เธอเห็นเขาหยิบภาพเก่า ๆ ขึ้นมาดู
เขาหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นรูปตัวเองในชุดที่ใส่ไปงานแฟนชี
เธอยิ้ม
"เราจะรักใครได้ก็ต่อเมื่อเรายังไม่รู้จักคน ๆ นั้นดีพอ"
เพื่อนคนหนึ่งหวังสร้างเสียงหัวเราะในงานเลี้ยง
นั่น เขามองภาพบางภาพ เขาจดจำบางสิ่ง บางสิ่งที่รบกวนเขา
เขาก้มหน้า ภาพจำต่าง ๆ ผ่านความคิดคำนึง
ใช่ เขาเดินทางมาไกล เขาผ่านอะไรมามาก
"มีใครไม่เปลี่ยนแปลงผ่านเดือนปี"
"เหมือนต้นไม้ในกระถาง คนเติบโต
กระถางมันเล็กไปซะแล้ว"
"กระถางไม่ได้เล็ก ต้นไม้โตขึ้น"
"แต่คนไม่ใช่ต้นไม้
คนพกพาบางสิ่งบางอย่างไปด้วย"
เขาฉีกรูปนั้นแล้วใส่ลงไปในถุง
เขาฉีกอีกรูป อีกรูป อีกรูป และอีกหลาย ๆ รูป
เหมือนนักบันทึกประวัติศาสตร์ที่เลือกเก็บความจริงบางประการ
ขณะเพิกเฉยความจริงอื่น ๆ
ความจริงที่ถูกละเลยจึงลบเลือน
เมื่อชุดของความจริงเดินอยู่บนเส้นเดียว
มันจึงชัดเจน ไม่ซับซ้อน ง่ายต่อการบอกกล่าวและจดจำ
เขาเดินไปที่ตู้ หยิบเสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้มานานทั้งหมดใส่ลงไปในลังกระดาษใบใหญ่
พรุ่งนี้คนทำความสะอาดจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ได้เสื้อผ้าไปฝากลูก แล้วยังทำงานง่ายขึ้น
เธอนึกเห็นภาพเขาทำสิ่งเหล่านั้น
ทุกสิ่งที่เธอทำ
เธอปิดลังเสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้และผูกถุงที่ใส่รูปอย่างเรียบร้อย
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น