พระจันทร์ดอกไม้ Oriental Moon by WestWindPanras

By WestwindPanras

สายลมผมปลิวริ้วผม

เส้นผมเล่นลม

สายลมเส้นผมสนทนา


เมฆเลือนเคลื่อนลอยคล้อยฟ้า

ไหวไหวเนิบช้า

พูดจาภาษาเงียบงัน


ฟ้ามืดยามร้างห่างจันทร์

จันทร์พร่างแสงฝัน

ใกล้จันทร์ยินจันทร์กระซิบ


เหยียบวันข้ามคืนหมื่นสิบ

นับดาวกระพริบ

ลิบตากว่าถึงแผ่นดิน


ผ่านวันผ่านเดือนเหมือนสิ้น

ถึงคราออกบิน

จำลาจันทราอาคเนย์


*

ฟัง มูนไลท์ โซนาต้า

ผมหยิบปากกาเขียนคำ

วันจากลาใกล้เข้ามาทุกที

ด้วยท่วงท่าและย่างก้าวเร่งรีบของคนหนุ่มในยุครีบร้อน

ยุคสมัยที่คนยากไร้ถ้อยคำ

ความรุ่มรวยทางภาษากางปีกโผบิน

ไกล .. จนไม่อาจมองเห็น


ผม หยิบปากกาเขียนคำ กำหนดเวลาเขยิบเข้ามาใกล้

แนบชิดประหนึ่งคนรักผู้ตามติด

ขณะเธอ ผู้เป็นที่รัก ถอยห่างออกไปทุกวินาที


*

หัวใจที่มีรัก จักไม่ลืมเลือน

มูนไลท์โซนาต้า กระชิกตัวโน้ต ท่วงทำนองอาดูร


ไม่มีอะไรถอยห่าง แม้แต่เวลา

ความไกลห่างสร้างเพลงอัศจรรย์

ไพเราะยิ่งกว่าดนตรีแห่งความชิดใกล้

เมื่อหัวใจกระโดดโลดเต้นอย่างเริงร่า

บีโธเฟ่นเงยหน้ามองจันทร์


ผมจะทำเช่นนั้น ดื่มด่ำอยู่ในความคิดถึง

นึกถึงคืนค่ำชมจันทร์ริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา

ขณะมูนไลท์โซนาต้าบรรเลงแผ่วเบา


Moonlight Sonata
http://www.youtube.com/watch?v=vQVeaIHWWck


เขียนร่วมบทกวี http://jasminemoment.blogspot.com/2011/11/blog-post_21.html