บทกวีที่ยังไม่ได้เขียน
ฉันเวียนมองเปลวเทียนล้อลมไหว
ละเอียดอ่อนความรู้สึกล้ำลึกข้างใน
งามเอย ... งามหัวใจได้เพียงนั้น
ท่ามความเงียบงันอันแสนหวาน
ดอกไม้น้อยแย้มบานบนก้านฝัน
ทบทวน เรียงร้อยถ้อยคืนวัน
ค่อยผูกพันอ่อนโยนอุ่นเยื่อใย
ยังจดจำวันฟ้าสีฟ้าสด
ไม่ลืมแสงรันทดที่หมดใส
ยังจำเสียงหัวเราะกังวานไกล
ไม่ลืมน้ำตาใจในบางครา
หอมเอย ... หอมกรุ่นกลิ่นความฝัน
แม้กระนั้นต้องระวังครั้งเดินหน้า
ทุกความหมายรายรอบอักษรา
จักบ่งบอกคุณค่าของชีวี
หน้ากระดาษที่ว่างเปล่า
จะเขียนสุขหรือเศร้าเงาวิถี
รอเรียนรู้ เพื่อลงมือ...เขียนกานต์กวี
หวังเขียนบทดีดี ... ที่หัวใจ
*
แวะมาอ่านแล้วก็ตบมือให้บทกวี แล้วก็ให้จัสค่ะ
ตอบลบจัสปรับใหม่หรือเปล่าคะ รู้สึกคมกว่าเดิมอีกด้วยค่ะ
ชื่นชมแล้วก็ชื่นชอบในสิ่งที่จัสเขียนมากค่ะ
น่าแปลกที่บทนี้ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ
ตอบลบคงเป้นคนอ่านที่คมขึ้น
อ่านหนังสือก็อย่างนี้ บางทีก็เห็นแง่มุมใหม่ที่มีอยู่แล้ว
งานเขียนมากชิ้นเหมือนไร้กาล
หยิบขึ้นมาก็ลงตัวกับช่วงเวลา
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาอ่าน
ดูแลชีวิต แล้วชีวิตจะดูแลเรา (จัสมิน)
ตอบลบบทกวีที่งดงาม เต็มเปี่ยมด้วยความหมาย
อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ
และมีความหวัง
สวัสดีค่ะจัส
ตอบลบจัสมีบทกวีให้อ่านใหม่อยู่เสมอ นะกะอ่านแล้วนะคะ
อ่านเสร็จก็ขอปรบมือให้ พร้อมความชื่นชมกับบทกวีของจัสค่ะ
กับ "บทกวีที่ยังไม่ได้เขียน" ที่จัสบอกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
แต่เป็นเพราะคนอ่านคมขึ้น ก็ขอยกความดีให้จัสที่ช่วยเปิดมุมมองใหม่ๆ
ความคิดใหม่ๆ แล้วเอามาแทรกไว้ในบทกวีอยู่เสมอ
ทำให้นะกะได้เห็นอีกหลายแง่มุม ที่บ้างครั้งนะกะรู้แต่ลืมเหมือนที่จัสเคยพูดอยู่เสมอ
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ
ขอบคุณที่นะกะมาอ่านค่ะ คนอ่านสำคัญมาก
ตอบลบคนเขียนงานก็อยากให้มีคนอ่านนะคะ
จัสกำลังพิจารณาหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องงานเขียนของตัวเอง
รักบ้านนี้มาก บ้านจัสสวยจริงอย่างที่นะกะกับศศิว่าไว้
บางทีก็นั่งมอง นั่งอ่านตัวหนังสือของตัวเองและคอมเมนท์
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แต่ก็พิจารณางานตัวเองด้วย
เข้าไปดูกระทู้เก่าที่บอร์ด ยอดคนอ่านยังเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆ
กบ-กบก็เข้ามาเขียนในกระทู้
คุณม่วนน้อยก็เข้ามาตอบในกระทู้เก้าเก่า
คนอยากอ่านที่ไม่ได้อ่านก็ทวงถาม
ที่นี่สวยแล้วก็สงบ แต่จัสไม่ตื่นตัวอยากเขียนทุกวันๆ
นานๆถึงเขียนสักบท
เลยเบื่อตัวเองค่ะ
ไม่ดีเลยนะ
.
