ใครนะมาเยี่ยมบ้านตั้งแต่รุ่งสาง
ยามแสงแรกโรยละอองอ่อนลงแตะต้องผืนโลกแผ่วเบา
ฤดูกาลปลิดดอกชมพูตะเบบูญ่าร่วงหล่นลงตั้งแต่ปลายกุมภา
หากช่อน้อยดอกปีบยังส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ
มะลิซ้อนพรูพรั่ง ขาวเปล่งปลั่งไม่ลาโรยใต้โปรยฝอยฝนวสันตฤดู
รับรู้การเยี่ยมเยียนและผ่านผันของลมเช้า
ยามแสงแรกโรยละอองอ่อนลงแตะต้องผืนโลกแผ่วเบา
ฤดูกาลปลิดดอกชมพูตะเบบูญ่าร่วงหล่นลงตั้งแต่ปลายกุมภา
หากช่อน้อยดอกปีบยังส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ
มะลิซ้อนพรูพรั่ง ขาวเปล่งปลั่งไม่ลาโรยใต้โปรยฝอยฝนวสันตฤดู
รับรู้การเยี่ยมเยียนและผ่านผันของลมเช้า
ใครกัน มาเยี่ยมบ้านตั้งแต่เช้า ขณะดวงดาวคล้อยละฟากฟ้า ...
ขณะแสงอุษาจุมพิตหยดน้ำค้างบนยอดหญ้า ... อ่อนโยน
เธอพกพาสิ่งใดมาด้วยหรือ
ความรัก ความชัง
แค้นคลั่ง อาดูร
หรือเพียงความเวิ้งว่างภายในของผู้ไร้รวงรัง
ขณะแสงอุษาจุมพิตหยดน้ำค้างบนยอดหญ้า ... อ่อนโยน
เธอพกพาสิ่งใดมาด้วยหรือ
ความรัก ความชัง
แค้นคลั่ง อาดูร
หรือเพียงความเวิ้งว่างภายในของผู้ไร้รวงรัง
สวนนี้ไม่มีหรอกดอกมะลิลา
สนามหญ้าหนานุ่มรอรองรับเท้าเปลือยเปล่าของใครหรือ
กี่คนเล่าปรารถนาสัมผัสแนบสนิทผืนดิน
ที่ไม่เคยสั่นคลอน แม้ความตาย
ณ ใต้ร่มตะเบบูญ่านี้
สนามหญ้าหนานุ่มรอรองรับเท้าเปลือยเปล่าของใครหรือ
กี่คนเล่าปรารถนาสัมผัสแนบสนิทผืนดิน
ที่ไม่เคยสั่นคลอน แม้ความตาย
ณ ใต้ร่มตะเบบูญ่านี้
พวงกุหลาบเลื้อยส่งกลิ่นอุ่น
ยามอรุณส่งรังสีเจิดจ้าขึ้นเรื่อยเรื่อย
คอยคนปลูกมาชมงาม ชื่นหอมนิรันดร์ของเธอ
ยามอรุณส่งรังสีเจิดจ้าขึ้นเรื่อยเรื่อย
คอยคนปลูกมาชมงาม ชื่นหอมนิรันดร์ของเธอ
ประตูเปิดแล้ว
แสงนอกสาดรังสีเหลืองประกายแสด เข้าอาบอุ่นห้องขาวหนาวเย็น
... และเธอ
ย่างก้าวเท้าเพรียวลงบนเรียวหญ้าหนานุ่ม
ชุ่มชื่นหลากสีธรรมชาติรอบกาย
กลมกลืนคล้ายมลายหายท่ามทั้งหลายที่รอคอย
และรอยเท้าคู่นั้น ...
~
โดย มนุษย์
และรอยเท้าคู่นั้น..
อรุณทอแสงเป็นเส้นรุ้งทอดผ่าน
ดวงตามืดบอดบอบช้ำ
ย่ำเดินย่องโดดแดดิ้นราวเด็กน้อย
ยามดอกรักโปรยปรายดั่งสายฝน
ตัดเสี้ยวตะวันทิศตะวันออกเมื่อ
สักครู่หนึ่ง เพียงชั่วครั้ง
และไม่อาจรับรู้ถึงอดีตกาลของวันพรุ่ง
ฉันซุกตัวใต้อ้อมกอดเงาไม้
เพื่อถ่ายเทความงามสู่โลก
และฝากรอยเท้าคู่นั้นสลับ
เรียงรายราวร่องรอยรักร้าง
ปนเปไปกับดินทราย
สูดแสงจันทร์ยามค่ำแทนอากาศบริสุทธิ์
ละเลียดความฉ่ำบานของกุหลาบไร้กลีบ
ย่ำเท้า ย่ำเท้า
เพื่อให้รอยเท้าคู่นั้น
เป็นความทรงจำที่สถิต
อยู่ในความทรงจำของรอยเท้า
คู่นั้น.
*
"มนุษย์"เขียนดีจนต้องนำขึ้นมาจากข้างล่าง
ขอบคุณค่ะ
แสงนอกสาดรังสีเหลืองประกายแสด เข้าอาบอุ่นห้องขาวหนาวเย็น
... และเธอ
ย่างก้าวเท้าเพรียวลงบนเรียวหญ้าหนานุ่ม
ชุ่มชื่นหลากสีธรรมชาติรอบกาย
กลมกลืนคล้ายมลายหายท่ามทั้งหลายที่รอคอย
และรอยเท้าคู่นั้น ...
