ผืนผ้าใบที่ว่างเปล่า The Blank Canvas

๑.

ฉันนิ่งมองแคนวาส

ในชั่วขณะเวลา โลกไม่มีอะไรอื่น

โลก มีเพียงฉัน และความว่างเปล่าบนผืนผ้าใบ


ความว่างเปล่า ช่างว่างเปล่าเสียจริง

ว่างเปล่ากระทั่งไม่มีใคร

แม้ในหนึ่งอณูความคิด

ความว่างเปล่า น่ากลัว

น่ากลัว เพราะไม่มีใคร

ความกลัวทำให้ฉันตระหนักถึงการคงอยู่ของความรู้สึก


การคงอยู่ของความรู้สึกทำให้ฉันไม่กลัว ...

เมื่อรับรู้ว่าความว่างเปล่า ... ไม่ว่างเปล่า


ความรู้สึกบ่งบอกการดำรงอยู่ของตัวตน

ความเป็นเอกเทศ ณ ช่วงเวลาเช่นนี้

มอบความอิสระให้รู้สึก

หากความรู้สึกกลับบอกว่าไม่อิสระ

เพราะการดำรงอยู่ของตัวตน


ดังนั้นฉันจึงถอยออกมาจากผืนผ้าใบว่างเปล่า

เหลือบตามองช่อไม้ระริกไหวในอากาศ

ความว่างเปล่าของอากาศไม่ว่างเปล่า

ดังนั้นการไม่เห็นจึงไม่ใช่การไม่มี


ฉันก้าวเข้าไป

จุ่มพู่กันลงในน้ำใสสะอาด

แล้วแตะแต้มลงบนความว่างเปล่าของผืนผ้าใบ


~