ในอุ้งมือ

๑.

เขาเดินทางมาคนเดียว
บนหนทางโดดเดี่ยวของคนฝัน
ดึงดันไต่ภูผาสูงชัน
มือจิกเท้ายันประจันโจม

ทานพุ่งสู่ทิศเบื้องหน้า
แข็งขืนฝืนฝ่าพายุโหม
ไม่หรอก ... ไม่มี ... ดนตรีประโคม
อาจสายลมเล้าโลมเพียงบางครา
.
ฟ้าฝนไม่เป็นใจ
น้ำตาไหลปนฝนจากหม่นฟ้า
อิดโรยน่าสมเพชเวทนา
ใยชีวิตข้า เป็นเช่นนี้ !
.
.
.๒.
บนยอดเขาสูง
แปลกนกยูงรำแพนแสนรุ้งสี
ดอกไม้ป่าเบ่งบานล้านมาลี
กล่นเกลือนหลากมณีทั่วศีขริน

อะไรคือสิ่งที่ต้องการ
เพื่อคิดหาญคว้าจันทร์จากผาหิน
เพื่อยืนยันว่านกเปลี่ยวเดี่ยวโบยบิน
มาถึงถิ่นเงาแสงแห่งนิรันดร์
.
ต้องการอะไรจากที่นี่
เขาผู้มีเฉพาะกาลระหว่างฝัน
ปรารถนาปลิดเด็ดเมล็ดพันธุ์
ของเพียงหนึ่งบุษบันไปหว่านลง
.
ค่ำแล้ว ...
ดาษดวงแก้วพริบพริบระยิบผง
ดาริกาบรรเลงเพลงทรนง
เจาะจง ... แด่ชายบนยอดภู
.
เงี่ยฟัง
งามโน้ตเพลงพรูพรั่งสองข้างหู
อุระเอมเอิบอาบซาบวิญญู
แม้ไม่รู้ดอกไม้ฝันนั้นอยู่ไหน

ชีวิตคือการแสวงหา
จะเร็วช้าพรักพร้อมย่อมพบได้
คือการตอบคำถามผ่านทำไม ?
มองเข้าไปในไม่รู้ สู่ทิศทาง
.
ดอกไม้นั้นอยู่ไหน ?
อุดมคติแห่งหัวใจใคร่สะสาง
ผ่านวันคืนหวั่นไหวในเลือนลาง
เคว้งคว้าง อ้างว้าง กลางเวลา
.
เหลือบเห็นหยาดน้ำตาจากดาวหนึ่ง
วาบแสงซาบซึ้งซึ่งค้นหา
หยดลงบนหนึ่งบุษบา
อีกน้ำฟ้าหล่นมาในอุ้งมือ
.
.
.๓.
เห็นดอกไม้นั่นไหม ?
นั่นดอกไม้ใช่ไหมตระกองถือ
ทะเลในพายุโถมโหมกระพือ
หรือคือ เงียบง่าย คลายเงื่อนปม
.
ในอุ้งมือทั้งสอง
ประคับประคองชมชื่นหรือขื่นขม
หัวเราะ ร้องไห้ หรือไม่อภิรมย์
ยกขึ้นดอมดม หรือนิ่งงัน
.
เขาผู้เดินคนเดียวชายเปลี่ยวเปล่า
ผ่านหงอยเหงา โศกเศร้า แข็งขัน
ถดถอย ต่อสู้ ฝ่าฟัน
เขาคนนั้นเห็นสิ่งใด ในอุ้งมือ ?
.

*****