Home Photo

Home Photo
Happy New Year 2019

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
กว่าจะมาสวัสดีได้ก็ผ่านไปถึง 15 วันแล้ว
เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน
แต่เราก็ยังมีอีก 11 เดือนครึ่งที่เหลืออยู่ให้ได้ทำอะไร ๆอย่างที่ใจปรารถนา
ขอส่งความรู้สึกดี ๆ ส่งแรงกายและแรงใจ และความเบิกบานเป็นสุขถึงเพื่อนอ่านทุกคนค่ะ

ลงภาพวาดหมายเลข 5 ซึ่งเป็นภาพเล็กหรือภาพลองวาดในกระทู้ "บทกวีบนแคนวาส"แล้วนะคะ

จัสมิน
15 มกราคม 2562


20.10.55

ลูกหมาสีน้ำตาลหน้าร้านหนังสือ / Never say goodbye

อลิซ ถ่ายรูปไว้หลายปีก่อน

งันเงียบเฉียบชา เงี่ยฟังเสียงวงล้อรัตติกาลเคลื่อนผ่าน เนิบช้า
หมาป่วยตื่นมามองหาเจ้าของ
สายตาพบกัน พลันยินเสียงเรียกผ่านแววตา
โหยหารสสัมผัสและน้ำเสียงปลอบโยนที่คุ้นชิน
สองสามนาทีระหว่างสนองตอบ
อาการเหนื่อยหอบค่อยทุเลา
หมาแก่สีน้ำตาลก็หลับลงอีกครั้ง


ลูกหมาสีน้ำตาลหน้าร้านหนังสือ
ตัวเล็กที่สุดในจำนวนลูกหมาแปดตัว
บอบบางปวกเปียก
ตะเกียกตะกายไม่ถึงนมแม่
หมาข้างถนนที่อ่อนแอ ยากที่จะเอาตัวรอด
มันอาจตายในไม่ช้า มันอาจตายพรุ่งนี้
ชี้ชัดอัดแน่นลงในความรู้สึกของฉัน
เมื่อหัวใจนำทาง เหตุผลก็เป็นอันตกไป
ฉันอุ้มมันขึ้นรถให้มันนอนอยู่ในอุ้งมือ
ถึงบ้านแล้ว ฉันใช้สำลีชุบน้ำอุ่นเช็ดตัว ชงนมให้มันกินจากขวดที่ซื้อมาจากคลีนิคของสัตวแพทย์
ดูแลมันอย่างดี
ตั้งชื่อมันว่าอลิซ
โยนความรับผิดชอบให้คนอื่น ๆ เมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน และเมื่อไกลห่าง


ฉันคงไม่ได้พบเจอความตายเร็วกว่าใคร ๆ 
แม้ฉันมักพูดเช่นนั้น
ฉันคงไม่ได้พบเจอความตายก่อนวัยวันเพียงคนเดียว
 ฉันคงไม่ได้พบเจอความตายบ่อยกว่าใคร ๆ 
แม้ฉันคิดเช่นนั้น
ความตายทำให้รู้สึกเหมือนตัวเล็กนิดเดียว
ทั้งที่อยากรู้สึกว่าตัวใหญ่ขึ้น แข็งแกร่งขึ้น
ขณะรบรับขับเคี่ยวกับความเจ็บป่วยและความตาย
กระนั้น
ไม่มีทางวางมือ 
ทำสิ่งที่ต้องทำให้ดีที่สุดแม้หดหู่
เพื่อชีวิตหนึ่งในโลกใบเล็กของฉัน
ไม่อาจลืมรสชาติขื่นขมคราวเสียใจ
เมื่อชีวิตหนึ่งจากไป
อย่างเดียวดาย


ทุกครั้งที่กล่าวลา ฉันตายไปทีละน้อย
ฉันจึงไม่กล่าวคำลา
อย่าต่อว่ากันเลย
บางที ฉันอาจบอกว่า
จนกว่าเราจะพบกัน
ฉันคงพูดได้เพียงเท่านั้น


*

Every time we say goodbye, I die a little.


*

ภาพล่าสุดตอนไม่สบาย


Never say goodbye.

อลิซ หมาแก่ที่เคยเป็นลูกหมาสีน้ำตาลหน้าร้านหนังสือ จากไปแล้ว
1/11/2012
เที่ยงคืนเมื่อวานหอบหนัก ๆ หยุดสักพักก็หอบอีก
มองหน้าจัสกับประตูตลอด เสียงรถผ่านก็ชะเง้อคอคอยเจดี
เจดีกลับมา เรานั่งอยู่ด้วยกันกับอลิซ เธอหลับแล้วเจดีก็ไปห้อง
ตื่นมาตอนเช้า มองตัวเธอก่อนเลย แต่เธอนอนนิ่ง อลิซไม่หายใจแล้ว
จัสไม่บอกลา
บอกว่าแล้วเจอกันนะอลิซ

http://www.youtube.com/watch?v=E2j-frfK-yg

แล้วเจอกัน


*


3 ความคิดเห็น:

  1. เล่าเรียบ ไหลไปเหมือนสายน้ำลำธารสายเล็ก
    ย่อหน้าจบกับประโยคจบทำให้สั่นไหว

    ขอให้หมาสีน้ำตาลที่เกิดอยู่หน้าร้านหนังสือ หายไวๆในเร็ววันนะคะ


    MinMintra

    ตอบลบ
  2. อยากให้อลิซหายเร็ว ๆ สงสารมัน

    ตอบลบ
  3. อลิซดูดีขึ้นเยอะแล้วเนอะคะจัส


    ตอบลบ