“เหรียญมีสองด้าน ถึงจะมีทางเลือกแค่ทางเดียว เราก็ยังมีโอกาสที่จะเลือกหรือไม่เลือก” บทสนทนาค้างเติ่งมาชั่วขณะ เขากำลังขับรถพาเราสู่จุดหมาย บ้านริมแม่น้ำน้อย
ฉันเงียบงัน หากความคิดตื่นฟื้นไม่ยินยอม “ความรู้สึกทางคณิตศาสตร์ของเราต่างกัน เหรียญมีสามด้าน ด้านที่แคบที่สุด เราลืมเลือน”
“เราไม่ได้ลืมด้านที่สามหรอกครับ แค่พูดกันต่อๆมาอย่างงั้น เหรียญที่ตั้งอยู่บนขอบไม่ช้าก็ล้ม ด้านที่มีพื้นที่มากกว่าจะแสดงตัว”
“แต่ด้านนึงจะหายไป เหรียญจะหยุดอยู่กับที่”
“คุณว่าอะไรสำคัญกว่า”
“การเคลื่อนไปข้างหน้า ด้านที่แคบที่สุดขับเคลื่อนเหรียญทั้งเหรียญ แล้วเราก็เห็นเหรียญทุกด้าน"
“ผมพูดถึงโอกาสในทางเลือก คุณพูดถึงอะไร”
“เราพูดถึงสิ่งเดียวกันนะคะ”
“ยากนะครับที่ใครจะประคองตัวอยู่บนด้านที่แคบที่สุด”
“เคลื่อนไปข้างหน้ากับสิ่งสำคัญไม่กี่อย่างในชีวิต ยาก แต่ก็ทำอยู่”
“เหรียญที่อยู่นิ่งๆ ยังไงก็เป็นเหรียญที่มีทั้งสามด้าน อย่าลืมนะครับ” เขาเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้
“ปรากฎการณ์นี้เหลือเชื่อจริง บางอย่างที่สำคัญเกิดขึ้น”
“หืม”
“เราไงคะ”
การเคลื่อนไปข้างหน้าชะงักงัน ฝูงเป็ดโผล่ออกมาจากพงหญ้า ในความเป็นจริง เราหยุดรถเพื่อให้เป็ดแม้เพียงตัวเดียวข้ามถนน ไม่เป็นไร บ้านริมน้ำยังรอเราอยู่ ถ้าเราไม่เปลี่ยนใจ
เขาพูดถูก เหรียญที่นอนแอ้งแม้งถึงยังไงก็ยังเป็นเหรียญ รถหยุด เราตั้งเหรียญขึ้นมาใหม่ เหรียญหมุนไปข้างหน้าเช่นเดียวกับรถที่แล่นไปบนทาง
ไม่ว่าในแนวดิ่งหรือแนวนอน เหรียญยังไงก็เป็นเหรียญวันยังค่ำ
*
ขยันเขียนดีครับ ฮิฮิ
ตอบลบ:))
ว่าแต่ 'สมดุล' หรือเปล่า?
