ฝนโปรยสายบางเบากระทบบานกระจกกระจายเป็นจุด ๆ
บานกระจกสวยที่สุดเมื่อฝนเทลงมา
ริ้วสายไหวเคลื่อนเลื่อนลงพื้นภายนอก
ด้วยจังหวะและลีลาต่อเนื่องเชื่อมโยงของน้ำจากฟ้าสู่ผืนดิน
ฉันจิบกาแฟรอฝนตกหนัก
ฝน ยังคงโรยสาย คล้ายเชื้อเชิญให้ก้าวเดินออกไป
เหลือบมองสมุดบันทึกที่มีดินสอทื่อ ๆ คั่นอยู่ระหว่างหน้ากระดาษว่าง ๆ
ใครคนหนึ่งไม่อยู่ ฉันหากบเหลาดินสอไม่เจอ
ดินสอจึงอยู่ตรงนั้น
ระหว่างหน้ากระดาษที่ไม่มีตัวหนังสือ
ฉันเปิดประตู เสียงคนในบ้านร้องเรียก ไม่ช้าก็มาถึงพร้อมร่ม
เมื่ออยากเดินเล่นใต้ฝนโปรย ใครเล่าจะกางร่ม
ฉันไม่ต้องการร่ม
ฉันต้องการกบเหลาดินสอ
ฉันต้องการดินสอปลายแหลม ๆ
ต้องการเขียนตัวหนังสือเส้นบางคม
ฉันต้องการเขียน
บทกวี
 | ||
ศิลปินโลกคนไหนนะที่กล่าวว่า
"ถ้าแรงบันดาลใจมาไม่ถึง ฉันจะออกเดินไปครึ่งทางเพื่อพบเธอ"
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น