คนนำมาลงเรียกภาพนี้ว่า "หนี !"
แก่นสาระของเธอคืออะไร
คำถามจากลมปากแทรกเข้ามาขัดจังหวะลมคำนึง
***
เธอคิดภาพคำถามของเธอออกไหม
ถ้าไม่ได้ เธอลองวาดภาพนามธรรมนี้เป็นใบไม้
ลอยล่องอย่างอิสระ
คล้ายไม่มีจุดหมาย
แท้ที่จริง มี
ในห้วงคำนึงไม่มีตัวตน
ใบไม้โดยสารสิ่งใด
เราแทนนามธรรมของสิ่งที่ใบไม้โดยสารเป็นสายน้ำจะดีไหม
เอาละ ที่นี้เธอคงเห็นภาพใบไม้ลอยมาบนผิวน้ำแล้ว
เธอได้คำตอบของฉันแล้วหรือยัง
ยัง?
ลองให้ใบไม้โดยสารสายลมดู
จะคิดออกไหม
*****
เรามองไม่เห็นสายลม ลมปากแรกว่า
สิ่งที่ตาไม่เห็น ไม่ใช่ไม่มีตัวตน อีกลมปากกล่าว
*****
ใบไม้ใบนั้นที่โดยสารสายลม พิสูจน์ว่าสายลมมีอยู่จริงได้ไหม
*****
ใบไม้เป็นปีกของสายลมอย่างนั้นซี ลมปากแรกว่า
*****
หรือในทางกลับกัน
แก่นสาระของฉันไม่ใช่เสาเอกที่ตอกตรึงอยู่กลางใจ
เริ่มแรกจากเซลล์ชีวิต มาจากยีนส์
เพิ่มเติมด้วยสิ่งที่ฉันสะสมเอง และสิ่งที่คนอื่นหยิบยื่นให้
นามธรรมนี้ แข็งแกร่งกว่าเสาคอนกรีตใด
ไม่จำเป็นต้องตอกตรึง
แกนของโลกไม่ใช่เสาคอนกรีต
*****
ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ดี
*****
ไม่เป็นไร โลกต้องการคนอย่างเธอมากกว่าคนอย่างฉัน
วันนี้วันศุกร์ที่ห้า เมษายน
วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอ
นี่ใช่ไหมที่เธออยากได้ยิน
นี่จริงพอสำหรับเธอไหม
*****
เขาพยักหน้า ไม่มีอะไรให้เถียง ว่าแต่ว่า วันนี้จะไปกินของอร่อยที่ไหนดี
*****
ความอยาก เป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง
*****
ใครคนหนึ่งแหวกสายลมเข้ามาในห้อง
วันนี้เราจะใช้คู่ปีกไหนดี เขาถาม
ปีกนกกางเขนก็พอ ฉันลุกขึ้นทันที
กำลังอยากเห็นตะเบบูญ่าที่ยังไม่ร่วงอยู่พอดี
เราติดปีกที่มองไม่เห็น
และออกบิน
นี่เป็นเรื่องสมมุติ
แต่เราติดปีกกันจริงๆ
ความจริงของเราก็คือ..
เรากำลังบิน
*
วาง
หนึ่งเปลือกหอยบนหาดทราย
หนึ่งความจริงของฉัน
ท่ามกลางหลากความจริงของโลก
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น