เห็นด้วยกับความเห็นข้างบนตรงที่ว่าจัสขยันเขียน
ตอบลบทำให้คนอ่านขยันตาม ชอบวิธีคิดของสองหนุ่มสาวในเรื่อง
เป็นอีกหนึ่งมุมที่คนคิดไม่ถึงค่ะ
ขำนะติสต์ จะสมดุลได้ไงล่ะคะ ก็ยอยักษ์กับการันต์ ทำเอาเสียสมดุลเล้ย ^^
ตอบลบขอบคุณค่ะ แล้วมาอ่านเวอร์ชั่นใหม่นะคะ
ได้รับคำแนะนำมากมายจากพี่เป้ ยังไม่ได้จากติสต์
จัสจะลองปรับดู พี่เป้ว่าสั้นไป นะกะก็เหมือนกัน
อยากเขียนสั้นห้าบรรทัดรู้เรื่องได้อย่างติสต์
นะกะคะ เราเข้ามาพร้อมกัน กำลังตอบติสต์ ไม่เห็นคอมเมนท์นะกะค่ะ
เลยเข้ามาเขียนใหม่ ขอบคุณมากเลยสำหรับคำชมและคำติงค่ะ
ชอบมากค่ะจัส กด Like ให้ด้วยอีกร้อยครั้ง
ตอบลบเรื่องสั้นที่เขียนใหม่ อ่านเพลินเจริญใจและรู้สึกเต็มอิ่้มกว่า
ชอบการพูดคุยของคนทั้งสอง เป็นมุมมองที่คมและล้ำลึก
เหมือนอย่างที่นะกะเคยบอกจัสเสมอว่าอ่านงานของจัสมักได้ข้อคิดดีๆทุกครั้ง
ซึ่งเป็นมุมมองที่จัสใส่เข้ามาแบบแยบยล คือไม่ยัดเยียดให้คนอ่านรู้สึกอึดอัดค่ะ
ดีใจมากค่ะนะกะ แก้งานแล้วงานดีกว่าเดิม
ตอบลบจัสถามตัวเองเสมอว่า งานยังจะดีกว่านี้ได้ไหม
ไม่ว่าจะดียังไง จัสก็มักจะกลับไปอ่าน แตะนิดแตะหน่อยเป็นครั้งคราว
"สิ่งที่ดีที่สุดย่อมหยุดอยู่กับที่"
งานชิ้นไหนที่จัสทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว จัสจะดีใจ
แต่ไม่หยุดแคะคุ้ย ^^ อยู่นั่น
ขอบคุณสำหรับคำชมและคำติงแต่แรกว่าสั้นไป
เพิ่มอีกนิดเดียว นะกะก็เต็มอิ่ม
บางทีมันนิดเดียวจริงๆ
เรื่องนี้เขียนใหม่แล้วดีกว่าเดิมอย่างชัดเจนค่ะ เท่!
ตอบลบประเด็นกระจ่าง สองคนพูดคุยกันเรื่องความรักผ่านสิ่งอื่นๆ
ชอบบทสนทนามากกกกก
เหรียญ, รองเท้าที่อยู่ในกล่อง, เป็ด, ช้าง, ท่อนไม้ที่ขัดจังหวะการเดินทาง
สุดท้าย...คำสัญญา
ที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
จัสกำลังสนุกกับสิ่งนี้ถึงเรียกหาคำแนะนำและความเห็น
แล้วจัสก้อได้...
เป็นกำลังใจให้จัสเสมอเนอะคะ
“น้อยกว่าด้วยการคำนวณ อธิบาย”
ตอบลบห้วนไปครับ เรียบเรียงใหม่จะดีกว่า
ผมว่าเรื่องนี้ยังแปลกๆอยู่หน่อยๆนะ
สำหรับผม คงต้องให้โฟกัสไปที่ประเด็นมากขึ้น ให้เหลือประเด็นเดียว
เพราะบทสนทนาหลายตอนอาจทำให้ประเด็นดูสับสนวุ่นวาย
เรื่องสั้นขนาดสั้น สำหรับผม ควรจะมีประเด็นเดียว เราไม่มีเวลามากพอจะดึงคนอ่านด้วยอรรถาธิบายมากมาย
