กุหลาบทำให้ฉันไม่ค่อยได้เงยหน้าขึ้นมองฟ้า
แต่ไม่เคยลืมที่จะมอง
เมื่อวานบนทางเดินในสวน
เห็นดอกปีบดอกหนึ่งร่วงอยู่บนพื้น
จึงได้รู้ตัวว่าดอกปีบบานแล้ว
หลากหลายเรื่องราวผันผ่าน
เลือนลางอยู่หลังม่านกาลเวลา
เวลาไม่ได้เดินไปข้างหน้าเพราะสองขาของเรา
เวลา พาสองขาของเราให้ก้าวเดิน
หากเราไม่ก้าวเดิน เวลาไม่สามารถหยุดรอ
เวลาไม่เคยทิ้งเรา
เหตุการณ์หนึ่ง ก่อเกิดอีกเหตุการณ์หนึ่งและอีกหลายเหตุการณ์
จนเราอาจลืมไปว่ามันเริ่มต้นอย่างไร
แต่นั่นไม่สำคัญเท่าความจริงที่ว่า
เรา ไม่สามารถกลับไปที่จุดเริ่มต้นนั้นได้อีก
บ้านเราที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
คงไม่มีใครไปเหยียบย่าง
จะมีใครไปเก็บกวาดบ้างไหมนะ
ยามสายวันหนึ่งในเดือนกันยา
ฉันทำรุ้งเหนือผืนดินด้วยการรดน้ำต้นไม้
ละอองไอ ความร้อน ความชื้น และแสงเป็นใจ
วันเกิดผ่านไป ปีใหม่ใกล้เข้ามา
ฉันเผลอทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่ และที่ผ่านพ้นตามวิสัย
มีไม่กี่อย่างหรอกที่ผ่านเข้ามาให้ทบทวน
ล้วนเป็นเรื่องคนสำคัญ สิ่งสำคัญที่มีความหมาย
คนเราจะมีใครสักกี่คนหรือกี่อย่างที่สำคัญกับเราจริง ๆ
เหมือนดอกไม้ในสวน
มองเมื่อไรก็ซ้ำซากอยู่อย่างนั้น
แต่ก็อยากมอง ตื่นขึ้นมาก็อยากเห็น
ไม่ว่าในสภาพใด
แต่ละปีที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
ไม่ได้ทำให้ฉันโตขึ้นหรือฉลาดขึ้นสักเท่าไรหรอก
ปีนี้มีการเกิดในครอบครัวของเราที่เป็นเรื่องที่ดีที่สุด ดีใจที่สุด
มีเรื่องที่ทำให้เศร้าจากการตาย
มีเรื่องที่ทำให้เศร้าจากการตาย
และเรื่องย่ำแย่น่าสลดใจเป็นที่สุด
ล้วนมาจากคนใกล้ตัวทั้งนั้น
ล้วนมาจากคนใกล้ตัวทั้งนั้น
บางเรื่องทำอะไร ๆ ได้ บางเรื่องทำไม่ได้
เรื่องที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ยอมรับ
มีสิ่งดี ๆ ที่ทำได้ก็ทำไป
เหนื่อยนักก็มีที่พักในสวน
ทุกเย็นย่ำ สวนเยียวยาและปลอบโยน
แม้ปราศจากถ้อยคำ
ทุกเย็นย่ำ สวนเยียวยาและปลอบโยน
แม้ปราศจากถ้อยคำ
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น