.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2.
.
ความงามยามค่ำคืน จะปลอบปลุกหัวใจให้ตื่นฟื้นจากโศกเศร้า
.
ทุกข์สุขคละเคล้าผ่านมาแล้วผ่านเลย
.
ลงเอยเป็นภาพวาดหาค่ามิได้บนกำแพงข้างบันไดวกเวียน
.
คุ้นชินจนบางครั้งไม่ได้แม้แต่ปรายตามอง
.
.
.
ข้างนอกนั่น บุหลันทรงกลด
.
คล้ายโลกถูกสะกดด้วยละอองอณูละเอียด พรายพรม ห่มโลก
.
โลกใหญ่...และ เล็กเท่าแก้วตา
.
แสงนวลนุ่มอาจปรารถนา'โอบอุ้ม'คลุมร่างกลางแมกไม้
.
หัวใจหวาดหวั่น อาจพลันนิ่งด้วยการ'ทนุถนอม'จากสายลม
.
ท่ามห้วงอากาศสงบสงัด
ง
ความมืดที่ไม่มืด ความสว่างที่ไม่สว่าง
.
ระหว่างกลางรอยทาบทบ กลบกลืนของคืนวัน
.
ฉันปรารถนาจะอยู่ที่นั่น
.
บนพื้นผิวสนธยากาล
.
ดังนั้น ...
.
ขอฉันออกไปในสวนหน่อยได้ไหม ?
.
.
.
~
.
.
.
.
.
ขอแจมมั่งเด้อครับพี่ลิญ เอิ๊กๆ
ตอบลบฉันเบื่อแสงไฟนีออนที่แยงตาฉัน
ฉันอยากสัมผัสแสงจันทร์ที่นวลดั่งผิวหน้าเธอที่ฉันรัก
ฉันเบื่อกระแสลมที่พัดเป่าจากพัดลมฮาตาริ(ไม่ได้ดิสเครดิตนะครับ มันอยู่ในห้องนอนผมครับ อิอิ)
ฉันอยากสัมผัสสายลมที่มิเคยพัดผ่านป่าคอนกรีตแห่งไหนมาก่อน
ฉันเบื่อเสียงเพลงที่แผดออกมาจากหูฟัง
ฉันอยากสดับเสียงดังของเรไรและใบไม้ระบัดเล่นลม
ขอฉันออกไปข้างนอกได้ไหม ข้างนอกป่าคอนกรีตที่ฉันอยู่
ข้างนอกอารยธรรมที่ทำให้มองข้ามความงามที่บริสุทธิ์และเรียบง่าย
ความงามที่รออยู่ข้างนอกนั่น
บ่ายนี้ ... ท้องฟ้ากรุงเทพเป็นสีควัน
ตอบลบน้องมีน
ความงามที่บริสุทธิ์และเรียบง่ายหายไปไหน ?
...
..
.
ข้างนอกนั่น!
ตอบลบขอฉันออกไปหน่อยได้ไหม?
..
อึก
อื้น