สูงสุดจวบจนจุดสุดท้าย มาร์ค ชากัล 8 Marc Chagall 8: End of Reverie

Cow with Parasol: Chagall,1947

ปี 1946 

เขาพบ เวอร์จิเนียร์ ฮัคคาร์ด แมคนีล สัมพันธภาพนี้เรียกคืนความปรารถนาเต็มเปี่ยมที่จะสร้างสรรค์

ชากัลเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เขากลับมาวาดภาพ ทำงานด้วยฝีแปรงและสีสันสดใหม่

จากอเมริกา เขากลับปารีส ในปีนี้เวอร์จิเนียร์ให้กำเนิดเดวิดลูกชาย

ปี 1947

เขาวาดภาพวัวกับร่มกันแดด "Cow with Parasol" และวาดภาพ เทวดาตกสวรรค์ "The Falling Angel"ที่วาดค้างไว้ตั้งแต่ปี 1923จนเสร็จ

ภาพนี้เปรียบเสมือนแถลงการณ์และพัฒนาการทางศิลปะ จากพื้นฐานและการเติบโตของชากัลในช่วงยี่สิบกว่าปีที่ผ่านไป

The Falling Angel: Chagall, 1923-1947

หลังงานแสดงภาพ เกิดความเปลี่ยนแปลงต่อชากัลผู้คุ้นชินกับการอยู่ในเมืองใหญ่
ชอบเข้าสังคม และอยู่ในแวดวงของผู้คนหัวก้าวหน้าที่แสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมา 

ถึงเวลานี้เขาปรารถนาที่จะพักอาศัยอย่างเงียบสงบในชนบท

ปี 1950 

เขาย้ายไปอยู่ในเมืองเล็กๆริมฝั่งเมดิเตอร์เรเนียนของฝรั่งเศส

แต่ขณะที่เขาต้องการผละไป ชื่อเสียงของเขาก็โด่งดังถึงที่สุด

สัมพันธภาพระหว่างเขากับเวอร์จิเนียร์คนรักไปไม่รอด

เธอรับไม่ได้ที่ชากัลเห็นศิลปะสำคัญกว่าเธอ เธอจึงทิ้งเขาไป

หลังจากนั้นเพียงสองสามเดือน ชากัลก็แต่งงานกับ วาเลนติน่า บรอดสกี้ เขาเรียกชื่อที่ตั้งเองว่า วาว่า

Portrait of Vava by Chagall, 1955 

วาเลนติน่าเป็นผู้หญิงฉลาดและเป็นนักผลักดันตัวยง เธอเป็นนักปฎิรูป 

ชากัลเล่าว่า ชีวิตเขาในช่วงนี้"เหมือนติดคุก" แต่เขาก็มีความสุขดี

เขาย้ายไปอยู่เมืองเวนซ์ เมืองเล็กๆที่เงียบสงบอีกเมืองหนึ่ง 

ขากัลมีความทรงจำที่ดีกับเมืองนี้ เขาและเบลล่ากับเอดาลูกสาวเคยมาพักที่นี่ตอนหลบหนีนาซี

ที่นี่วาเลนติน่าเก็บกันชากัลไว้จากโลกภายนอก ทั้งนี้รวมไปถึงเอดาลูกสาว 

จดหมายจากเธอถึงชากัลทุกฉบับต้องผ่านสายตาวาเลนติน่าเพื่อตรวจสอบ

วาเลนติน่าเป็นรัสเซียยิวเหมือนชากัล แต่เธอเปลี่ยนศาสนาเป็นชาวคริสต์ 

เธอต้องการให้เขาเปลี่ยนความเชื่อเช่นเดียวกัน ถึงกับยกเลิกนิตยสารชาวยิวและผลักดันให้เขาออกแบบงานศิลปะกระจกให้โบสถ์และวิหาร

