ดูโน่นซี... ใต้ร่มเงาตะเบบูญ่า
ท่ามกลางละอองแดดอ่อนและลมโชย
เสื่อผืนใหญ่จัดเตรียมไว้พร้อมหมอนกองโต
ให้คนเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรงได้พักผ่อนนอนสักงีบ
เสื่อผืนใหญ่จัดเตรียมไว้พร้อมหมอนกองโต
ให้คนเหนื่อยล้าไร้เรี่ยวแรงได้พักผ่อนนอนสักงีบ
ฉันเห็นแววฝันในดวงตาคุณ
คุณฝันทั้งยังตื่น คุณฝันถึงสิ่งใดหรือ....
คุณฝันทั้งยังตื่น คุณฝันถึงสิ่งใดหรือ....
บทกวีที่ยังไม่ได้เขียน...
ทำนองเพลงหวาน รอวันพรุ่งนี้มาแสนนาน
เรือนไม้หลังน้อยริมธารที่ยังไม่ได้สร้าง
ทำนองเพลงหวาน รอวันพรุ่งนี้มาแสนนาน
เรือนไม้หลังน้อยริมธารที่ยังไม่ได้สร้าง
ฤดูหนาวผ่านมา ใบตะเบบูญ่าร่วงหล่นทับถม
เราช่วยกันเก็บกวาดอย่างไม่รู้เหนื่อย
รอวันดอกตูมผลิบานช่อชมพูแสนหวานเต็มต้น
เราช่วยกันเก็บกวาดอย่างไม่รู้เหนื่อย
รอวันดอกตูมผลิบานช่อชมพูแสนหวานเต็มต้น
ลมเย็นเดือนธันวาสัมผัสผิวกาย เนื้อตัวลื่นสะอาด
กลีบชมพูตะเบบูญ่า โปรยปรายลงมา... แต่งแต้มร่างเราสอง
เรามองกัน
เรายิ้มให้กัน
.
ในความง่วงงุน กึ่งหลับกึ่งตื่นของฝันกลางวัน
ฉันเอื้อมมือหยิบกระดาษและดินสอในตระกร้าหวาย ส่งให้
คุณรับไปอย่างกระตือรือล้น
ฉันเองก็คว้ากระดาษ ควานหาดินสอ...
เราสบตากัน เราเห็นพ้องต้องกัน
.
บทกวีบทใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วอย่างงดงาม
ณ ใต้ร่มตะเบบูญ่าต้นนี้
กลีบชมพูตะเบบูญ่า โปรยปรายลงมา... แต่งแต้มร่างเราสอง
เรามองกัน
เรายิ้มให้กัน
.
ในความง่วงงุน กึ่งหลับกึ่งตื่นของฝันกลางวัน
ฉันเอื้อมมือหยิบกระดาษและดินสอในตระกร้าหวาย ส่งให้
คุณรับไปอย่างกระตือรือล้น
ฉันเองก็คว้ากระดาษ ควานหาดินสอ...
เราสบตากัน เราเห็นพ้องต้องกัน
.
บทกวีบทใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วอย่างงดงาม
ณ ใต้ร่มตะเบบูญ่าต้นนี้
~
หญิงสาวผู้เฝ้ากวาดลาน
หญิงสาวผู้เฝ้ากวาดลาน
ตะเบบูญ่าบาน
ขับขานบทเพลงสายลม
ปูเสื่อหัวใจไว้ชม
หอมกลิ่นอารมณ์
ไหวหวานปานเทพนิยาย
ณ ทุ่งดอกไม้ระบาย
สีสรรพ์พรรณราย
เรียบง่าย อบอุ่น อ่อนโยน
ใครกันหวั่นไหวใจโอน
จากผ่านผาดโผน
กวีจักประโลมปลอบใจ
ฉันผู้นั่งซุนฟอนไฟ
กระดาษหน้าใหม่
ดินสอเหลาไว้ให้เธอ
เถิด หากผ่านผันนั้นเพ้อ
ผ่านพบสบเจอ
ละเมอยิ้มฝันนั้นงาม
ฉันผู้ต้อยตามคำถาม
ฝันใฝ่นิยาม
นัยกระจ่างสว่างไสว
เธอผู้นั่งอยู่ข้างใน
ใต้ร่มพันธุ์ไม้
เราไม่คาดคั้นปั้นปึง
ช่องว่างกว้างขวางนั้นจึง
มีเพลงลึกซึ้ง
ขับขาน งันเงียบ งดงาม
(โดย หทัย เขียนร่วม ตะเบบูญ่า)
"ทุกบทกวีมาจากคุณล้วนเป็นของคุณ" (19.12.10)*****
..
