 | |
| พระจันทร์ยามเย็น / Evening Moon in Bangkok |
ยามอ่อนล้าใจกายยังได้คิด
ว่าชีวิตทำอะไรได้หลายอย่าง
ถึงฝนปรอยน้อยแสงแฝงหลุมพราง
ยังมีทางข้างหน้าเพียงกล้าเดิน
ทุกสร้างเสริมเริ่มต้นตรงคนคิด
ผ่านถูกผิดตรองไตร่ไม่ผิวเผิน
จะขึ้นสูงลงต่ำเราดำเนิน
ใช่ส่วนเกินกระบวนล้วนจำเป็น
ดูแลตนดีได้ใครเก่งกาจ
ไม่เบียนญาติรานรุกก่อทุกข์เข็ญ
ไม่ถมทับเพื่อนผองกองลำเค็ญ
เราเดินเป็นด้วยเท้าของเราเอง
ถึงคราวหยุดปล่อยมืออย่ายื้อแย่ง
เมื่อเรื่องแดงทับถล่มเคยข่มเหง
เผชิญหน้าเบาหนักใจนักเลง
อย่าหวั่นเกรงชดใช้ให้สิ้นไป
เมื่อเห็นต่างหากตรงจงยืนหยัด
เมื่อเห็นชัดง่ายแจงแถลงไข
เมื่อคิดคดบทเผลออำเภอใจ
จะโยงใยมัดดึงจนถึงตาย
บ้านหนักอกนกขุนทองร้องว่าเกลียด
โดนยัดเยียดร้องตามไร้ความหมาย
คนได้ยินส่ายหน้าว่าเสียดาย
ไม่รักนายไม่รู้คุณเจ้าขุนทอง
เพราะน้ำหนึ่งใจเดียวกลมเกลียวกัน
บ้านในฝันพลันเห็นไม่เป็นสอง
รวมดวงใจได้รักประคับประคอง
จับมือท่องชะตาบุญต่างจุนเจือ
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น