ระหว่างปี 1952-1985 ชากัลออกแบบศิลปะบนกระจกหน้าต่างไว้หลายแห่งในหลายประเทศ

Saint Mark and Saint Matthew, All Saints Church of Tudeley, England

ชากัลขบขันกับความพยายามของวาเลนติน่าที่จะทำให้เขาเป็นคริสตศาสนิกชน เขาไม่ใช่คนเคร่งศาสนาแม้ในลัทธิของเขาเอง

ลัทธิยูดาออทอดอกซ์ห้ามวาดภาพสิ่งมีชีวิต 

ความเชื่อนี้ขัดขวางการทำงานของศิลปินนักวาดเป็นอย่างยิ่ง

ชากัลท้าทายความเชื่อนี้และภรรยาด้วยการสอดแทรกสัญลักษณ์และสิ่งอ้างอิงของลัทธิยูดาในภาพของเขา

  

เช่นในปี 1963 เขาวาดฉากพิธีแต่งงานของชาวยิวบนเพดานโรงละครปารีส

เขายังวาดภาพบนกระจกและจิตรกรรมฝาผนัง ณ สถานที่สาธารณะหลายแห่งในอิสเรล

ชากัลเดินทางมากในช่วงนี้ อย่างน้อยปีละครั้งสองครั้ง 

เขาไปดินแดนศักดิ์สิทธิ์หลายครั้งหลายหน เขาไปกรีก สวิสเซอร์แลนด์ เยอรมันนี อเมริกา อังกฤษ เดนมาร์ค อิตาลี

เขาเป็นสมาชิกผู้ทรงเกียรติทางศิลปะและอักษรของอเมริกันอคาเดมี่

ปีเดียวกัน เขาได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยแห่งกลาสโกว์

ปี 1963 เขาเดินทางไปญี่ปุ่นที่จัดแสดงผลงานเพื่อเป็นเกียรติแก่เขาสองครั้ง

ปี 1973 

เขาเดินทางกลับรัสเซียบ้านเกิดหลังจากไปในปี 1922

โดยได้รับคำเชิญอย่างเป็นส่วนตัวจากรัฐมนตรีกระทรวงวัฒนธรรม

มีงานแสดงภาพเพื่อเป็นเกียรติแก่เขาที่มอสโคว์

การเชื้อเชิญครั้งนี้มีความลึกลับบางประการ เกิดการคาดเดากันไปทั่ว

ขณะนั้นสงครามเย็นในรัสเซียรุนแรงมาก 

ผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับผู้นำไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางเข้าประเทศ และแน่นอน ชากัลคัดค้านอย่างชัดเจน 

เหตุใดชากัลถึงได้รับอนุญาตด้วยคำเชิญจากหนึ่งในคณะรัฐบาล

ความลับยังคงเป็นความลับตราบวันนี้

จากปี 1975 จนถึงวาระสุดท้าย ภาพวาดของชากัลไม่แสดงความคิดเห็นทางการเมืองและสังคมมากนัก เขาเลิกใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้ งานช่วงหลังแสดงออกอย่างเรียบง่ายและคมคาย

The Fall of Icarus: Chagall, 1975

The Grand Parade: Chagall, 1979-1980

Couple on Red Background: Chagall, 1983

ช่วงสุดท้าย เขาออกไปพบปะผู้คนน้อยลง เดินทางน้อยลง เขาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเวนซ์ วาดภาพและออกไปเดินเล่นบ้าง  ในขณะที่ภาพวาดของเขาเดินทางไปทั่วโลก

ปี 1977 เขาได้รับรางวัล แกรนด์ ครอส ออฟ ลีเจียน ออฟ ออนเนอร์

ชากัลสิ้นลมในปี 1985 แม้เขาไม่เคยเปลี่ยนความเชื่อจากลัทธิยูดา 

แต่วาเลนติน่า ภรรยาก็นำร่างไร้ชีวิตของเขาไปฝังไว้ใต้หินสลักรูปกางเขนในสุสานแคธอลิค

