การสิ้นสุดและการเริ่มต้นแห่งนิรันดร (The Sentimental Swordsman)

มือแข็งแรงนั้นเคยจับกระชับแกว่งมีดสั้นเย็นเยือก

มือเดียวกันเคยกุมจอกสุราเยือกเย็นไม่ผิดกัน

ถึงเวลาแล้วที่จักได้รู้จักความอวลอุ่น

ใดเล่าจะอบอุ่นเท่ามือเนียนนุ่มของหญิงคนรัก

เขากุมมือเธอไว้มั่น รับรู้ลึกซึ้งถึงอุ่นอายถ่ายทอดผ่านเกาะกุม


รังสีแผ่กระจายสู่สหาย

"ข้าลิ้มสุรามาทุกชนิดยกเว้นสุราแต่งงาน"

คนฟังเงียบงันไปชั่วขณะจึงเอื้อนเอ่ย

"ข้าเชิญผู้คนมาร่ำสุราทุกชนิด

แต่ยังไม่เคยเชื้อเชิญผู้ใดลิ้มรสสุราแต่งงาน

เพราะแพงนัก

เมื่อชายใดเชิญผู้คนมาดื่มสุราแต่งงาน

เท่ากับเขายอมรับ ว่าเต็มใจที่จะค่อย ๆ จ่ายหนี้บางอย่างไปตลอดชีวิต !

แย่นัก ที่ข้าไม่ปรารถนาทำให้สหายผิดหวัง"

เธอ ... ซุกซบสู่อ้อมอก


~


หญิงในอ้อมแขน

นามเธอหรือจักใช่นามเธอคนนั้น

ผู้เคยสิงสถิตในห้วงสมุทรแห่งความโศกระทมอันเป็นส่วนตัว

บัดนี้ ... ห้วงทุกข์พลันเป็นของเธอผู้ไม่เคยเดินทางมาถึง ...

ณ นิรันดรแห่งเธอเอง

ใครเล่าจักรู้ นิรันดรนั้น ยาวนานเพียงใด แม้แต่เธอ

หากเขาตระหนัก หนึ่งนิรันดรแสนนานได้สิ้นสุดลงแล้ว


~


สหายหัวเราะ ... ไม่ได้หัวเราะเช่นนี้มาเนิ่นนาน

ระลอกคลื่นแห่งความกล้าหาญ มั่นใจ กระเพื่อมในอก

รู้สึกอ่อนวัยลงนัก ฉับพลันเกิดความหวังในมนุษยชาติ

กระทั่งท่อนซุงตายซากกลับมีชีวิต

อำนาจแห่งการหัวเราะยิ่งใหญ่เพียงนี้

สหายไม่เพียงชื่นชมหากรู้คุณ


ไม่ง่ายเลยที่ใครบางคนจะระเบิดหัวเราะที่กล้ำกลืนเก็บไว้เนิ่นนาน

ยิ่งเป็นสิ่งเหลือเชื่อ เมื่อใครสักคนทำให้คนอื่นได้หัวเราะ

โลกนี้เต็มไปด้วยสิ่งไม่น่าอภิรมย์

ใยไม่ช่วยด้วยการเติมเสียงหัวเราะเล่า


เสียงหัวเราะเช่นเดียวกับน้ำหอม

ไม่เพียงให้ความรื่นรมย์กับตนเท่านั้น

หากยังจรุงใจสร้างสุขให้ผู้คนรอบข้างในโลกของเขาคนนั้น


~


ดอกไม้กระจายกลิ่นหอม

ขณะหนึ่งนิรันดรเพิ่งเดินทางมาถึง

รับรู้ได้ด้วยดวงใจ

โอ นิรันดรนี้จักยาวนานเพียงใด

ใครเล่าจักรู้

การเดินทางจากไปแห่งนิรันดรหนึ่ง

ไม่ผิดการมาถึง เกิดขึ้นในชั่วพริบตา

ถึงเวลานั้น ใจเท่านั้นจักรู้

ถึงกาลสิ้นสุด ...

นิรันดรใดเล่าจักย่างเท้าเข้ามา.





แด่ ซุ่นเสี่ยวอั้ง และ ลี้คิมฮวง แม้ ลิ่มซีอิม สามชีวิตใน "ฤทธิ์มีดสั้น"
คารวะโกวเล้ง มังกรโบราณ มา ณ ที่นี้







.....