"ที่ ๆ เราเจอไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันเจาะจง คุณว่ายังงั้นมั้ยคะ"
"เรื่องบังเอิญที่ประทับใจมักถูกเรียกเป็นอย่างอื่น"
"แน่ใจเหรอคะว่าไปทางนี้" เธอถามคนกำลังขับรถ
"แน่ใจไม่มีพลาด"
"แต่ปากทางมันมีต้นยางนาใหญ้ใหญ่อยู่นะคะ"
"ผมไม่ลืมว่าผู้หญิงมักมีปัญหาเรื่องทิศทาง"
"ก็จริง คืนก่อนดูสารคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้
เค้าว่าผู้ชายแม่นทิศทาง แต่ผู้หญิงไปถึงจุดหมายเพราะช่างสังเกต
แล้วตอนนี้ความช่างสังเกตของผู้หญิงกำลังบอกว่า
เราหลงแล้วค่ะ"
"ไม่ใช่แน่ นั่งสบาย ๆ ชมวิวไปนะครับ"
"นั่นไง ทางแยกเล็ก ๆ เรามาถึงแล้ว" เขาประกาศ
"ใช่ มันเป็นทางแยกเล็ก ๆ แต่ไม่ใช่ทางแยกเล็ก ๆ เดียวกัน
ทางแยกนั่นจะมีพุ่มไม้ออกลูกเล็ก ๆ สีแดงเป็นดงเลย"
"ละเอียดไปมั้ย เชื่อเถอะ
เราจอดรถไว้ที่นี่แล้วเดินขึ้นไปอย่างคราวก่อนนะ"
เขายิ้มอย่างสดชื่น
เธอไม่ขัดใจคนกำลังรู้สึกดี สองตาบันทึกภาพจำ
"ป่าโปร่งนี่ทึบขึ้นทุกที" เธอพึมพำ
"อีกนิดน่า คุณรู้นี่นาว่าต้นไม้มันโตเร็วขนาดไหน"
"มันไม่โตเร็วขนาดนี้แน่ ๆ" เธอมองไปข้างหน้า
"เห็นมั้ยคะทางตันแล้ว แล้วโน่นก็มีถ้ำด้วย โอ้ยขนลุก กลับกันเถอะนะคะ"
"ใช่ ที่ ๆ เราจะไปไม่มีถ้ำ" เขาเห็นพ้อง
"ทีนี้เลี้ยวขวา" เขาจับจูงเธอไว้
"เราต้องเลี้ยวซ้าย ตรงนั้นมีจอมปลวก"
"เชื่อผมเถอะ เลี้ยวสุดท้ายเราเลี้ยวซ้าย ตอนกลับต้องเลี้ยวขวา"
"ไม่ใช่ค่ะ จอมปลวกอยู่ตรงนี้ เราต้องเลี้ยวตรงนี้"
"คุณรู้มั้ย เราอาจหลงป่า เดินอยู่ในเขาวงกตนี่จนมืดค่ำ"
"รู้ค่ะ เพราะฉะนั้นคุณต้องเชื่อฉันนะคะ เราต้องรีบแล้วค่ะ เดี๋ยวแสงเปลี่ยน"
"เห็นมั้ยคะ แสงบนพื้นเริ่มเยอะขึ้นแล้ว"
"นั่นไงต้นไม้เท่าแขนที่ไขว้กันเป็นตัวเอ็กซ์"
"ท่อนไม้ แล้วก็ต้นคลุมดินดอกสีม่วง"
เธอปล่อยมือเขาออกวิ่งแล้วมองลงไป
"ไชโย้ ฉันเห็นรถแล้วค่ะ"
ในรถ
"เราจะหาที่นั่นเจอมั้ยนะ" เขาเปรย
"เราจะหาที่นั่นเจอมั้ยนะ" เขาเปรย
"ถ้าเราหายางนาต้นนั้นเจอ เราก็จะไปถึง"
"สวยมากนะครับที่นั่น ถึงยังไงเราก็ต้องออกจากถนนสายนี้กลับไปที่ถนนสายหลัก"
"พอคุณพาเราไปถึงที่นั่นแล้ว ฉันจะมองหาต้นยางนา"
*
ผู้ชายแม่นทิศทาง
ตอบลบผู้หญิงแม่นรายละเอียด
ถึงต้องมีกันและกัน
อืม ขอบคุณจัสเอามาเล่าง่ายๆ
ถึงความแตกต่างของชายหญิง
เข้าใจง่าย จำได้ด้วยค่ะ
MinMintra