เพราะการยืนกรานของเอดา ชากัลลูกสาว พิธีอาลัยตามลัทธิยูดาจึงถูกจัดไว้ท้ายสุดในพิธี

*

 ประวัติชีวิตของมาร์ค ชากัลมีทั้งหมดแปดตอน

ตอนนี้เป็นตอนจบ

Thanks to Olga's Gallery: http://www.abcgallery.com/C/chagall/chagallbio.html

จากบ้าน ชากัลในสหรัฐอเมริกา มาร์ค ชากัล 7 Marc Chagall 7: United States

 

The Three Candles: Chagall 1939-1941 

สงครามโลกครั้งที่สองเกิดขึ้นในปี 1939 เมื่อเยอรมันเคลื่อนทัพเข้าโปแลนด์

ปี 1940 รถถังเยอรมันบุกเข้าฝรั่งเศส

ชากัลอยู่ไม่ติด ต่างจากเพื่อนๆร่วมอาชีพที่เป็นชาวฝรั่งเศส
เขาไม่คิดว่า การเข้ายึดครองครั้งนี้เป็นแนวคิดทางนามธรรม

สำหรับเขาแล้ว การทำงานต่อไปอย่างไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นบนดินแดนยึดครอง เสี่ยงต่อการถูกจับเข้าค่ายแห่งความตาย

เขาพาเบลล่าภรรยา เอด้าลูกสาว และภาพวาดหนีออกจากฝรั่งเศสไปที่เมืองกอร์เดส์ก่อนกองทัพเยอรมันจะมาถึง

เมื่อรัฐบาลหุ่นเชิดของฝรั่งเศสสมยอม ยื่นข้อเสนอและให้ความร่วมมือต่างๆต่อเยอรมันมากขึ้นเรื่อยๆ
ชากัลก็ตระหนักว่าอันตรายเข้ามาใกล้ตัวขึ้นทุกที

อันที่จริงเขาถูกจับกุมโดยผู้มีอำนาจ แต่เพราะทางอเมริกากดดัน เขาจึงได้รับการปล่อยตัว

ปี 1941 เขาและครอบครัวเดินทางไปยังมาเซยย์เพื่อโดยสารเรือไปนิวยอร์ค พวกเขาเดินทางถึงนิวยอร์คในวันที่ 23 มิถุนายน 1941

เพียงวันเดียวก่อนกองทัพเยอรมันใช้ยุทธการบาร์บารอสซ่าบุกเข้ารัสเซียบ้านเกิด

ที่สหรัฐฯ ชากัลพักอาศัยอยู่ในเพรสตัน คอนเนคติคัต ไม่ห่างจากตัวเมืองนิวยอร์ค

ต่อมาอีกไม่นาน ทั้งครอบครัวก็ย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง และอยู่ที่นี่ต่อมาอีกห้าปี

ปี 1942 ชากัลเดินทางไปเม็กซิโกช่วงสั้นๆ

 ในฐานะชาวยิวที่เคยอยู่ เคยทำงาน และมีความทรงจำที่ดีต่อเยอรมัน ฝรั่งเศสและรัสเซีย 

สงครามโลกครั้งที่สองส่งผลเฉพาะตัวต่อชากัลอย่างสูง

ความหดหู่ทนทุกข์สะท้อนในงานของเขา 

สีแดงปรากฎขึ้นในช่วงนี้

ภาพ เทียนสามแท่ง (The Three Candles) ในปี 1939-1941

ภาพ ฟังเสียงไก่ (Listening to The Rooster) ในปี 1944

และ ภาพงานแต่งงาน (The Wedding) ในปี 1944

 Listening to the Rooster: Chagall (1944)

