หญิงเย็บผ้ากับชายช่างทำรองเท้า ตอน 1 The sewing maiden and the shoemaker (1)

 
 1

ในห้องขมุกขมัวและหนาวเหน็บ

หญิงเย็บผ้าร้อยด้ายเข้าไปในรูเข็มอย่างยากลำบาก

เธอยกปลายเส้นด้ายขึ้นแตะลิ้น ขมวดปลายให้แหลมๆ

อา ในที่สุด

เธอมุ่งมั่นเย็บเสื้อให้คนรัก เสื้อที่สวยที่สุด ทั้งนุ่มทั้งอบอุ่น เหมาะสมจะอยู่บนร่างของเขา

เธอไม่แน่ใจว่าเสื้อตัวนี้จะออกมาอย่างใจ

ได้แต่บอกตัวเองว่า ทำให้ดีที่สุด

หน้าที่เธอคือเย็บเรื่อยไปจนกว่าจะเสร็จ

ชายช่างทำรองเท้าตัดหนังชามัวร์ตามขนาดเท้าของคนรัก

เขาสนเข็มด้วยด้ายเหนียว

รองเท้าคู่นี้ต้องทนทาน ใช้งานได้นานปี

เขาจะติดพลอยแอมเบอร์สีอำพันลงบนหนังสีเขียวอ่อนอมเทา

มันต้องเป็นรองเท้าคู่สวยที่สุดในเมืองเล็กๆแห่งนี้

ที่สำคัญมันต้องใส่สบาย เกือบไร้น้ำหนัก

เขานึกเห็นภาพเธอเยื้องกรายเต้นรำในวันแต่งงาน

เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อทำรองเท้าเสร็จแล้วจะได้อย่างใจเขาไหม

กระนั้น เขาก็ก้มหน้าก้มตาทำมันต่อไปให้ดีที่สุด

หญิงเย็บผ้ามองผ่านหน้าต่างไปยังท้องฟ้า

ก้อนเมฆหม่นดำบดบังแสงตะวันเจิดจ้า

หากลำแสงหนึ่งลอดผ่านก้อนเมฆลงมา

ลำแสงสีอำพันอันชายคนรักเลือกประดับบนรองเท้า

รองเท้าที่เขาหวังนักหนาว่าจะเป็นรองเท้าคู่สวย

เธอมองไปยังลำแสงนั้นแล้วอธิษฐาน

"ลูกต่อพระบิดาเจ้าผู้สถิตอยู่ในสรวงสวรรค์

ลูกขอมอบวันนี้ ชีวิตของลูก ชีวิตของผู้เป็นที่รัก

การงานของลูก และเสื้อที่กำลังเย็บอยู่นี้

ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์

ไม่มีอันตรายใดๆ

มีแต่ความดีงามในพระเจ้า

เพราะเมื่อสิ่งใดอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์แล้ว

ก็เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์

และเป็นสิ่งที่ดีทั้งนั้น"

เธอกอดเสื้อตัวนั้นไว้แนบอก

ซบนิ่งอิงแอบอยู่ในรมณียรสแห่งรักลึกล้ำนั้น

*