Psyche by William Adolphe Bougureauแรงพิษริษยาจากคนใกล้ตัว
ใจไหวระรัว เพียงเสียงเขาที่เจ้าได้ยิน
ชายข้างกายอาจเป็นอสูรร้าย
ห่างหายในแสงทิวา คืนกลับมายามราตรีกาล
มืดมิดเช่นดวงมาลย์
ไซคีนงคราญไม่รู้อยู่กับใคร
ดึกดื่นคืนนี้ ไซคียกตะเกียงน้ำมันเหนือเตียง
มือหนึ่งกำด้ามมีดกระชับมั่น
ไว้ป้องกัน หากเขาเป็นปีศาจร้าย
โอใคร ชายผู้หลับใหลอยู่บนมัทนอาสน์
งดงามประหลาดเหลือแสน
หยดน้ำมันร้อนกระดอนกระเด็น
โดนกายชายผู้เจ้าของ
เขาสะดุ้งตื่นลืมตามอง
ขุ่นแค้น
"หญิงผู้ไม่หนักแน่น เจ้าไม่รักษาสัญญา
จุดไฟลอบมองตัวข้า!
ลาแล้วหนาไซคี หญิงผู้โยกโยนโอนไหว!"
"ข้าเพียงอยากรู้ว่าท่านเป็นใคร"
"ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องรู้ไซคี!"
เทพกางปีกบินไกล
"โอท่านโปรดอย่าทิ้งไป เห็นใจไซคีคนนี้
โอ้ท่านผู้เป็นเจ้าของ ข้าน้ำตานอง โปรดอย่าล่องลี้หนีหน้า
โปรดบอกแก่ข้า..." แหบพร่าเธอถาม
"ท่านเป็นใคร"
"ข้าอีรอส เทพแห่งรักและปรารถนา
ข้ากับเจ้า พบเพียงเพื่อผ่าน
นับจากนี้จวบกาลนาน
.. จักไม่พบพาน
ลาแล้วหนาไซคี
ดวงมณีแห่งเรา"
*
ตอนหก "รักที่ต้องลาจาก"
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น