1.
"มีกี่คนในโลกได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก"
"เป็นคนต้องทำงาน ต้องอยู่ให้รอด ต้องอยู่ให้ได้ ต้องอยู่ให้ดี ความฝันกินไม่ได้
ใคร ๆ ว่ายังงั้น เราก็เป็นไป ด้วยการไปเป็น ... อะไรบางอย่าง
ดูแลความจริง ละเลยความฝัน"
"ละเลยไม่ใช่ละทิ้ง"
"ผมอยากจดจ่ออยู่กับมัน"
"ถ้าคุณมีเวลา คุณจะทำอะไรเป็นสิ่งแรก"
"ลงมือ ตอนนี้ชิ้นส่วนยังไม่ปะติดปะต่อ"
"ไม่ห่วงเลย ชิ้นส่วนที่ไม่ปะติดปะต่อพวกนั้นมาจากคน ๆ เดียว เมื่อมาจากคน ๆ เดียว มันย่อมเชื่อมโยง"
2.
"ว่าวตัวสวยนั่นไม่น่าติดอยู่บนเสาไฟฟ้า"
"แล้วมันควรติดอยู่ที่ไหนล่ะครับ" เขาอยากระเบิดหัวเราะ "ที่ต้นไม้จะดีกว่ามั้ย"
"มันน่าจะติดอยู่กับเชือกป่านที่ม้วนอยู่กับกระป๋องในมือเด็กคนนึง"
"มันเป็นว่าวธรรมดาที่คุณเห็นว่ามันสวยเป็นพิเศษ"
"ว่าวสีสดใส เหมาะจะใช้ตกแต่งระเบียง"
"ไม่ใช่ว่าวตัวนี้นะ"
"โอ ไม่หรอกค่ะ ว่าวตัวนี้เป็นของเสาต้นนี้ไปแล้ว คุณว่าเจ้าของจะเอามันลงมาได้มั้ยคะ"
"ว่าวและเจ้าของมีชะตากรรมเป็นของตัวเอง"
"บังเอิญซะจริงที่มาเห็น"
"บังเอิญจนเหมือนจงใจ"
"อะไรนะคะ"
"ผมได้เห็นฟ้า คุณมองว่าว คุณเห็นท้องฟ้าหรือเปล่า"
"เมื่อกี้ไม่เห็น แต่ตอนนี้เห็นแล้ว"
3.
"ของฝาก" เขาส่งห่อกระดาษเล็กเท่าปลายนิ้วโป้งให้เธอ
แววตาเธอบอกเขาว่าอยากฟังเรื่องเล่า
"ที่หมู่เกาะ เราพบเกาะเล็กมากเกาะนึง
มันดึงดูดผม ผมขอให้แวะ
แปลกนะ ไม่มีต้นไม้เลยซักต้น ตอนเจอแดดเปรี้ยงเลย
ไม่มีใครลงไปกับผม ผมไปกับเด็กลูกเรือ
คุณเชื่อมั้ย เกาะนี้เป็นเกาะสีม่วง
เปลือกหอยเล็ก ๆ สีม่วงอ่อนแก่ไม่เท่ากันปกคลุมหนาจนแทบไม่เห็นทราย
ผมไม่เคยเก็บของพวกนี้แต่อยากให้คุณเห็น
เปลือกมันบางมาก ผมหยิบเบา ๆ เอากระดาษห่อไว้
เปิดดูอีกครั้ง มันก็ไม่ใช่เปลือกหอยเล็ก ๆ อีกต่อไป"
เธอค่อย ๆ แง้มดู
เม็ดทรายละเอียดเกือบเหมือนผงฝุ่นสีม่วงจางอยู่ในห่อนั้น
เธอเงยหน้ามองเขาแล้วยิ้ม
"ถ้าเป็นเม็ดทราย มันก็เป็นทรายละเอียดที่สุดเท่าที่เคยเห็น
ถ้าเป็นฝุ่นผง มันก็เป็นฝุ่นผงที่มีสีสวยที่สุด"
"คุณไม่ไปหามัน ผมเลยพามันมาหาคุณ"
"เรื่องเล่านี้น่ารัก ฉันจะไม่ลืมความรู้สึกตอนฟังเรื่องเล่านี้เลย"
"ความรู้สึกนี้มีชื่อมั้ยครับ"
เธอยิ้ม ปล่อยเวลาผ่าน เธออยากฟังเขา
"ก็แค่เรื่องเล่าอีกเรื่องนึงจากผม บวกความคิดถึง
ไม่ก็ในทางกลับกัน"
*
