เย็นแสงรอน / In the midst of an evening

เย็นแสงรอนอ่อนแสงเย็นเห็นแสงงาม

ณ โมงยามสงบงันอันอ่อนไหว

ระลอกริ้วพริ้วน้ำตามกันไป

จับรังสีอุทัยไปด้วยกัน

ผืนผ้าใบทิวาฟ้าสีคราม

คล้ายไหวหวามยามรพีระบายฝัน

คล้ายทิ้งท้ายหมายหมุดสิ้นสุดวัน

คล้ายเบิกทางรับขวัญจันทกานต์

ช่างอ่อนโยนเหลือล้ำคำอำลา

ที่วาดไว้บนฟ้าว่าแสนหวาน

คล้ายย้อนย้ำสัญญามีมานาน

เราจักได้พบพานกันเรื่อยไป

*