วินเซนท์ แวน ก็อกห์ 9. ดอกไม้แห่งช่วงเวลา The Blossoming Almond Tree

Blossoming Almond Tree by Vincent van Gogh(1890)

อัลมอนด์พรูพราวขาวนวล
อย่าเพิ่งด่วนโรยรา
กรุณา...

แม้แสงเจิดจ้าแห่งฤดูร้อนพร้อมโผบินจากไกล

ขอเธอรั้งรอต่อไปเพียงไม่นาน

คลี่กลีบแย้มบานอยู่กับก้านอีกสักหน่อยนะ.

อัลมอนด์แสนหอม

เธอผู้ดำรงอยู่ในแก้วตาสีฟ้าของฉันในขณะนี้

ขอฉันได้สัมผัสความงามของเธอ
ด้วยดวงใจอันเปี่ยมรัก

ก่อนจากพราก
ขอฉันฝากรอยอาวรณ์ผ่านมือและนิ้วที่รู้คุณโลก...

ถ่ายทอดความงามและกลิ่นหอมของเธอ

ลงบนสีขาวแห่งผืนผ้าใบ

คืบคลานเข้ามาแล้วระลอกคลื่นมืดมิด

ครอบคลุมความคิดจนฉันไม่อาจเห็นหน

ได้แต่ดิ้นรน
แหวกว่ายเวียนวนอยู่ในทะเลสีดำ

แต่
อัลมอนด์แสนงาม อย่าสมเพชเวทนาฉันเลย
.

ผ่านดวงตาคู่นี้
ฉัน จักจารึกความงามของเธอ

ซึ่งสดสคราญเบ่งบานอยู่ ณ ข่วงเวลา
และแล้วละทิ้ง
... ไว้เบื้องหลัง

ดังนั้น อัลมอนด์ดอกน้อย ขอเวลาฉันอีกสักหน่อย



*
จดหมายจากวินเซนต็ถึงธีโอน้องชาย 30 เมษายน 1890

"ฉันไม่สบายอยู่ตลอดเวลา กำลังวาดภาพอัลมอนด์ออกดอกบานเต็มต้น

ถ้ายังทำงานต่อไปได้ เธอคงจะตัดสินจากภาพต้นไม้ออกดอกพรั่งพรูชนิดอื่น ๆ

ทว่าช่างโชคร้ายเหลือเกิน ฤดูดอกไม้บานกำลังจะผ่านพ้นไป

ใช่ ฉันต้องพยายามออกไปเสียจากที่นี่

แต่ไปไหนล่ะ

ฉันไม่คิดว่าจะปิดปากเงียบต่อไปได้อีกแล้ว

ทั้งยังเป็นนักโทษอยู่ในสถานรักษาที่พวกเขาไม่ได้เสแสร้งเลยว่า...

จะปล่อยให้ฉันอยู่อย่างอิสระ"

.....