ล่องไหลสายธารคำนึง

.....
.

นั่งมองดวงตะวันลับฟ้า ณ รอยต่อแห่งเวลา

หลังฝ่าพ้นความวุ่นวายระหว่างวัน

ขณะเฝ้ารอความอัศจรรย์ระหว่างคืน

ฉันรื้อฟื้นหลายช่วงเวลาคราเจรจากับคนบนภูเขา

.

การสนทนาปราศจากถ้อยคำเสี่ยงต่อความผิดพลาด

หากไม่เคยเป็นเช่นนั้น

เมื่อฉันสนทนากับเขาผู้มากับความเงียบ

*

เวลาเป็นของเราเท่าที่เป็นของคนอื่น

เช่นเดียวกับความสุข มีค่าเท่าที่ผู้ครอบครองสำนึกรู้

*

สุขทุกข์อยู่แค่ปลายนิ้วไขว่คว้า

ปัจจุบัน อนาคต ขึ้นอยู่เพียงการขยับมือ

เช่นการขยับปีกผีเสื้อ ...

ก่อเกิดคลื่นลมบนโลกเล็ก ๆ ของเรา

โลกจึงหมุนไป และ หมุนไป

~

ฉันเห็นโลกเล็ก ๆ ของฉัน ... หมุน

~

.

.

.

.

.