หญิงเย็บผ้ากับชายช่างทำรองเท้า ตอน 5 The sewing maiden and the shoemaker (4)

The Lovers, Irisquilt by Iris Sonnenschein

4.

ค่ำแล้ว หญิงเย็บผ้าปรายตาแสนเศร้าผ่านหน้าต่างมองฟ้า ท้องฟ้าสีน้ำเงินเช้มเกือบดำ ... 
 คืนไร้จันทร์ ความมืดคืบคลานเข้ามาครอบคลุมแม้ความนึกคิด  
หัวใจไหว ๆ รู้สึกรู้สม คล้ายถูกเคลือบด้วยไขเทียนหนาหนักที่เพิ่งคลายความร้อน  
อึดอัดจนต้องเดินไปเปิดประตู  ก้าวออกไปยืนอยู่ในสวนเล็กหน้าบ้าน  
แสงจากโคมไฟบนเสาเหล็กสีดำข้างถนน เผื่อแผ่แสงจางลงมาบ้าง 
 เธอจับตามองดวงไฟกลมสีเหลืองนวล บอกตัวเองว่า ... “คืนนี้ จันทร์เต็มดวงลอยต่ำเหลือเกิน” 
หญิงสาวคว้ากำลังใจจากดวงไฟที่ไม่เกี่ยงงอน



อากาศเย็นจนตัวสั่นหญิงเย็บผ้ากลับเข้าไปในบ้าน 
เธอจุดตะเกียงแล้วหยิบผ้าเนื้อหนาสำหรับตัดเย็บเสื้อตัวใหม่วางลงบนโต๊ะ  
เสื้อตัวใหม่นี้จะถูกเก็บไว้เป็นความลับ .

 ฉันเย็บเสื้อตัวแรกเพื่อชายคนรัก เสื้อที่ฉันตัดเย็บจนเสร็จ
เสื้อที่ทุกคนเห็นแล้วชื่นชมว่างดงาม
 เสื้อที่ฉีกขาดเป็นริ้ว ขณะนี้แช่อยู่ในน้ำสบู่  
  
ฉันจะเย็บเสื้อตัวใหม่และเชื่อว่าจะทำสำเร็จอีกครั้ง !

เธอมองเสื้อตัวแรกในอ่างที่มุมห้อง
ย้อนนึกถึงเหตุการณ์วันก่อน ชายอ้วนผู้มั่งมีเจ้าของบ้านเช่าผู้โหดร้ายมาเก็บค่าเช่า เขาเห็นเสื้อตัวนี้และขอซื้อ
ฉันปฏิเสธ เขาเกิดโทสะข่มขู่ จะขับไล่ออกจากบ้านโกโรโกโสหลังนี้ 
ฉันต่อสู้ทุกวิถีทาง
จนกระทั่งเขาบอกว่า
เสื้อตัวนี้เป็นของกำนัลเธอ ช่างทำรองเท้าผู้มีฝีมือที่สุดในเมือง ...
รองเท้าที่เธอทำคู่ควรกับเจ้าหญิงเท่านั้น
ฉันถึงได้ยอม ... 

เธอผู้เป็นที่รัก ... ทุกรอยตัดและฝีเข็มบนเสื้อตัวนั้น เสมือนคำมั่นสัญญา

ฉันจะไม่ประหวั่นพรั่นพรึงอีกต่อไป จะตั้งอกตั้งใจตัดเย็บเสื้อตัวใหม่ 
 หากผู้ใดตระหนักรู้คุณค่าของความตั้งใจ
 หากโชคดี เขาจักสวมใส่ได้พอเหมาะ 
 และหากเธอย้อนทวนมาทวงสิทธิ์
 เธอจักต้องพยายามหนัก เ

สิ่งซึ่งถูกซุกซ่อน เธอต้องค้นหา 
สิ่งที่ค้นพบ ต้องพอดี

 
*