ค่ำคืนที่บ้านขาว / Air

White Room at night, Jan's by Jan

บ้านขาวอ้างว้างหม่นเทาขึ้นทันทีที่คิดถึงแม่

ไม่มีอ้อมแขนโอบอุ้มกอมะลิซ้อนต้นเก่าอีกต่อไป

แรงกำลังใดๆไม่อาจไขว่คว้าทวงคืน

เป็นได้เพียงในฝันที่ไม่อาจกำหนดแม้ในวันโชคดี

หากเช่นเถาอ่อนพวงชมพูแสนอ่อนโยน

และกลิ่นหอมหวานดอกสายน้ำผึ้ง

รอยยิ้มของแม่ไม่หายไปไหน




ท่ามกลางวังวนระหว่างการใช้ชีวิตและการมีชีวิต

ปาฏิหารย์เล็กๆเกิดขึ้นบ้างท่ามกลางกิจวัตรจำเจ

จัดการสิ่งอยากทำและสิ่งต้องทำไม่ให้บีบรัด

ส่วนหนึ่งของการดูแลตัวเองให้ดีตามสัญญา

แม้บางครั้ง อดรู้สึกไม่ได้ว่า ช่วงเวลาที่ดำรงอยู่นี้ถูกแช่แข็ง




ลมเย็นมาถึงพร้อมข่าวคราวเจ็บไข้

ยาพ่น ความหนาวเยือก และผ้าพันคอที่เอื้อมไม่ถึง

"จะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้"

สายลมยืนยันกับช่อเล็บมือนาง




ถ้อยคำเปรียบแมลงตัวจ้อยซุกซ่อนอยู่ที่ไหนนะ

ดอกปีบร่วง กระจัดกระจาย ระทดระทวยบนผืนหญ้า

หรือหลบอยู่หลังกลีบแข็งดาหลาที่เชิดดอกสวยสดอย่างไม่ใส่ใจ

หรือแฝงอยู่กับเกสรชมพู่ที่ครวญคร่ำอำลาหน้ากระดาษ


แม้กลิ่นหอมสีขาวก็ไม่อาจนำชีวิตชีวาสู่ผู้ป่วยไข้

ค่ำคืนจึงไร้บทสนทนา

ค่ำคืนที่เงียบงัน


เพียงเสียงเพลงสายลม แอร์ ออน เดอะ จี สตริง ของ บาค

ล่องลอยไปในค่ำคืน

http://www.youtube.com/watch?v=E2j-frfK-yg

Johann Sebastien Bach, Air




*