ใกล้ต้นตะเบบูญ่า
ตอบลบฟังถ้อยกวีที่ลอยมา
แต่ใต้ต้นหญ้าคา
มีรังมดแดง
:)
ง่า มดกัด
จันเลยม่ายรู้จาต่อยังไง
ขออ่านทีพี่ลินเขียนไว้ก็พอ
ตะเบบูญ่าต้นนี้ไม่มีหญ้าคาค่ะจันทร์...
ตอบลบไม่มีมดด้วยเพราะไปอยู่ที่ต้นมะม่วงน้ำดอกไม้กันหมด.
สงสัยจันทร์หลงไปต้นอื่น ...
ต้นคูนกำลังออกช่อเต็มต้น
เป็นม่านธรรมชาติสีเหลืองสดใส
แต่ใต้ต้นคูนมีมดดำค่ะ
ดีใจที่มาอ่านนะคะ :)
.
.
.
มาอ่าน
ตอบลบ:))
เดี๋ยวคนเสียใจ หุหุ
...ไม่ลำบากนะคะ ...
ตอบลบ...ลำบากหรือเปล่า ....
......ขำ.....
...พูดได้แค่นี้จริง ๆ เหรอ...^^
เหนื่อยไหม ชายผู้อ่อนแอ
ตอบลบนั่นไงต้นตะเบบูญ่า
ดูใต้ร่มเงาของมัน
ใต้ร่มเงาที่เท่าเทียม
ไม่ว่าโลกจะเลือกสรรสิ่งใด
ใต้ร่มไม้ยังเหมือนเดิม
ลากขาเข้าไปหลบ
พบกันความเย็นสบาย
แดดร้อนเกินไป
อย่าให้ใจเหนื่อยเกินกว่าจะเดินให้หมดแรง
และล้มลงก่อนร่มเงา..
คำถามเดียวเท่านั้น
ตอบลบตะเบบูญ่า คือต้นอะไร?
:))
ชื่อไทยของตะเบบุญ่าคือ ชมพูพันธ์ทิพย์
ตอบลบชื่อวิทยาศาสตร์ : Tabebuia rosea
ค่ะ
ตอบเกินหรือเปล่านะ ติสต์ถามข้อเดียวเท่านั้น
:X
.
ใต้เงาตะเบบูญ่า
ตอบลบมีผีเสื้อตัวน้อย
ข้างกายผีเสื้อตัวจ้อย
มีกระจั้วโบยบิน
กระจั้วหารัก
ผีเสื้อหากิน
ส่งยิ้มไม่มีสิ้น
ยิ้มกระจั้วจริงใจ
กระจั้วหาน้ำหวาน
ผีเสื้อส่งกระจั้วบ้านอยู่ไม่ไกล
ต่างฝ่ายต่างอุ่นใจ
ใตัร่มเงาตะเบบูญา
เขียนต่อมีนแมน ...
ตอบลบเจ้ากระจั๊วสีน้ำตาลซานหารัก
เถิดหยุดพักใต้เงาเราก่อนหนา
นั่งไขว่ห้างกะร่อยกะหริบจิบน้ำชา
ชมท้องฟ้าเมฆขาวไม่หนาวใจ
...
จะถึงไหม .. ชายผู้อ่อนแอ
...
...
