แสงกระทบและภาพสะท้อน (Reflection)

Reflection by Bora

ฝูงผีเสื้อสีขาวร่อนบินขึ้นลงเป็นวงเหนือหาดทราย

สายลมประคับประคองรองรับ

ฉันจับตาเฝ้ามอง

ปีกน้อยขาวโพลน โชนอยู่ในแสงทองยามโพล้เพล้ขณะตะวันลา

ท้องทะเลสีฟ้า ฉากหลังเวิ้งว้างกว้างใหญ่

ทันใดสายลมคล้ายวูบหาย ริ้วรายสายผีเสื้อไร้ปีกร่อนลงน้ำ 

ตัวแล้วตัวเล่า

ฉันออกวิ่ง !

ผีเสื้อขาวลอยเป็นแพ ฉันจะนำไปวางไว้ในที่กำบัง

รอปีกแห้ง รอเรี่ยวแรงโผบินกลับรังรวง

สองมือช้อนตัก

คลื่นหนาสาดซัด ผีเสื้อที่เหลือกระจัดกระจาย

หายสูญสิ้นไป

ในท้องทะเล

ฉันก้มมองผีเสื้อในอุ้งมือ

คือชิ้นกระดาษชิ้นเล็กชิ้นน้อย

รอยหมึกเลือนราง จางหายละลายไปในสายน้ำ

เติมสีน้ำเงินให้ท้องทะเล

อาจเติมความเค็มด้วยหยดน้ำตาคนเขียน

คนที่ฉีกมัน

เขาไม่ได้ฉีกกระดาษ เขาฉีกตัวหนังสือ 
ผีเสื้อตายแล้ว
 

เหลียวมองรอบกาย

มองเม็ดทราย

ฉันจะทำอะไรได้บ้าง

... ไม่ได้เลย.

*