ผมว่าบทสนทนายังไม่ไหลลื่นนะครับ หลายๆประโยคลองเรียบเรียงใหม่ดูจะดีกว่า ลองอ่านออกเสียงดู จะเห็นภาพชัดเจน ถ้าจะให้บอก คงเป็นเรื่องของจังหวะครับ
จังหวะของเรื่องไม่ราบรื่นเท่าที่ควร
หากให้บอกวิธีแก้ไข ผมคงจะบอกว่า ให้คำพูดที่เป็นคำขยาย เช่น เขาพูด เขายิ้ม ฉันหัวเราะ คำลักษณะนี้ไปอยุ่ด้านหลังของบทสนทนาจะดีกว่าครับ
เขียนเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกที่เป็น "ของเรา" ให้มากขึ้นครับ
ไอเดียอยู่ในอากาศ หากให้มันอยู่นอกตัวเกินไป มันจะเย็นชา
คนวาดภาพดอกไม้ ต้องให้รู้สึกว่า ดอกไม้เป็น "ของเรา"
เขียนโดยให้ความคิดที่จะสื่อซึมลึกลงไปอีก
แล้วเรื่องจะเป็นของเรามากขึ้นครับ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย
ประโยคสั้นของพี่เป้ ที่จริงสั้นกว่านั้นอีกค่ะ "อธิบาย" **
ตอบลบคำขยายประโยคพูดเกิดตามภาพที่เห็นค่ะ
เช่นเขาพูด ฉันหัวเราะ แล้วฉันพูดค่ะ
ประเด็นเดียว ทุกอย่างกลับไปที่ประเด็นเดียว
ทุกอย่างเลย
จัสจะอ่านอีกด้วยความรู้สึกที่เป็นของเราให้มากขึ้น
บางที ดอกไม้นี้อาจเป็นของฉัน มากกว่าของเรา
อย่างที่คุยกัน จัสไม่ได้เห็นดอกไม้แล้วเอามาเขียน
แต่ดอกไม้นั้นอยู่ข้างใน ที่จัสต้องเอาออกมาให้คนอ่านเห็นทั่วกัน
กระนั้น จัสก็ดีใจที่ดอกไม้ข้างในที่จัสถ่ายทอดออกมา
มีบางคนได้เห็นแล้ว
จัสจะปรับอีก หวังว่าคงจะกลับมาดูให้อีกนะคะ
ขอบคุณสำหรับบทสนทนาและตัวหนังสือในวันนี้ค่ะ
*
แก้ใหม่แล้วลื่นกว่าคราวที่แล้วนะครับ
ตอบลบผมพอเข้าใจที่พี่เป้ว่า มีหลายประเด็น
อาจเพราะบทสนทนาเยอะด้วย
ซึ่งอ่านจบแล้วผมรู้สึกทีแรกว่า ทำไมมันเยอะจัง แหะๆ
แต่โดยรวมรวบประเด็นมาแล้วเห็นภาพดีนะครับ
:))
มาอ่านใหม่อีกครั้งค่ะจัส
ตอบลบแต่นะกะให้ความเห็นอย่างเพื่อนๆของจัสไม่เป็นนะคะ
แต่นะกะรู้ว่าไม่เคยเบื่อที่จะอ่านงานของจัสค่ะ
ทำไมนะกะจะไม่ให้ความเห็นล่ะคะ ... ให้
ตอบลบ^^
ก็ขอบคุณมากเลยค่ะที่มาอ่านให้ซ้ำๆ ยังคอมเมนท์ได้อีกนะคะ
เท่ากับช่วยจัส
ขอบคุณติสต์กับพี่เป้ด้วย ช่วยมากจริงๆ
จัสปรับแล้วค่ะ ช่วยมาอ่านอีกซักครั้ง
ติสต์ รับปากแล้วนะคะ ... รออ่านอยู่
มาอ่านแล้วครับ
ตอบลบจัสเป็นคนแก้งานเก่งมากนะ
รอบนี้ชัด และตรง และโดนมาก
คือพูดสั้นๆ ไม่ต้องพูดเรื่องอื่นให้เยอะ
โยนประเด็นเข้ามา แล้วตีเลย เจ๋งทีเดียว ชอบเวอร์ชั่นนี้ที่สุดครับ :)
ขอบคุณติสต์ค่ะ
ตอบลบแก้ไขแล้วได้รับการตอบรับแบบนี้ กำลังใจมาเป็นกอง
สุดแสนดีใจ :D