The Wedding: Chagall 1944

เกิดเรื่องไม่คาดฝันที่ทำให้ชากัลเศร้าโศกอย่างหนักหนาสาหัสที่สดในปี 1944

เบลล่าเจ็บป่วยจากอาการอักเสบเพราะเชื้อไวรัสจนเสียชีวิต

ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมาถึงยี่สิบเก้าปี

เธอเป็นแรงบันดาลใจ เป็นจิตวิญญาณที่การุณย์ของเขา

เบลล่าเป็นนักเขียน แม้งานของเธอไม่ได้รับการตีพิมพ์ขณะเธอยังมีชีวิตแต่หลังจากนั้น

หนังสือที่โด่งดังที่สุดคือ เดอะ เบิร์นนิ่ง ไลท์ (The Burning Lights) ที่ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1947

เธอยังแปลหนังสือ มาย ไลฟ์ (My Life) ของชากัลเป็นภาษาฝรั่งเศสอีกด้วย

เป็นครั้งแรกตั้งแต่วัยเด็กที่ชากัลวางแปรงและขาตั้งภาพ

เขาไม่สามารถทำงานได้เกือบทั้งปีหลังความตายของเธอ

^{“ความเงียบของเธอเป็นของฉัน ดวงตาเธอ.. ของฉัน} 

^{ประหนึ่งเธอรู้ทุกสิ่งเกี่ยวกับฉัน วัยเด็ก ปัจจุบัน อนาคต คล้ายเธอมองฉันทะลุ”} 

^{มาร์ค ชากัลพูดถึงการพบกันครั้งแรกระหว่างเขากับเบลล่า โรเซนเฟลด์ไว้ในหนังสือ “ชีวิตของฉัน” (My Life)}

 *

ติดตามตอนสุดท้ายค่ะ

Thanks to Olga's Gallery http://www.abcgallery.com/C/chagall/chagallbio.html

 

มาร์ค ชากัล 6 เดียวดายในชิงชัง (Solitude, Marc Chagall 6)

"Solitude" by Chagall (1933)

ช่วงเวลาของความสุขสงบที่สุดในชีวิตชากัลสิ้นสุดลง
ความเกลียดชังชาวยิวน่าพรั่นพรึงคืบคลานเข้ามาจากใจกลางยุโรป

ปี 1933 พรรคนาซีขึ้นครองอำนาจในเยอรมันและแพร่กระจายความชิงชังชาวยิว(Antisemitism)อย่างเปิดเผย
เรียกร้องให้กำจัดและขับไล่ชาวยิวจากเยอรมัน
ยุโรปตะวันออกก็เช่นกัน พวกเขาต่อต้านชาวยิวมาแต่ไหนแต่ไรในประวัติศาสตร์ ซึ่งมักเข้มข้นรุนแรงขึ้นทุกสองสามทศวรรษก่อนเงียบหายไปเพื่อจะย้อนกลับมาอีก

ในฐานะที่ชากัลเป็นชาวยิวคนหนึ่งในยุโรปตะวันออก เช่นเพื่อนๆและครอบครัวที่อยู่อาศัยในประเทศเหล่านั้น พวกเขารู้สึกถึงการต่อต้านยิวอย่างรุนแรง

ปี 1934 ในกรุงวอร์ซอร์ ออสเตรีย
ขณะเดินอยู่บนท้องถนน ชากัลเห็นเพื่อนชาวยิวถูกดูหมินเหยียดหยามเพราะความเชื่อทางศาสนา

ปี 1937 ภาพวาดจำนวน 59 ภาพที่อยู่ในเยอรมันถูกนำออกแสดงในฐานะภาพแห่งความเสื่อมถอย (Degenerate Art)

ชากัลสนองตอบต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้วยการพยายามเชื่อมต่อความขัดแย้งระหว่างสองศาสนา คือลัทธิยูดาและคริสต์ศาสนาผ่านงานศิลป์ของเขา

ภาพวาด"เดียวดาย" (Solitude) ในปี 1933 บ่งบอกความโศกระทมและความเจ็บปวดของชาวยิวท่ามกลางพายุมืดหม่นและเทพแห่งสันติภาพกำลังบินจากไป


