Female Head by Leonardo Da Vinciไซคีผู้เศร้าหมอง ประคับประคองตนผ่านวันคืนมืดมนสิ้นหวัง
หวาดระแวงระมัดระวัง แผ่นดินนี้มิเคยเหยียบย่าง
เวทนาตนเองนักไซคี ธิดาเจ้าครองเมือง เลื่องลือความงามสามโลก
ผ่านสุขโศกสู่ทรามเสื่อมมิใช่เพราะสิ่งเดียวกันหรอกหรือ
ชีวิตเปื้อนมลทิน ชะตากรรมลิขิตด้วยคนอื่น
กระไรหนอชีวิต รสชาติช่างเฝือนฝาดอนาถนัก!
ในเมืองคึกคัก ผู้คนสำลักความสุข
มีบ้างไหมใครสักคนสำนึกรู้ซึ่งทุกขเวทนาของข้า
อีรอสตัดไม่ขาด ยังคงติดตามและเฝ้ามอง
เจ้าผู้เป็นที่รัก นรก สวรรค์ แผ่นดิน ไม่ได้ยินเจ้าครวญหรอกหนา
หากข้าสิได้ยิน ตามติดมิคลาดคลา
รู้บ้างหรือเปล่า ข้า อยู่ใกล้เจ้าเพียงนี้
สายลมโชยอ่อนสัมผัสใบหน้าไซคี
โอ้ความรัก ต้นเหตุแห่งความเขลา !
ก้านใบต้นไม้อ่อนโอนเพียงสายลมแตะต้องแผ่วเบา
แม้ท่ามกลางพายุแห่งวิบัติ
ข้าสัมผัสความรักในทุกสิ่ง !
อาไซคี ข้า ชายผู้ไม่มีหัวใจ
ด้วยมันได้ติดตามเจ้าไปยังแห่งเดียวที่ต้องการ
ซมซานรานร้าว คืบคลานและแล้วขดนอนอยู่ในดวงใจเจ้า เรือนรักที่พักพิง
จิตวิญญาณข้าร่วงหล่นเป็นละอองธุลี
เกลื่อนกลาดเหนือธรณีที่เจ้าเหยียบย่ำ
อีรอสท่านอยู่ไหน โปรดมารับข้าไปเถิด
คงเพียงความตายเท่านั้นที่อาจนำชัก
จักเปลี่ยนผันชอกช้ำอันดื่มกินอยู่มิรู้เลิกรา
ให้เป็นพรจากสวรรค์
อย่าหวังผู้ใดเมตตาเจ้าเลยไซคี
ความดี ความงาม ความรัก มอบหลายหลากของกำนัล
พลันกระชากพรากทิ้ง
แม้กระนั้น ขอเจ้ารักษาศรัทธา
ด้วยศรัทธาเป็นสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่
*
ตอนเก้า "ชะตากรรม"
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น