"จะมีซักกี่คนกันคะที่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ"
"คนที่ทำสิ่งไม่อยากทำ มักพบบางสิ่งที่อยากทำในระหว่างทาง"
"งั้นคนที่ทำสิ่งที่อยากทำ ก็ต้องพบสิ่งที่ไม่อยากทำด้วยเหมือนกัน"
"เข้าใจได้เร็ว"
"คุณว่าเราจะปะติดปะต่อสิ่งที่อยากทำและไม่อยากทำเข้าด้วยกันยังไง
มันจะเชื่อมโยงกันมั้ยนะ"
"เมื่อมาจากคน ๆ เดียว ชิ้นส่วนเหล่านั้นย่อมเชื่อมโยง ใครพูดไว้ครับ"
*
"ผมเห็นฟ้า คุณมองว่าว คุณเห็นท้องฟ้าหรือเปล่า"
ตอบลบ"เมื่อกี้ไม่เห็น แต่ตอนนี้ฉันเห็นแล้วค่ะ"
ชอบทั้งเรื่อง มีอะไรให้คิดทุกบรรทัด
แต่ที่ข้างบนคิดใจมาก
เหมือนเตือนกันอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็น่ารัก "ฉันเห็นแล้วค่ะ"
เห็นในมุมกว้าง ไม่ใช่มุมแคบ
ตรงที่ "มันมาจากคน ๆ เดียวกัน"
โห โรแมนติคแบบไม่รู้ตัว
MinMintra
ตอบลบเรื่องราวผ่านเข้ามา เห็นเป็นภาพ snapshots
เขียนตามที่เห็น แม้ในความคิด แต่ไม่ได้คิดค่ะ
เขียนเลย ตามความรู้สึก
ความรู้สึกที่อยากเขียน
ขอบคุณมินมินค่ะ
ความรู้สึกที่อยากเขียนที่จัสบอก
ตอบลบเป็นความรู้สึกที่ละเอียดมากเลย
ใช้ภาษาพูดเล่าเรื่องแต่ก็เป็นความคิดของคนเขียนกวี
ชิ้นส่วนสามชิ้น น่าสนใจ
ชิ้นแรก ชีวิตการงาน ความคิดเห็นของสังคมที่มีอิทธิพลกับเรา
"เราก็เป็นไปด้วยการไปเป็นอะไรบางอย่าง"
ชิ้นที่สอง มุมมอง มองมุมกว้างกับมุมคับแคบ
"ผมได้เห็นฟ้า คุณมองว่าว คุณเห็นท้องฟ้าหรือเปล่า"
"เมื่อกี้ไม่เห็น แต่ตอนนี้เห็นแล้ว"
ชิ้นที่สาม ความรัก
"ถ้าเป็นเม็ดทราย ก็เป็นทรายที่ละเอียดที่สุด
ถ้าเป็นฝุ่นผง ก็เป็นฝุ่นผงที่มีสีสวยที่สุด"
สุดยอดจริงคุณเพื่อน
เห็นซะทะลุปรุโปร่ง
ตอบลบขอบคุณสะสิมาก
ดีใจจัง
*
ยิ้มกลางดีก
ตอบลบใครทำให้เป็นงี้ล่ะคะ
ดูสิคำสะสิ ขอเอาลงมาอีกครั้งนะคะ
ตอบลบความรู้สึกที่อยากเขียนที่จัสบอก
เป็นความรู้สึกที่ละเอียดมากเลย
ใช้ภาษาพูดเล่าเรื่องแต่ก็เป็นความคิดของคนเขียนกวี
ชิ้นส่วนสามชิ้น น่าสนใจ
ชิ้นแรก ชีวิตการงาน ความคิดเห็นของสังคมที่มีอิทธิพลกับเรา
"เราก็เป็นไปด้วยการไปเป็นอะไรบางอย่าง"
ชิ้นที่สอง มุมมอง มองมุมกว้างกับมุมคับแคบ
"ผมได้เห็นฟ้า คุณมองว่าว คุณเห็นท้องฟ้าหรือเปล่า"
"เมื่อกี้ไม่เห็น แต่ตอนนี้เห็นแล้ว"
ชิ้นที่สาม ความรัก
"ถ้าเป็นเม็ดทราย ก็เป็นทรายที่ละเอียดที่สุด
ถ้าเป็นฝุ่นผง ก็เป็นฝุ่นผงที่มีสีสวยที่สุด"
คนเขียนก็เลยอยากเขียนต่อไปได้กำลัง