ภาพการปฎิวัติ (The Revolution) ในปี 1937 ประนามการปฎิวัติบอลเชวิค
ภาพของผู้คนที่มีอาวุธพร้อมมือในเสื้อผ้าหยาบกระด้างสกปรกเดินแถวผ่านแผ่นผ้าใบในขณะที่คนอีกกลุ่มผ่อนคลายอย่างเงียบสงบและเพลิดเพลินอยู่กับชีวิต
พวกปฏิวัติเหยียบย่ำลงบนคนบาดเจ็บและคนตายขณะก้าวเท้าไปข้างหน้า
ตรงกลางภาพ เขาวาดเลนินทรงตัวอยู่บนมือหนึ่งและใช้อีกมือหนึ่งบงการ

The Revolution by Chagall (1937)

ปี 1938 ชากัลวาดงานชิ้นเยี่ยมแห่งชีวิต ภาพ กางเขนขาว (White Crucifixion)
ตรงกลางภาพ พระเยซูถูกตรึงอยู่บนกางเขน รอบพระองค์เป็นสัญลักษณ์ของชาวยิว เพื่อย้ำว่ารกรากของพระองค์มาจากลัทธิยูดา
มีพรรคคอมมิวนิสต์และนาซีอยู่ทางด้านซ้ายและขวาของภาพวาด ไล่ล่าชาวยิวและทำลายบ้านเรือนของพวกเขา
ที่ปลายกางเขนชาวยิวหนีตายไปทุกทิศ

White Crucifixion by Chagall (1938)

ภาพกางเขนขาวของชากัล และ ภาพ Guernica ของพาโบล ปิคัสโซ่ เป็นงานศิลป์ที่แสดงออกถึงการต่อต้าน ประนามสงครามและความชิงชังที่โดดเด่นที่สุดแห่งศตวรรษที่ยี่สิบ

ช่วงปีระหว่างนี้ชากัลเดินทางมาก เขาไปร่วมงานเปิดพิพิธภัณฑ์ที่เทลาวีฟ ในเขตปาเลสไตน์ของอังกฤษ
เขาเดินทางไปซีเรียและอียิปต์ ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษในขณะนั้น
เขาไปฮอลแลนด์และได้ชมผลงานของเร็มแบรนด์ทเป็นครั้งแรก
และภาพวาดโดยเอล เกรโกในสเปน
งานของศิลปินทั้งสองส่งผลต่อชากัลอย่างผิวเผิน
เขาไปสวิตเซอร์แลนด์ เยอรมัน และโปแลนด์
ทั้งยังเดินทางทั่วฝรั่งเศส
การเดินทางทั้งหมดนี้ไม่ได้สะท้อนลงในภาพวาดของชากัล

ทุกชั่วขณะบนเส้นทางศิลปะ
ภาพวาดของเขาก่อเกิดและแตกกิ่งก้านสาขามาจากความคิดและการสร้างสรรค์โดยจินตนาการ


*ติดตามตอนต่อไป

Thanks to Olga's Gallery

http://www.abcgallery.com/C/chagall/chagallbio.html


*

จากเบอร์ลินสู่ปารีส มาร์ค ชากัล 5 (Chagall 5:From Berlin to Paris)

Peasant Life:Chagall 1925

เราคงจำกันได้ ก่อนชากัลกลับไปเยี่ยมครอบครัวและคนรักที่บ้านเกิด เขาได้ทิ้งภาพเขียนจำนวน 150 ภาพไว้กับ เฮอร์วาร์ธ วาลเด็น (Herwarth Walden) ผู้ก่อตั้งและบรรณาธิการนิตยสารพายุ Der Sturm

สงครามทำให้เขาติดอยู่ในรัสเซียโดยไม่รู้เลยว่าความสำเร็จได้มาถึงในที่สุด

งานแสดงภาพของเขาจัดโดยวอลเดน ขายได้ทั้งหมด

ชากัลไม่รู้เลยว่า ชื่อของเขาเป็นชื่อทำเงินไปแล้วในยุโรปตะวันตกโดยเฉพาะในเยอรมันและฝรั่งเศส

