God is to love many things.
(Vincent van Gogh , 30.3.1853 – 29.7.1890)
ขอบคุณคนส่งแรงเขียนถึงวินเซนต์ มาอีกครั้งค่ะ
จัสมิน
30.6.2011
*
รองเท้าที่ถอดไม่ออก
ตอบลบู^^
ปลาดาว
รองเท้าที่เดินข้ามกาลเวลา
ตอบลบเข้าสู่หัวใจ
รอยเท้าที่ประทับจากหัวใจ
ฝังแน่นในกาลเวลา
"รองเท้าที่ถอดไม่ออก" (จันทร์ตะวัน)
ตอบลบคนเราต้องเดินทางเรื่อยไป
ชอบค่ะ :)
...
ตอบลบพีเจ เขียน
รองเท้าที่เดินข้ามกาลเวลา เข้าสู่หัวใจ
รอยเท้า ที่ประทับด้วยหัวใจ
ฝังแน่นในกาลเวลา
ประทับใจ อยากเอาไปเขียน :)
ขอบคุณที่แวะมาและทิ้งรอยไว้
...
สวมรองเท้าที่พอดีและใส่สบาย, คำของจัส
ตอบลบนั่งมองรองเท้าของแวน ก็อกห์แล้ว
ดูหนัก ไม่น่าจะใส่สบาย
ผู้บุกเบิกก็งยังงี้
ไม่เคยสบาย
ขอให้เขารู้ว่าชาวโลกชื่นชมงานของเขาขนาดไหน
นะวินเซนท์
ดีใจอะไรไม่เท่า ทำให้ศศิอ่านบทกวี ยิ่งเรื่องของวินเซนท์ แวนก๊อกห์ ศศิว่าอ่านครบแล้ว ดีใจที่สุดเลยค่ะ
ตอบลบใช่ รองเท้าต้องพอดีและใส่สบาย
เราไม่ใช่อัจฉริยะบุคคลอย่างวินเซนต์นี่นา
เราเลยพยายามจัดชีวิตให้พอดี แล้วก็สบาย
คนที่โดดเด่นทางศิลปะมักมีความอดทนยิ่งยวด
และมักพบเจอความทรมานบางประการ หรือมากกว่านั้น
เช่น วินเซนต์ แวนก็อกห์
...
รองเท้ากัด ใส่แป๊บเดียวแล้วให้คนอื่นที่เท้าเล็กกว่า
ตอบลบให้เพราะรู้ว่าถ้าเค้าโดนรองเท้าคู่นี้กัด
เขาจะส่งทอดมันให้คนอื่นที่เท้าเล็กกว่า
หรือโยนมันทิ้ง
ใครนะที่ช่วยให้ศศิตัดใจ โยนมันทิ้ง
^^