แห่งหนของข้าพเจ้าไร้หนแห่ง
หนทางของข้าพเจ้าไร้ร่องรอย
ไร้ร่าง ไร้วิญญาณ
หากคงอยู่ได้ด้วยจิตวิญญาณ แห่งมวลมหาวิญญาณ
ข้าจับสองโลกคู่ขนานซ้อนทับ
โลกซึ่งไล่ขับสุดขอบสองรูปแบบ
บนโลกที่เป็นกลาง ข้าใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น
ข้าพเจ้าเสาะหาเธอคนหนึ่ง
ข้าพบเธอคนนั้น
ข้ามองและข้าเห็นเธอคนนั้น
ตัวตนเธอ ข้ามิอาจปล่อยให้เลยผ่าน
ข้าจึงเรียกขานนามเธอ
เธอเป็นคนแรก เป็นคนสุดท้าย
เป็นข้างนอก เป็นข้างใน
ก่อนหน้าเธอและคือเธอ ข้ามิรู้จักหญิงใด
อมฤตรสในถ้วยแห่งรักทำข้าเมามาย
โลกแห่งความเป็นกลางสูญสิ้น
เพียงงานฉลองและปิติล้นเหลือ
หากจำต้องมีชีวิตโดยปราศจากเธอเพียงชั่วยาม
จากโมงยามนั้น และท่ามโมงยามนั้น
ข้าจักกล่าวโทษตัวเองอย่างผู้รู้สำนึก
หนึ่งวันกับเธอเพียงลำพัง
จักลบล้างความไร้หนแห่งฝังรากลึก
พลันรู้สึกถึงแผ่นดินที่ข้ายืนหยัดอยู่ใต้สองเท้า
และเงาของข้า
เงาของข้า
จักเริงระบำชั่วกาล
.....
(ลงโดยศศิ)
อิ่มเอมกับบทกวี ชื่นชมกับภาพวาดมากค่ะ
ตอบลบช่างอ่อนแอ ช่างแข็งแกร่ง
ตอบลบความอ่อนแอที่มาจากความแข็งแกร่ง
ปรบมือให้ดังๆเลยค่ะ
มั่นคงทางจิตใจจึงสามารถแสดงความสั่นไหวของอารมณ์
MinMintra