จัสพูดบ่อยว่าอยู่กับที่เท่ากับถอยหลัง
ตอบลบตอนนี้จัสอ่านเยอะ ศศิเห็นหนังสือบนโต๊ะ
ดีแล้วค่ะที่รักสิ่งที่ทำอยู่แล้วก้ออยากทำต่อไปให้ดีขึ้นๆ
เรื่องเบื่อเวลาทำงานไม่ได้ดังใจ
เป็นเรื่องธรรมดาของคนให้เกียรติงานตัวเอง
แล้วก้อให้เกียรติตัวเองด้วยค่ะ
จัสยังโชคดีที่คนในชีวิตส่วนใหญ่ให้เสรีเรื่องเขียน
เข้าใจ ให้กำลังใจ แล้วก้อห่วงใยค่ะ
ศศิก้ออีกคน
วันนึงจัสจะได้เขียนงานอย่างที่ต้องการแน่ คอยดูไป
คนจริงจังก้อเป้นยังงี้ทุกคน
ศศิว่าเป็นช่วงทบทวนพิจารณางานตัวเอง
เป็นเรื่องดีมาก ชื่นชมเนอะคะ
แล้วก้อเป็นกำลังใจให้จัส
อย่างไม่มีเงื่อนไขค่ะ
บทกวีร่วมเขียนใน *บทกวีที่ยังไม่ได้เขียน* โดย *แตออ*
ตอบลบกระดาษหายไป
๑.
วาดนิ้ววางคำไว้กลางอากาศ
ด้วยขาวว่างบางกระดาษขาดหาย
สุข เศร้า ทุกรู้สึก ทั้งนึก คิด หล่นปราย
วาดวางความหมาย รจนา...
๒.
ลำนำบทใหม่เริ่มเรียงร้อย
อย่างอ้อยส้อย อ้อยส้อย สิเนหา
บางอารมณ์ฉับไวอย่างเวลา
ชั่วพริบตา มา และไป
ลำนำบทนี้...
บทกวีบทใหม่
ค่อยค่อยพรายผุด จากจุดเล็กเล็กกลางจุดใจ
ค่อยค่อยใหญ่ขึ้นช้าช้า... ช้าช้า... ดังดอกไม้บาน
ชุ่มชื่นในหอมหวล
หรือไม่ควรจะดอมในหอมหวาน
และถ้อยอักษราอาจเริงร่าอย่างเนิ่นนาน
หรือบางที... แค่เพียงรำเพยพานผ่านไป
จึงหันหากระดาษขาวว่าง
ปรารถนาเพียงวางลำนำบทใหม่
ดั่งราตรีประดับดาว ดังรักประดับใจ
แต่โอ... กระดาษขาวหายไป ไม่เห็นรอย
กระดาษขาวหายไป
จึงวาดนิ้วสู่โพ้นไกล ไหวสร้อย
เขียนคำขึ้นใหม่ ไว้กลางอากาศคว้างลอย
จึงบทกวีใหม่... ปรอยคำไม่ครบคำ
ลำนำบทใหม่ในอากาศ
หรือบทกวีแปลกประหลาดในขื่น ขำ
เงียบเชียบ เยียบเย็น เงียบงำ
และท่วงทำนองนั้น รู้เท่าใจรู้ อา...
๓.
ปากกาแท่งเดิมวางเดิมที่เก่า
หมึกดำยังคล้ายกลายเทาช้าช้า
ด้วยกระดาษขาวบางปลิวหายลิบตา
เอื้อมคว้าอย่างไรคืน...
*