ร้อยดอกไม้มาลัยฉัน(ท์) ..... สัทธราฉันท์ ๒๑

ภาพวาด "นางสงกรานต์" โดย อาจารย์สมภพ บุตราช

(สัทธราฉันท์ ๒๑)

เรียงร้อยถ้อยอักษราตรอง

ปิติวิริยะสนอง

บุษบากรอง

ลิขิตฉันท์

ราวเอื้อมคว้าดาริกาจันทร์

พสุนภและตะวัน

งามประหนึ่งฝัน

ประดับใจ

แรกถ้อยลอยลับพยับไกล

จะลุละสละไฉน

ท่ามละอองไอ

ก็ปรากฏ


คล้ายทอเส้นไหมพิไลพจน์

กวิมุ มธุจรด

ลิ้มอดีตรส

เสน่หา


ผลอยผลอยผงภาสดารา

ศศิรวิมิตินภา

พลันแตะปากกา

สลักรอย

*

กล่าวกันว่าสัทธราฉันท์ เป็นฉันท์ที่มีลีลาวิจิตร

เหมือนหญิงงามประดับด้วยพวงมาลัย

หนึ่งบทมี 21 พยางค์ แบ่งเป็นสี่วรรค

วรรคแรกมีเจ็ดพยางค์

วรรคสองเจ็ดพยางค์

วรรคสามสี่พยางค์

วรรคสุดท้ายสามพยางค์

ส่งสัมผัสด้วยพยางค์สุดท้ายของวรรคหนึ่ง สอง และสาม

สัมผัสระหว่างบทส่งด้วยพยางค์สุดท้ายของบท

สัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของวรรคแรกในบทต่อไป

ลักษณะของเสียง

ครุ ครุ ครุ ครุ ลหุ ครุ ครุ

ลหุ ลหุ ลหุ ลหุ ลหุ ลหุ ครุ

ครุ ลหุ ครุ ครุ

ลหุ ครุ ครุ

*

ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดีย

*

เริ่มที่คิด / Start with a Thought

พระจันทร์ยามเย็น / Evening Moon in Bangkok

ยามอ่อนล้าใจกายยังได้คิด

ว่าชีวิตทำอะไรได้หลายอย่าง

ถึงฝนปรอยน้อยแสงแฝงหลุมพราง

ยังมีทางข้างหน้าเพียงกล้าเดิน

ทุกสร้างเสริมเริ่มต้นตรงคนคิด

ผ่านถูกผิดตรองไตร่ไม่ผิวเผิน

จะขึ้นสูงลงต่ำเราดำเนิน

ใช่ส่วนเกินกระบวนล้วนจำเป็น

ดูแลตนดีได้ใครเก่งกาจ

ไม่เบียนญาติรานรุกก่อทุกข์เข็ญ

ไม่ถมทับเพื่อนผองกองลำเค็ญ

เราเดินเป็นด้วยเท้าของเราเอง

ถึงคราวหยุดปล่อยมืออย่ายื้อแย่ง

เมื่อเรื่องแดงทับถล่มเคยข่มเหง

เผชิญหน้าเบาหนักใจนักเลง

อย่าหวั่นเกรงชดใช้ให้สิ้นไป

เมื่อเห็นต่างหากตรงจงยืนหยัด

เมื่อเห็นชัดง่ายแจงแถลงไข

เมื่อคิดคดบทเผลออำเภอใจ

จะโยงใยมัดดึงจนถึงตาย

บ้านหนักอกนกขุนทองร้องว่าเกลียด

โดนยัดเยียดร้องตามไร้ความหมาย

คนได้ยินส่ายหน้าว่าเสียดาย

ไม่รักนายไม่รู้คุณเจ้าขุนทอง

เพราะน้ำหนึ่งใจเดียวกลมเกลียวกัน
บ้านในฝันพลันเห็นไม่เป็นสอง
รวมดวงใจได้รักประคับประคอง
จับมือท่องชะตาบุญต่างจุนเจือ

*

รก / Too Little Too Much

White Rose, Yellow Rose and White Bougainvillea

รก

(โคลงสี่สุภาพ)

รกคนรกบ่นบ้า.....................รกคำ

หนักหน่ายกลายอมพะนำ.....ดั่งใบ้

คำใดเอ่ยคำจำ.........................กระจ่าง

ตรองไตร่ใดสอดไส้..........................โอ่อ้างตีความ

พรางดินรกป่าหญ้า...............ปกดิน

รากย่อยแยกทรายหิน.............ร่วนชื้น

หยดฝนดื่มซับกิน...................ดินอิ่ม

รกป่าดินฟูฟื้น.................................ร่มหญ้าดินดี

คณามิว่าได้....................รกคน

รกส่วนเดียวปะปน..........มุ่งร้าย

รกลมป่วนรวนรน...........จดจ่อ

ผลุบโผล่รกคนป้าย..............................พล่ามฟุ้ง ความลวง 

*