เปรย / A Monologue

กุหลาบ สปิริต ออฟ ฟรีดอม

แสงร้อนแผดเผากลีบกุหลาบบาง
แล้วฝนก็โปรยลงมาเบา ๆ ในเวลาใกล้กัน
กุหลาบ"จิตวิญญาณแห่งเสรีภาพ" ทำให้เกิดคำถาม
มนุษย์เราปรารถนาเสรีภาพจากสิ่งใด

ลมนิ่งยามเช้าเฝ้าออมหอมกุหลาบ
รอนกกางเขนน้อยร่อนลงเกาะกิ่งเฟื่องฟ้า ร้องเพลงอรุณ

เช้าแล้ว
ฉันออกไปนั่งเงียบ ๆ กับกุหลาบของฉัน
แดดเช้าอ่อนจาง วูบวาบ
สาดส่อง... แล้วจางหาย
แต่ไม่ช้า แสงก็กลับมาใหม่

ดอกม่วงเช้าคลี่บานอยู่ท่ามกลางกออย่าลืมฉัน

ลมคงพาเมล็ดพันธุ์มาหยั่งรากเติบโตในกระถางกุหลาบ

อัศจรรย์ใจที่กุหลาบ อย่าลืมฉัน และม่วงเช้าเติบโตอยู่ในกระถางเดียวกัน

ประตูที่ปิดสนิท
เก็บกันกลิ่นหอมกุหลาบไว้ข้างนอก
และสิ่งอื่นไว้ข้างใน

ประตูถูกปิดลง
กวีออกเดินทาง
ไม่ว่าเขาจะอยู่ข้างในหรือข้างนอก

ดับเบิ้ล ดีไลท์

 
เมื่อประตูปิดลง
เราก็รู้ว่าใครอยู่ข้างนอก และใครอยู่ข้างใน

เล็บมือนางซ้อน

มีม่านในบ้าน และมีม่านในสวน
ม่านในบ้านไม่มีกลิ่นหอมอยู่ในตัวของมันเอง
แต่ม่านดอกไม้ในสวนส่งกลิ่นหอมฟุ้ง

นกเขาหลวง

ผ่านพายุฝนมาก็มาก แต่เราไม่เคยทิ้งกัน

ชบาซ้อนสีชมพูหม่น

ดอกชบามีอายุแค่วันเดียว

และในวันเดียวนั้น เธอก็สวยเท่าที่จะสวยได้

เธอจึงมีที่ทางอยู่ท่ามกลางหมู่กุหลาบ ราชินีของดอกไม้

ความตายเท่านั้นที่พรากเราจากกัน
และเมื่อวันนั้นมาถึง ผู้ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังจักดำรงอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย
แหงนมองท้องฟ้าเวิ้งว้าง
ครุ่นคิดและไถ่ถาม
"เธอมีความสุขโดยปราศจากฉันได้อย่างไร"




*


*หมายเหตุ*

Monologue
หมายถึง บทพูดคนเดียว
บทละครที่มีตัวแสดงเพียงคนเดียว
หรือ บทเดี่ยว เช่นเดี่ยวไมโครโฟน


"There is no such thing as a question that does not have an answer."


ข้อมูลเล็กน้อยที่น่าสนใจเกี่ยวกับนกเขาหลวงอ่านได้ที่

http://gantongtonglom.blogspot.com/2013/09/spotted-dove-free-bird.html