เดือนดาว เราลากเส้นฟ้าบนแผนที่โลก

ค่ำคืน

ผ่านหมื่นล้านแสงดาว

ประกายระยับ ประดับม่านสกาว

ใคร .. บอกกล่าว

มองดาวดื่นฟ้า

พาคิดถึง


~

คืนแรม

แจ่มเสี้ยวจันทร์แซม

แง้มคำนึง

รำพึง

ซึ้งคืนดาว

ท่ามลมหนาวธันวา


~

คืนผ่าน

ล่วงแสงดาราธาร

ลิ้มหวาน คืนเพ็ญเด่นฟ้า

ผ่านม่านน้ำตา ...

เอื้อมมือแตะจันทรา

..

เอื้อมมือแตะจันทรา

...

มือหนึ่งแตะจันทรา

มือหนึ่งปาดน้ำที่ล้นตา

มาจากใจ


~

เรา

เฝ้ามองเดือนดาว ราวใกล้

ไกล ...

ใจรอน

สะท้อนไป

สะเทือนไหมเดือนดาว


~

ใคร ?

เหม่อมองฟ้าไกล ราว...
ใกล้

ใคร ?

เหม่อมองฟ้าไกล ...ราว

ใจร้าวยึดโยง โค้งนภา


ดารา ...

เรามีตัวตน อยู่กับคนที่ปลายฟ้า

โปรดเถิดจันทรา

โปรดพาเรามา เพื่อกัน


ผ่านจุดประดวงดาว

เราลากเส้นฟ้า

บางดวงล่วงลา ตายังเห็น

มายาเกี่ยวพัน คืนแรม คืนเพ็ญ

ฝัน จริง

สิ่งที่เป็น

สิ่งที่ใจมองเห็น

ดำรง

คงอยู่เป็นความจริง

ของหัวใจ.






~

จิ้มลิ้ม Little Red Lips (Thai Orchid)

ภาพโดย ~ คุณใหม่ ~



จิ้มลิ้ม สาวน้อยปากแดงถูกคุณยายดุ

ใครให้เจ้าเอาชาดแต้มปากเสียแดง

เปล่าเจ้าค่ะ ... มันแดงของมันเอง

พูดพลางยกหลังมือขึ้นเช็ด ยื่นให้คุณยายดู

ยายมองอย่างพินิจพิจารณา ... แล้วพยักหน้า

อือ ... ชาดยุคนี้คุณภาพดี สีไม่หลุดออกมา ...

ไม่ใช่เจ้าค่ะ ... ปากมันแดงของมันเอง ... สาวน้อยเถียง

ยายเอานิ้วป้าย ๆ บนหลังมือเรียว ...

รู้แล้ว ... รู้แล้ว ... ริมฝีปากของเจ้ามันแดงของมันเอง.


๛

เมื่อดักแด้คิดว่ากำลังจะตาย When a caterpillar thinks it's dying

ดักแด้คิดว่ากำลังจะตาย

โอ้ความเดียวดาย...จะพาฉันสู่หนไหน
ดิ้นรนขลุกขลัก รังไหมเคยปกปัก กลับบีบรัดสายใย
ฉันต้องเดินทางไกล ห่อหุ้มด้วยความตาย

สู่ปลายทาง

เจ็บ....ท่วมท้นอณูกาย

ปริแตก... วอดวาย...เค้าลาง

เมื่อไร? สิ้นสลาย ทรมาน ...

คราง

เชื่องช้า อาเงื้อมเงา คืบคลาน

เปลี่ยนแปลกแตกต่าง

สะพรึงพรั่น...สั่นระรัว

เยื่อใย เดิมยืดหยุ่น ผุรูพรุน กรอบแห้ง

หมดแล้วหนแห่ง เรือนรังห่อตัว

ผิวหนังฉีกขาด...หวาดกลัว กรุบกรับขยับตัว

ลอยร่วง

สัญชาตญาณ ! ต่อต้าน ตะกายกอด ความว่างเปล่า

แหนหวง !

ใดเล่าประคอง รึลวง? สิ้นแล้วหนักหน่วง
คู่ปีกนี้ของใคร...

ปีกบาง กางปีกกว้างในแสงใส
งามจับใจ ในแดดสีทอง
ความตาย ... หรือชีวิต...

ดอกจ้อยกะจิริดกระจายหอม
ร่อนลงอาบละออง
ภมรท่อง
ล่องไป
ในทาง

ฉันเป็นผีเสื้อ

ฉันคือผีเสื้อ

ผีเสื้อของโลก

เมื่อดักแด้คิดว่ามันกำลังจะตาย มันกลับกลายเป็นผีเสื้อ

.

....

