สิ่งที่ลอยตัวได้จึงสร้างความอัศจรรย์ใจให้เรามาตั้งแต่เด็ก
ขนนก กลีบดอกไม้ ใบไม้ ปุยเกสรที่พาเมล็ดพันธุ์เล็กๆไปหาแหล่งกำเนิดบนผืนดิน
รวมถึงสิ่งลอยตัวได้ที่มนุษย์สร้างขึ้น ลูกโป่ง โคมลอย บัลลูน เครื่องบิน
ถึงเราลอยตัวไม่ได้แต่เรามีความคิดและจินตนาการเสรี การเดินทางทางความคิดไม่มีขอบเขตจำกัด
แรงบันดาลใจทางความคิดและจินตนาการเกิดขึ้นได้ทั้งทางตรงด้วยตัวเอง และทางอ้อมผ่านคนอื่นหรือสิ่งอื่น
ความคิดและจินตนาการ ก่อเกิดงานศิลปะวิทยาการทุกสาขา
วรรณกรรม ภาพวาด ดนตรี สถาปัตยกรรม และสิ่งประดิษฐ์นับไม่ถ้วน
สิ่งประดิษฐ์ที่ก่อนหน้าถูกเรียกว่าความฝัน
แต่ละหนึ่งความฝันของคนแม้เพียงหนึ่งคน ที่ต่อมากลายเป็นความจริงของโลก
ความคิดและจินตนาการ บ่อยครั้งถูกเรียกรวมๆว่าความฝัน เพราะยังไม่มีรูปธรรมที่จับต้องได้
ความฝันจึงถูกตัดขาดออกจากความจริงโดยสิ้นเชิง
พันธนาการนามธรรมในยุคสมัยของข้อเท็จจริงและความจริง
ความคิดและจินตนาการทำให้เราแตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น
หลากหลายความฝันในอดีต กลายเป็นความจริงของปัจจุบัน
และแน่นอนว่าหลากหลายความฝันในปัจจุบัน จะกลายเป็นความจริงในอนาคต
ดังนั้น โปรดอย่ากั้นขวางความคิดและจินตนาการใคร โดยเฉพาะตนเอง
ความคิดและจินตนาการนี่แล้วที่จะนำสู่บางความจริงที่น่าชื่นชม ในวันพรุ่ง
นักคิด นักจินตนาการ หรือนักฝัน แท้จริงไม่ใส่ใจหรอกว่าถูกเรียกด้วยนามใด
กิ่งก้านแห่งจินตนาการเกิดจากต้นฝัน หรือในคำที่กลับกัน
ตราบเท่าที่ต้นไม้นั้นหยั่งรากลึกในดิน
ได้รับน้ำ อาหาร และแสงแดด จากคนฝันผู้เต็มเปี่ยมจินตนาการ
หากเขาโชคดี เขาจะถูกรายล้อมด้วยผู้คนที่เชื่อมั่นในฝันเดียวกัน
และถ้าไม่มี เขาควรสร้างมันขึ้นด้วยการสร้างโอกาสและบทพิสูจน์
“ความฝัน จริงยิ่งกว่าความจริง ความฝันใกล้ชิดตัวตนกว่าความจริง”
เกียว ซินเจียน นักเขียนรางวัลโนเบลทางวรรณกรรมปีสองพัน กล่าวไว้
เป็นเช่นนั้น ...
ขณะทำหน้าที่ เก็บฝันกับตนไว้ให้ดี
หากปล่อยฝันห่างไกล ฝันอาจเปลี่ยนไป
เป็นได้เพียงฝันกลางวัน
บางความจริงจากบางความฝันก่อนเก่า เรียงรายเข้ามายืนยัน
บางความฝันดั้งเดิมกลายเป็นจริง
บางความฝันที่ยังเป็นความฝัน ไม่เคยเปลี่ยนไป
บางความฝันที่ยังเป็นความฝัน ไม่เคยเปลี่ยนไป
และยังเฝ้ารอเวลา
*
จริงนะจัส ความจริงของศศิวันนี้มันเคยเป็นความฝันมาก่อน
ตอบลบเอ้อ ค่อยๆคิดมันก้อจริงของจัส
ปรบมือเลยค่ะ รู้เนอะแต่คิดแบบนี้ไม่เป็นน่ะ
อีกอย่างที่ชอบมาก ก้อการเรียงห่วงโซ่ความคิดค่ะ
เขียนเรื่องสิ่งลอยได้ได้มีน้ำหนัก
ไม่ฟุ้งเหมือนของศศิ ฮ่าๆ
ศศิไปเกือบถึงขั้วโลกแน่ะ ^^
ไม่คุ้นชินกับการเขียนบทความ เขียนได้ไม่ทันความคิด
ตอบลบอ่านหลายหนหลายครั้งแล้วเข้ามาแก้ไข
ศศิช่วยอ่านอีกสักครั้งว่ามันยังดีอยู่ไหม
เขียนบทกวีมามากเลยชอบตัดคำ จะทำให้ห้วนไปหรือเปล่า
ช่วยดูด้วยนะคะ
ไม่มากไม่น้อย พอดีแล้วค่ะจัส
ตอบลบจัสแก้ไข ก็ต้องดีขึ้นซีเนอะ
ศศิไม่รู้ว่าแก้ตรงไหน แต่มันยังดีเหมือนตอนอ่านครั้งแรก