๑.
ฉันนิ่งมองแคนวาส
ในชั่วขณะเวลา โลกไม่มีอะไรอื่น
โลก มีเพียงฉัน และความว่างเปล่าบนผืนผ้าใบ
ความว่างเปล่า ช่างว่างเปล่าเสียจริง
ว่างเปล่ากระทั่งไม่มีใคร
แม้ในหนึ่งอณูความคิด
ความว่างเปล่า น่ากลัว
น่ากลัว เพราะไม่มีใคร
ความกลัวทำให้ฉันตระหนักถึงการคงอยู่ของความรู้สึก
การคงอยู่ของความรู้สึกทำให้ฉันไม่กลัว ...
เมื่อรับรู้ว่าความว่างเปล่า ... ไม่ว่างเปล่า
ความรู้สึกบ่งบอกการดำรงอยู่ของตัวตน
ความเป็นเอกเทศ ณ ช่วงเวลาเช่นนี้
มอบความอิสระให้รู้สึก
หากความรู้สึกกลับบอกว่าไม่อิสระ
เพราะการดำรงอยู่ของตัวตน
ดังนั้นฉันจึงถอยออกมาจากผืนผ้าใบว่างเปล่า
เหลือบตามองช่อไม้ระริกไหวในอากาศ
ความว่างเปล่าของอากาศไม่ว่างเปล่า
ดังนั้นการไม่เห็นจึงไม่ใช่การไม่มี
ฉันก้าวเข้าไป
จุ่มพู่กันลงในน้ำใสสะอาด
แล้วแตะแต้มลงบนความว่างเปล่าของผืนผ้าใบ
~
มาอ่านครับ
ตอบลบบทกวีนี้ไม่ว่างเปล่าเท่าไหร่นะ :')
ขอบคุณค่ะติสต์
ตอบลบรู้มั้ยว่าดีใจที่มาอ่าน
ความคิดเหมือนว่างเปล่า
แต่ไม่...
บทกวีสีหม่น
ตอบลบหม่นจริง
และ
ไม่ว่างเปล่า
ค่ำคืนข้างกองไฟ
ตอบลบดาวสายไม่สวยเท่ายิ้มงาม
กองไฟกองน้อยวอมแวมถ่อมตนกลางหุบเขา
เสียงเพลงแผ่วเบา เศร้า หวาน จากหญิงสาวผู้ร้างเรือน
ซอลลาที มีซอลลาที สร้อยเศร้าหนอกีตาร์ของชายหนุ่ม
เราต่างสงบรำงับและลึกซึ้งนักกับความกระจ้อยร้อยของเราเอง
ดาวสวยไม่สวยเท่าใจงาม
เสมอดวงใจใครบางคนแขวนอยู่ที่ปลายขอบฟ้า
เราเพ่งพิจารณานับความเศร้าแลความรักประดามี
ประดับลงในท่วงทำนองปะทุของถ่านฟืน
เพื่อสักการะวิญญาณสีขาวที่ชักนำเรามา
ดาวสวยไม่สวยเท่าช่วงเวลาแสนงาม
บทเพลงหลายเพลง แลกเปลี่ยนหมุนเวียน
น้ำร้อนจากกาสนามดำหม่น เวียนวนเติมน้ำร้อนลงถ้วยชา
จิบดื่มย้อมใจพอประทัง แล้วนั่งฟังความเศร้าด้วยความเศร้าที่ลึกซึ้งกว่า
นั่งเขียนคำบางคำ ประดับท่วงทำนองที่ปลิวคว้างในอากาศ
สื่อสารกับความว่างเปล่าและห้วงเวลามหัศจรรย์
กระนั้นยังเฝ้าทบทวน
โดย ผู้เขียนร่วม
ฉันมีฝัน สีขาว บริสุทธิ์
ตอบลบเปรียบประดุจ ปุยฝ้าย ระรายฟ้า
มีน้ำใจ ผองเพื่อน เต็มอุรา
ใช้ฉาบทา แทนสี ที่แพรวพราย
เชิญเพื่อนพ้อง น้องพี่ ระบายฝัน
ให้พร่างพรรณ บรรเจิด เฉิดฉาย
ด้วยรัก ที่มี เต็มหัวใจ
ประดับไว้ ในฝัน ทุกวันคืน...
ท่านพี่หงส์ริมน้ำ (หงตั่่วกอ) เขียนร่วมหลายบท
ในความเงียบงัน
ได้รู้ซึ้งถึงจิตใจ..
ในความว่างเปล่า
กลับรับรู้ถึงการคงอยู่
แม้ไขว่คว้าไม่ได้
ดังนั้น เราจึงได้ตวัดปลายพู่กัน
ลงบนผืนผ้าใบสีขาว...
เพื่อสร้างสรรค์ สิ่งที่มีอยู่....
*
... ไม่ผิดกันเลยคนเก่ง ...
ตอบลบที่สุดของความเหงา สงบเงียบเสียจนหลงรัก
ถ้อยคำถูกใส่ลงในท่วงทำนองที่เราเท่านั้นได้ยิน
สนทนากับความว่างเปล่าที่ไมว่างเปล่า
ห้วงเวลาแสนมหัศจรรย์
กระนั้นยังเฝ้าทบทวนอยู่ร่ำไป
~
บทกวีไม่มีเวลาจริงด้วย
*