ผ่านงามจึงเกิดงาม What is Beauty

 
สายลมช่วยสวยลมชายแมกไม้ไหว

ระบัดระบายช่อใบให้ลมสวย

เกล็ดตะวันเอื้อผิวน้ำต่างอำนวย

ดุจผ้าผวยระยิบระยับรับตะวัน

ความงามหรืออยู่ได้ในตนเอง

คนบรรเลงตัวโน้ตจึงเฉิดฉัน

เพราะเกื้อหนุนร่วมทุกข์สุขแบ่งกัน

เพราะร่วมฝันผูกพันปันฟืนไฟ

ความสำเร็จอยู่ในผกายตา

เจิดจรัสในแววตาของคนไหน

แววตาเธอในกระจก และตาใคร..

ส่องแสงใจผ่านแสงตามาเติมงาม

*

Love The Earth, Cherish The Earth, Save The Earth

*

จากสวนลูกไม้ลายแดด ถึง ห้องสีน้ำตาล

ภาพ "ในสวนลูกไม้ลายแดด" โดย จันทร์สิรินทร์ / มกราคม 2015

ใต้แดดอุ่นอ่อนยามเช้า 
 ในสวนใหญ่ริมหาดแม่พิมพ์ ลำดวนป่ายืนต้นสูงเลยหลังคาบ้านขาวแบบสแกนดิเนเวีย ดอกสีน้ำตาลกลีบแข็งกระจายหอมคล้ายเครื่องร่ำ สาวเท้าก้าวเข้าไปกอด ดีใจที่ได้พบคุณยายลำดวน

ห่างออกไป คุณปู่ยางนาสูงใหญ่ขนาดสามคนโอบ ยืนยงคงกระพันมากี่ปีแล้วนะ ลำต้นด้านล่างเป็นสีน้ำตาลอมแสด 

ส่วนที่สูงขึ้นไปเป็นสีน้ำตาลอมขาว เหมือนช็อกโกแล็ตที่ใส่ครีมเยอะๆ  

ฉันโอบจนสุดแขน ดีใจที่ได้พบเจอท่านผู้เฒ่าท่ามกลางแมกไม้แห่งนี้

ค่ำคืนฝากความชื่นเย็นไว้กับหญ้าใบกว้าง 

 สนามหญ้าเขียวหนาทอดผ่านดงไม้ ต้นไทรใหญ่ทิ้งรากอากาศ เป็นคุณตาเครายาว ผ่านร้อนหนาวมาเนิ่นนาน

ลำดวน...ยางนา...ไทรใหญ่ บรรยากาศร่มรื่นรอบตัวเตือนให้นึกถึง... 

ห้องสีน้ำตาล

 

ดอนญ่าสิริกิติ์ ภาพโดย ณ กมล

สะดุดสายตา สุพรรณิการ์ดอกใหญ่สีเหลืองสดแต่งแต้มผืนหญ้าเขียว สวยเหลือเกิน  

ทั้งที่รู้ก็ยังหยิบมาดมหอม งามหนอดอกไม้ที่ไร้กลิ่น

สาลิกาเตาะแตะๆ ต่างตัวต่างเดินแต่ยังเป็นฝูงนก พวกมันถอยร่นเมื่อฉันเข้าใกล้ 

 สีของนกสาลิกา เตือนให้นึกถึง ห้องสีน้ำตาล 

 และ...สิ่งไม่มีชีวิตที่มีชีวิต...ในห้องนั้น

 ปีปทิ้งดอกขาวร่วงหล่นประปราย ฉันคุกเข่าเก็บขึ้นมาอย่างเบามือ สูดหอมตรึงตราจากดอกไม้แสนบอบบาง 

นึกเห็นบ้านขาว หมาขาวดำและหมาสีน้ำตาลทั้งหมดของฉัน

แสงแดดลอดผ่านใบไม้ เกิดลูกไม้ลายแดด 

สายลมเกื้อกูล พริ้วไหวแสงเงา ทุกสิ่งย้ำเตือนให้นึกถึงห้องสีน้ำตาล 

 สิ่งไม่มีชีวิตที่มีชีวิต  

 และ 

สิ่งมีชีวิตที่มีชีวิตในห้องนั้น

ห้องสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยหนังสือ สิ่งไม่มีชีวิตนับไม่ถ้วนล้วนมีชีวิตอยู่บนหน้ากระดาษ

ในห้องสีน้ำตาลที่มีเขา

...

Love The Earth

Cherish The Earth

Save The Earth

*

A Lazy Afternoon

Oil on canvas by Irene Sheri

1.

ยามบ่ายบิดขี้เกียจใต้แสงเจิดจ้าของแดดกุมภา

ผึ้งตัวเล็กค่อยๆดูดดื่มน้ำหวานจากกุหลาบดอกจ้อย

เถาอ่อนสายน้ำผึ้งทอดตัวอิงรั้วสีน้ำตาล

ขณะฉันทอดแขนบนเก้าอี้ยาวในสวน

บทสนทนาบางบทโดยสารสายลมโชยอ่อนมาเบาๆ

ทอดเงาบางๆ ของบางแก่นสาร

ยามบ่ายแสนเกียจคร้าน

ที่มีเรา

2.

ใครนะเก่งจัง นั่งหัวร่ออยู่ใต้เก้าอี้

ประเดี๋ยวก็คลานอยู่ใต้โต๊ะ เล่นได้เล่นดี เล่นแล้ว จะเล่นอีกสักกี่ที

คนตัวเล็กเด็กดี ดูซี่ โตขึ้นทุกวัน

รองเท้าคู่กะจิ๊ด คนตัวนิดสวมได้พอดี

นอนหลับได้ทุกที่ รู้ว่าบางทีก็ฝัน

ลืมตาตื่นเช้า ใครเล่าตื่นได้ฉับพลัน

ยิ้มรับแสงวันเต็มตา

สิ่งเล็กเล็ก คนตัวเล็กมองเห็น

ล้วนแล้วแต่เป็นของเล่น เป็นปริศนา

มีไว้ให้คว้ามา หัวร่อร่า ลืมเวลา เถอะผ่านไป

3.

ยามบ่ายแสนเกียจคร้านลาจาก

ฝากรอยยิ้ม ทิ้งฉันไว้กับยามเย็น

รังสีสายัณห์เคลือบฉาบ ฉันไขว่คว้าลีลาเนิบนาบของยามบ่าย

แดดเจือจาง สายลมโรยอ่อน

เงียบงัน ฉันง่วงงุน

นึกถึงเจ้าตัวน้อย

อยากผลอยหลับไปในเปลด้วยอีกคน

*

ภาพชื่อ Red Summer