ราวปีกขาวผีเสื้อกระพือสบัด
เหนือคลื่นสาดซัด โขดหิน
เหนือผืนทราย ผืนดิน
เศษกระดาษขาดวิ่น
ผีเสื้อสิ้นใจ
...
ฝูงผีเสื้อสีขาว กระดาษที่ถูกฉีก
เกลียวคลื่นกลืนกินน้ำหมึกละลาย ตัวหนังสือหายไป
...
หลังฝุ่นคำโรยแรง ทิ้งตัวลงนอนผ่อนพัก
ฉันเขียนถ้อยบันทึก
ตัวหนังสือใหม่ๆบนกระดาษแผ่นใหม่
หลังประจักษ์บนพื้นที่ตัดกันของถนนสองสาย
การพบกันระหว่างฉันกับผีเสื้อ
เส้นสายลายหมึกบนแผ่นสีขาว...
หนแห่ง คล้ายจำเพาะเจาะจงมาเพื่อเรา
ตราบฉันเขียน ผีเสื้อจะไม่ตาย
ปีกน้อยข้างในกระพือพึ่บพั่บ
เมื่อฉันเขียน
*******
ผีเสื้อหายใจ เมื่อฉันเขียน
ตอบลบเขียนต่อ
ตอบลบเดินต่อ
ไปในทิศทางที่เป็นของเรา
นะคะ
จัสเขียนต่อ ศศิอ่านต่อ
อ่านงานจัสแล้วศศิพูดเพราะเนอะคะ
^^