รอยแตกบนผิวเวลา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ฉันเห็นรอยแตกนี้… เมื่อต้นคืนคืบคลานสู่ปลายวัน

คืนวันค่อย ๆ บรรจบ...เหลื่อมซ้อน

เกิดคำถาม...

ความมืดอุดรอยต่อเวลาได้หรือ

และความสว่างเล่า อุดรอยแตกนั้นได้ไหม

.

หากมายาถูกห่อหุ้มด้วยพื้นผิวที่มีอยู่จริง จะยังคงเป็นมายาอยู่หรือไม่

หรือจากลวงตา มันได้กลายเป็นจริงไปแล้ว ?

.

ระหว่างรอยแตกบนผิวเวลานี้

มนุษย์หลายเผ่าพันธุ์ดำดิ่งสู่ห้วงแห่งสนธยากาล อย่างสันโดษ

...เพื่อค้นหาตัวตน...เพื่อค้นพบคำตอบ...

.

ค้นหา...ค้นพบ...เพื่ออะไร

เพื่อขายวิญญาณต่อคำตอบอันกำหนดได้แล้ว

หรือเพื่อยิ่งใหญ่แห่งตัวตน...

เพื่อผลงานอมตะ หรือเพื่ออ่อนน้อมถ่อมตน

เพื่อเหนือกว่า เพื่อเท่าเทียม หรือต่ำด้อย

เพื่อแปลกแยกแตกต่าง

หรือเพื่อเป็นเนียนเนื้อเดียวกันกับมนุษยชาติ

.

อา...สนธยากาล ท่านมอบสิ่งใดให้เหล่าผู้แสวงหาหรือ

.

สิ่งที่ท่านมอบให้... เป็นบางอย่างในทุกสิ่ง

ทุกสิ่งในบางอย่าง

ทุกอย่างในทุกสิ่ง

หรือจริง ๆ แล้ว... สิ่งที่ท่านมอบให้ ...

คือความไม่มีอะไรเลย

.

~

.

๒. แห่งห้วงสนธยา

.

ผู้แสวงหาออกเดินทาง....

ค่อยก้าวย่างถามใจไขปัญหา

เสาะแสวงตัวตนในสนธยา

แหว่งโหว่ค้างคามาเนิ่นนาน

.

ดินแดนไกลกว้างแห่งอ้างว้าง

เคว้งคว้างว้าเหว่เร่ละหาน

หวังค้นพบคำตอบหว่างอนธการ

หวังเพาะหว่านต้นกล้าตราตัวตน

.

เพียงคนเดียวบนเส้นทาง

ถามพลางตอบพลางกลางหน

ไร้ใครเข้าขวางในเวียนวน

ไม่เปื้อนปนข้อกำหนดหรือกฎเกณฑ์

.

มีเศร้าเหงาทุกข์เป็นที่พึ่ง

ลึกซึ้งงันเงียบเสาะสิ่งเร้น

ซ่อนใดเราจักพบในลำเค็ญ

อันจะเป็นคัมภีร์ที่บูชา

.

~

.

๓. บทส่งท้าย

.

อา...สนธยากาล

ท่านมอบสิ่งใดให้เหล่าผู้แสวงหาหรือ

สิ่งที่ท่านมอบให้... คือบางอย่างในทุกสิ่ง

ทุกสิ่งในบางอย่าง

ทุกอย่างในทุกสิ่ง

หรือจริง ๆ แล้ว... สิ่งที่ท่านมอบให้คือ

ความว่างเปล่า ...

.

.

.

.

.