และงานของเขาได้ส่งอิทธิพลต่อการปรากฏของศิลปะแนวใหม่คือ ดาดาอิสม์ (Dadaism) และ เซอร์เรียลลิสม์ (Surrealism)

ชากัลออกมาจากรัสเซียในสภาพที่แทบไม่มีเงินติดตัว ทั้งยังมีครอบครัวต้องดูแล

ดังนั้นเงินจึงมีความหมายต่อเขามาก

วอลเดนเองไม่เคยลืมชากัล เขาเก็บกันเงินของชากัลไว้ต่างหาก

แต่ภาวะเงินเฟ้อในช่วงสงครามโลกทำให้ค่าของเงินหดหาย

ชากัลไม่ฟังคำอธิบายของวอลเดน เขาฟ้องร้องต่อศาล

ในที่สุด วอลเด็นจำต้องตามล่าภาพบางภาพแล้วซื้อคืนเพื่อชดเชยชากัล

The Watering Through (Chagall's: 1925)

หลังจากนั้นชีวิตของชากัลก็สะดวกสบายขึ้น เขาเขียนอัตตประวัติชีวิตที่เริ่มไว้ในรัสเซียจนจบ

"ชีวิตของฉัน" รวมมุมมองและทฤษฎีทางศิลปะของเขาไว้ด้วย

เช่นเคย เขารุกเข้าประชิดศิลปะอย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่วิเคราะห์ศิลป์

 ชากัลเขียน"ชีวิตของฉัน"เป็นภาษารัสเซีย ตีพิมพ์ในภาษารัสเซียโดย พอล แคสสิเรอร์ ผู้ค้าขายงานศิลป์และบรรณาธิการ

หลังจากนั้นอีกเก้าปี(1931)จึงได้พิมพ์ครั้งที่สองเป็นภาษาฝรั่งเศส แปลโดย เบลล่า ภรรยา

Bella in Mourlillon (Chagall's:1927) 

 

จากเบอร์ลิน ชากัลเขียนจดหมายถึงคนรู้จักในปารีสเพื่อหางาน เขาได้งานเขียนหนังสือ The Dead Soul ของ นิโคไล โกกอล (Nicolai Gogol) เขาจึงออกเดินทางไปปารีส

ปีต่อๆมาสงบงามและร่ำรวย ชากัลพูดถึงปีเหล่านี้ว่าเป็นช่วงเวลาดีที่สุดในชีวิต

 ความสุขสบายสะท้อนออกมาในศิลปะของเขา สีมัวหม่น เศร้าสร้อยและถูกจำกัดที่เคยปรากฏในงานช่วงต้นหายไปจนเกือบหมด งานในช่วงนี้รื่นไหลและสงบนิ่ง

การเปลี่ยนแปลงจากงานดั้งเดิมเช่นนี้ ถ้าเกิดกับศิลปินคนอื่นๆ ก็เปรียบได้กับหายนะ 

แต่โดยฝีแปรงของชากัลแล้ว ภาพวาดในช่วงปี 1920 ยังคงเป็นเอ็กซเพรสชั่นเช่นผลงานในช่วงปี 1910

Fruits and Flowers (Chagall's: 1929)

มีงานแสดงภาพหลายครั้ง รวมทั้งงานใหญ่ที่รวมภาพผลงานเก่าๆของศิลปินในปี 1924

และในปี 1927 เขาได้แสดงภาพเดี่ยวที่นิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา

Lovers in the Lilacs (Chagall's: 1931)

ชากัลรู้หรือไม่ว่าความสงบงามในชีวิตกำลังจะสิ้นสุดลง


*
ติดตามตอนต่อไปค่ะ

Thanks to Olga's Gallery

http://www.abcgallery.com/C/chagall/chagallbio.html