~
โดย มนุษย์
และรอยเท้าคู่นั้น..
อรุณทอแสงเป็นเส้นรุ้งทอดผ่าน
ดวงตามืดบอดบอบช้ำ
ย่ำเดินย่องโดดแดดิ้นราวเด็กน้อย
ยามดอกรักโปรยปรายดั่งสายฝน
ตัดเสี้ยวตะวันทิศตะวันออกเมื่อ
สักครู่หนึ่ง เพียงชั่วครั้ง
และไม่อาจรับรู้ถึงอดีตกาลของวันพรุ่ง
ฉันซุกตัวใต้อ้อมกอดเงาไม้
เพื่อถ่ายเทความงามสู่โลก
และฝากรอยเท้าคู่นั้นสลับ
เรียงรายราวร่องรอยรักร้าง
ปนเปไปกับดินทราย
สูดแสงจันทร์ยามค่ำแทนอากาศบริสุทธิ์
ละเลียดความฉ่ำบานของกุหลาบไร้กลีบ
ย่ำเท้า ย่ำเท้า
เพื่อให้รอยเท้าคู่นั้น
เป็นความทรงจำที่สถิต
อยู่ในความทรงจำของรอยเท้า
คู่นั้น.
*
"มนุษย์"เขียนดีจนต้องนำขึ้นมาจากข้างล่าง
ขอบคุณค่ะ
ภาพสวย
ตอบลบและเขียนดี
เสียดายที่บ้านนี้ไม่มีรูปไอคอน
ไม่อย่างนั้นจะได้ยินเสียงปรบมือนะคะ
แปะๆๆๆๆ กิ้วก้าวๆๆ
ปรบมือให้
ชอบสนามหญ้าหนานุ่มผืนนี้มากค่ะ
^^
ใครกันนะ ผู้มาเยือน
... ขอบคุณน้องจันทร์ที่เข้ามาอ่าน ..
ตอบลบแล้วยังทิ้งคำชมไว้ซะด้วย ..
ขอบคุณค่ะ
ใครที่มาเยี่ยม พี่จัสเองก็ไม่รู้หรอกค่ะ
จับประเด็นขึ้นมาเขียนตามประสาคนอยากเขียน
แรงบันดาลใจอยู่ที่สวนกับผู้มาเยือนเท่านั้นเอง
^^
...
และรอยเท้าคู่นั้น..
ตอบลบอรุณทอแสงเป็นเส้นรุ้งทอดผ่าน
ดวงตามืดบอดบอบช้ำ
ย่ำเดินย่องโดดแดดิ้นราวเด็กน้อย
ยามดอกรักโปรยปรายดั่งสายฝน
ตัดเสี้ยวตะวันทิศตะวันออกเมื่อ
สักครู่หนึ่ง เพียงชั่วครั้ง
และไม่อาจรับรู้ถึงอดีตกาลของวันพรุ่ง
ฉันซุกตัวใต้อ้อมกอดเงาไม้
เพื่อถ่ายเทความงามสู่โลก
และฝากรอยเท้าคู่นั้นสลับ
เรียงรายราวร่องรอยรักร้าง
ปนเปไปกับดินทราย
สูดแสงจันทร์ยามค่ำแทนอากาศบริสุทธิ์
ละเลียดความฉ่ำบานของกุหลาบไร้กลีบ
ย่ำเท้า ย่ำเท้า
เพื่อให้รอยเท้าคู่นั้น
เป็นความทรงจำที่สถิต
อยู่ในความทรงจำของรอยเท้า
คู่นั้น.
โอ.. เขียนดีๆ
ตอบลบ^^
... โอ ติสต์ ... เขียนดีมากเลยนะคะ ..
ตอบลบทั้งคำที่นำมาใช้ก็ด้วย ... ชอบจัง ..
ยังกับเป็นเจ้าของรอยเท้าคนนั้นเลย
.. ไม่อาจรับรู้ถึงอดีตกาลของวันพรุ่ง .. (ติสต์)
ปรบมือ โอยยย ปัจจุบันที่หายไป ..
ย่ำเท้า ย่ำเท้า
เพื่อให้รอยเท้าคู่นั้น
เป็นความทรงจำที่สถิต
อยู่ในความทรงจำของรอยเท้า
คู่นั้น. (ติสต์)
เหลือเกินนะคะติสต์
ขอบคุณมากเลย
ทำให้อยากเขียนอีกละ ...
ปรบมือ ปรบมือ ปรบมือ ก่ะ
...
จริงอย่างน้องจันทร์ว่า
ตอบลบชอบภาพ และ บทกวีตัวเองเขียน
เขียนเอง ... ชอบเอง
แล้วยังมีจันทร์กับติสต์มาช่วย กัน ชอบ
...
ใครกันมาเยี่ยมบ้านตั้งแต่รุ่งสาง
ตอบลบใคร?
ใครกัน?
^^
ใครกันมาเยี่ยมบ้านตั้งแต่รุ่งสาง
ตอบลบศศิไง :)