 |
| photo by JVW |
สนธยาสมัย
(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)
งามเหลือ ระเรื่อแสง รวิแดง ณ สายัณห์
จัดจ้าจรุงสรรพ์ ขณะรัศมีเลือน
โชติช่วงจะล่วงโลก ทวิโศกโศลกเหมือน
ฝากคำตะวันเตือน รถยาจะหวนคืน
ปลอบโยนประโลมถ้อย มะนะน้อยก็พลอยฟื้น
ท่ามมวลผกาชื่น ทนุหอม ถนอมนัย
โอบช่อวิมลมาลย์ รวิธารละล่องไป
งามสนธยาขัย ปิติสมภิรมย์วัน
*
วสันตดิลก ๑๔
เงียบงันประดุจรพิเคลื่อน
รติ...เพื่อนประดับขวัญ
เนิบนานระหว่างขณะวัน
อภิรมย์สดับกาล
เงียบงันประหนึ่งศศิเทียบ
เลาะละเลียบนภาย่าน
โดยปราศ จาก พ จ มานต์
ปฏิญาณอนรรฆใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น