ท่ามความเงียบงันฉันยล
ท่ามมิเห็นหน
แว่วเธอพัมเพรียกเรียกหา
ร้องขานผ่านเย็นธารา
ผ่านไกลขอบฟ้า
สะท้อนผ่านแดดระยิบ
แผ่วแผ่วเพียงเสียงกระซิบ
ผ่าวละอองทิพย์
พริบตาอุ่นอาบซาบซึ้ง
ยลยินท่ามความคิดถึง
ดื่มห้วงคำนึง
รำพึงครบครันวันใหม่
เดินทางมานานเท่าไร
จากไกลเป็นใกล้
ใช่ไหม ฉันถามความรัก
*
แวะมาอ่านๆ
ตอบลบ:)
อันนี้คือกาพย์ฉบัง 16 ใช่ไหมคะ
ตอบลบมาอ่านแล้วค่ะ
^^
ใช่ค่ะ เขียนด้วยซีคะจันทร์ ..
ตอบลบจะเป็นฉันท์หรือเป็นความรักก็ได้ตามใจ
เลือกได้เลย ^^
ที่จริง จันทร์เคยเขียนฉบังร่วมกับพี่แล้วนะคะ
พี่ว่า ใกล้กลอนเปล่าดี คล้าย ๆ พูด
และเพราะด้วยค่ะ
ใน มัทนพาธา ใช้เป็นบทสนทนา เห็นแล้วชอบเลยค่ะ
อยากให้เขียน
สั้น ๆ ก็ได้ ก็ดี
"บางสิ่งยิ่งใหญ่ ฤๅ เคยส่งเสียง"
^^
...
บทกวีเขียนร่วใ*บางสิ่งยิ่งใหญ่ ฤๅ เคยส่งเสียง
ตอบลบสนธยา อา....รัตติกาล
ผ่านมาเพื่อกาลจักผ่านล่วง
ประทับงันเงียบลงเยียบทรวง
เพื่อความมืดทั้งปวงคือความลับ
สงัดเพียงเสียงสดับ เสียงเธอขานรับ
กลับพลิ้วพลิ้วผ่านลานใจ
ดึกดื่นคืนค่อนฟอนไฟ กระจ่างภายใน
กระจกความเงียบสะท้อน
น้ำค้างรำพันกาพย์กลอน หิ่งห้อยอาวรณ์
ทอดถอนรอคอยนิทาน
เพื่อกาลผ่านล่วงห้วงกาล สายลมโบราณ
โหยผ่านล้าโรยราตรี
โดย *หทัยสินธุ*
เพื่อกาลผ่านล่วงห้วงกาล
ตอบลบสายลมวันวาน
สะท้านรานโรยโชยไป
หยิบของเค้าเอามาเติม
ไม่เป็นไรเนอะคะ