กำไลเฟื่องฟ้า Bougainvillea Bracelet

ภาพโดย~คุณใหม่~

(ฉบัง ๑๖)

กำไลเฟื่องฟ้ากลีบบาง..............ชมพูสว่าง

เคยพร่างใต้แสงอาทิตยา

บ้างร่วงเกลื่อนกล่นบนหญ้า........พริ้วปลิวเริงร่า

หรรษาระบำสายลม

ใครมองเห็นภาพวาบชม...........เลือกเก็บรื่นรมย์

ใช่ไหมคนร้อยดอกไม้

ดอกน้อยช้อยชดสดใส.............ใครทำกำไล

สวมให้ ใครอุ่นข้อมือ

~

ถ้อยคำน่าอ่านของเลียวนาร์โด ดาวินชี Davinci Words

Female Head 1508 by Leonardo Da Vinci

ความละเอียดละออของมนุษย์

ไม่เคยสร้างสรรค์สิ่งประดิษฐ์ใดที่สวยงามกว่า
เรียบง่ายหรือตรงไปตรงมากว่า ธรรมชาติ
เพราะในการสร้างสรรค์ของเธอ
ไม่มีอะไรน้อยไปหรือมากไป

ความเรียบง่ายคือที่สุดของความช่ำชอง

ความคิดของนักวาดคือสำเนาของความคิดอันศักดิ์สิทธิ์
มันทำงานอย่างอิสระ
ในการสรรค์สร้างเหล่าสัตว์ พันธุ์ไม้ ผลไม้
ทิวทัศน์ ชนบทและสถานที่
แรงบันดาลใจมาจาก...
การให้คำมั่นสัญญาถึงผลงานที่ยังไม่มาถึง

ถอยออกมาจากงานที่ทำเป็นบางครั้งบางคราว
ผ่อนคลายเล็กน้อย
เมื่อคุณกลับมาความคิดเห็นของคุณจะชัดเจนขึ้น
ออกไปให้ห่างเพื่องานที่กำลังทำจะดูเล็กลง
เราจะเห็นได้มากกว่า เมื่อ"เหลือบ"มอง
ความกลมกลืนและสัดส่วนที่ไม่ลงตัว จะปรากฏอย่างชัดเจน

ครั้งหนึ่งที่คุณได้ลิ้มรสของการโบยบิน
คุณจะเดินอยู่บนดินและแหงนมองฟ้า
เพราะที่นั่นคุณเคยอยู่และที่นั่นที่คุณโหยหาการกลับไป

เช่นเดียวกับวันที่ได้ใช้อย่างคุ้มค่านำมาซึ่งนิทราแสนสุข
ขีวิตที่ได้ใช้อย่างคุ้มค่านำมาซึ่งความตายแสนสุข

เหล็กเป็นสนิมเมื่อไม่ใช้
น้ำสูญความพิสุทธิ์เพราะถูกขัง
การอยู่เฉยดูดกลืนพลังความคิด

ข้าพเจ้าประทับใจกับความเร่งด่วนของการทำงาน
ระลึกรู้เสมอว่ายังทำไม่พอ ต้องทำต่อไป
แม้เต็มอกเต็มใจที่จะทำ ก็ยังไม่พอ
เราต้องลงมือทำ.




~
แปลโดยจัสมิน

เคลื่อนไหวในคลื่นกาล With the Wave of Time

เปล่งประกายสายระยิบระยับรัศมีกระจ่างใสในดวงตาเด็ก ๆ

ฉายเฉิดเจิดจรัสจากดวงใจของหญิงชายผู้รู้จักความรัก


พวงกระดิ่งสั่นไหวท่ามสายลมโชย

เสียงหัวเราะแสนพิสุทธิ์ของผู้อ่อนต่อโลก

เสียงหัวเราะคิกคักของสาวแรกรุ่นผู้แสวงหา

เสียงหัวเราะสะท้อนก้องเพียงในห้วงอกหญิงผู้มีรัก

เสียงหัวเราะหม่นหมองของหญิงชายวัยกลางคน

และเสียงหัวเราะในลำคอของคนใกล้ตาย

ความสุข ความทุกข์

เสียงกรุ๋งกริ๋งของพวงกระดิ่ง

เสียงล้อเกวียนเก่าคร่ำ พึมพำเหน็ดล้า

เสียงสั่นพร่าของผู้สูญเสีย

ดอกไม้คลี่กลีบ ดอกไม้ปลิดกลีบโรยร่วง

ห้วงแห่งความคิดคำนึง

ไหลเลื่อนเคลื่อนผ่านข้ามห้วงจักรวาล

คลื่นแห่งสุขทุกข์ เสียงหัวเราะโหยไห้

เดินทางไป จากแก่นแกนอันเป็นสาระ

ต้นกำเนิดทุกอารมณ์ความรู้สึกมนุษย์สามัญ

หนแห่งนั้นหรือมิใช่ ที่จุดประกายไฟชีวิต

รวงรังแห่งนั้นหรือมิใช่

ที่พักพิงอาศัยของสิ่งไร้นิยาม

ซึ่งถูกเรียกขานในนาม ...

ความรัก


ใจ กูรู ดีวา โอม

จักไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงโลกของเรา

แรงบันดาลใจจาก Across the Universe ของ The Beatles

บทเพลง และ บทแปลเพลงจะตามมาในไม่ช้าค่ะ

~