ตอบลบใต้เงาตะเบบูญ่า
มีผีเสื้อตัวน้อย
ข้างกายผีเสื้อตัวจ้อย
มีกระจั้วโบยบิน
กระจั้วหารัก
ผีเสื้อหากิน
ส่งยิ้มไม่มีสิ้น
ยิ้มกระจั้วจริงใจ
กระจั้วหาน้ำหวาน
ผีเสื้อส่งกระจั้วบ้านอยู่ไม่ไกล
ต่างฝ่ายต่างอุ่นใจ
ใตัร่มเงาตะเบบูญา (มีนแมน)
... เขียนต่อมีนแมน ^^
เจ้ากระจั๊วสีน้ำตาลซานหารัก
เถิดหยุดพักใต้เงาเราก่อนหนา
นั่งไขว่ห้างกะร่อยกะหริบจิบน้ำชา
ชมท้องฟ้าเมฆขาวไม่หนาวใจ
...
.
อยากได้บทกวีเขียนร่วม ~หญิงสาวผู้กวาดลาน"
ตอบลบมาไว้ด้วยซะจริง
บทกวี ~หญิงสาวผู้เฝ้ากวาดลาน~ นำไปไว้กับลทกวีในกระทู้เปิดค่ะ บทกวีเรียบง่าย งดงามและอ่อนโยน
ตอบลบเป็นบทกวีเขียนร่วมที่โปรดปรานที่สุดบทหนึ่ง
บทกวีนี้ได้รับการตีพิมพ์ รวมเล่มอยู่ในหนังสือ..
"สายลมและคนรัก" โดย หทัยสินธุ สินธุหทัย อีกด้วย
หาอ่านได้ที่ร้านในเครือ ซีเอ็ด
โห.หญิงสาวผู้กวาดลาน สุดโรแมนติค
ตอบลบมิน่าจัสอยากเอามาอยู่ด้วยกัน
ตอนแรกหาไม่เจอ ใครมาอ่าน อยู่ข้างบนสุดเนอะคะ
สายลมกับคนรัก อยู่ไหนนะหนังสือ
ตะเบบูญ่าบานแล้วค่ะจัส ^^
ตอบลบเป็นบทกวีที่ศศิชอบมาก
หญิงสาวผู้กวาดลานด้วย ทั้งหวานทั้งพิสุทธิ์
อ่านเขียนคู่แล้วยิ่งสวยงาม
ดินสอ เหลาไว้ ให้เธอ
ตอบลบไหวมั่ง
กระทู้สุดโปรด ^^
ตอบลบฉันผู้นั่งซุนฟอนไฟ
กระดาษหน้าใหม่
ดินสอเหลาไว้ให้เธอ (หทัยสินธุ)
สุดโปรด
เธอผู้นั่งอยู่ข้างใน..
ตอบลบใต้ร่มพันธุ์ไม้..
เราไม่คาดคั้นปั้นปึ่ง..
ช่องว่างกว้างขวางนั้นจึง
มีเพลงลึกซึ้ง
ขับขาน งันเงียบ งดงาม
..
เหลือเกินกวี
เห็นมั้ยจัส ศศิชมคนอื่น ไม่ได้ชมแต่จัส
จัสเองก็ชอบมาก
ตอบลบอ่อนโยน นุ่มนวล
จริง ๆ
^^
ในความชิดไกล้อันอบอุ่น
ตอบลบฉันหลับฝันถึงวันคืนใต้ร่มไม้ลานหญ้าเขียว
บทกวีนับพัน หลับพริ้มในตะกร้าหวาย
อย่าปลุกให้ฉันตื่น
ฉันอ้อนวอนยามเช้าอยู่ลำพัง
("เจ้าของ" ธันวา)
จับใจ
ตอบลบ..
ศศิหมายถึงบทที่เอามาลงล่าสุดใช่มั้ย
ตอบลบถ้าใช่ก็ดีใจ จัสเองก็ชอบ
ถึงเอามาเก็บไว้
จัสไม่ได้เขียน เป็นบทกวีเขียนร่วมค่ะ
:)
ตอบลบ