The Potato Eaters by Vincent van Gogh
ชีวิต ! ........ โดยผู้เขียนร่วม
วินเซนต์ แวน ก็อกห์ (30 มีค.1853 – 29 กค.1890)
ชีวิตของจิตรกรผู้สร้างสรรค์ความงามบรรณาการแก่โลก
บางคนทั้งชีวิตจมอยู่ในความเศร้าโศกเสมอมา
ชีวิตของชายหนุ่มผู้ฝันถึงชีวิตนักบวช
ทว่ากลับต้องเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งกว่า
ด้วยตระหนักความจริงว่า คำสอนแห่งองค์ศาสดา
มีค่าน้อยกว่าหัวมันฝรั่งเพียงหนึ่งหัว และขนมปังเพียงชิ้น
สำหรับท้องที่กลวงว่าง
ทุกเส้นทางคือความเศร้า
เงาของชีวิตจึงทาบทาลงบนกระดาษสีขาว
ด้วยสีจากแท่งถ่านสีดำ
ความบอบช้ำแห่งชีวิตและการงาน
ความเบิกบานในความมัวหม่น
โอ..ชีวิตคนหรือเท่านี้
แต่ด้วยสีสันทั้งมวลที่โลกมี
พร้อมกับไฟที่ลุกโชนในจิตนาการ
บันดาลให้เขาวาดภาพชีวิต
วาดภาพธรรมชาติ
ผ่านสายตาและความคิดพวยพุ่ง
เส้นสายที่เคยพลิ้วไหวเปลี่ยนไปเป็นความบ้าบิ่น
และความรุนแรงของการแสดงออก
ข้าเองก็หลงรักภาพวาดของเขา
บางคราในโลกที่คลุ้งคลั่งเยี่ยงนี้
ข้าก็ปรารถนาเป็นคนวิกลจริต
ผู้พร้อมพลีกายและเนรมิตรงานศิลป์เล็ก ๆ
และยอมทนแม้ไร้คนใส่ใจ
ดุจเดียวกับชายผู้นั้น
ผู้ผ่านมาดุจพายุฤดูหนาว
จากไปเหมือนดาวตก
พ้นไปจากสวรรค์จอมปลอมและขุมนรก
มอบความงามจากแง่งามของความสกปรกโสมม
แด่พระผู้เป็นเจ้าทั้งกายและวิญญาณ
โดย "ถึงคุณจัสมิน" เขียนร่วมไว้ปลายปี 06 ที่บอร์ดประพันธ์สาสน์
..
.
วินเซนต์ แวน ก็อกห์ (30 มีค.1853 – 29 กค.1890)
ชีวิตของจิตรกรผู้สร้างสรรค์ความงามบรรณาการแก่โลก
บางคนทั้งชีวิตจมอยู่ในความเศร้าโศกเสมอมา
ชีวิตของชายหนุ่มผู้ฝันถึงชีวิตนักบวช
ทว่ากลับต้องเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งกว่า
ด้วยตระหนักความจริงว่า คำสอนแห่งองค์ศาสดา
มีค่าน้อยกว่าหัวมันฝรั่งเพียงหนึ่งหัว และขนมปังเพียงชิ้น
สำหรับท้องที่กลวงว่าง
ทุกเส้นทางคือความเศร้า
เงาของชีวิตจึงทาบทาลงบนกระดาษสีขาว
ด้วยสีจากแท่งถ่านสีดำ
ความบอบช้ำแห่งชีวิตและการงาน
ความเบิกบานในความมัวหม่น
โอ..ชีวิตคนหรือเท่านี้
แต่ด้วยสีสันทั้งมวลที่โลกมี
พร้อมกับไฟที่ลุกโชนในจิตนาการ
บันดาลให้เขาวาดภาพชีวิต
วาดภาพธรรมชาติ
ผ่านสายตาและความคิดพวยพุ่ง
เส้นสายที่เคยพลิ้วไหวเปลี่ยนไปเป็นความบ้าบิ่น
และความรุนแรงของการแสดงออก
ข้าเองก็หลงรักภาพวาดของเขา
บางคราในโลกที่คลุ้งคลั่งเยี่ยงนี้
ข้าก็ปรารถนาเป็นคนวิกลจริต
ผู้พร้อมพลีกายและเนรมิตรงานศิลป์เล็ก ๆ
และยอมทนแม้ไร้คนใส่ใจ
ดุจเดียวกับชายผู้นั้น
ผู้ผ่านมาดุจพายุฤดูหนาว
จากไปเหมือนดาวตก
พ้นไปจากสวรรค์จอมปลอมและขุมนรก
มอบความงามจากแง่งามของความสกปรกโสมม
แด่พระผู้เป็นเจ้าทั้งกายและวิญญาณ
โดย "ถึงคุณจัสมิน" เขียนร่วมไว้ปลายปี 06 ที่บอร์ดประพันธ์สาสน์
..
.
เยี่ยมเยียน เยี่ยมเยือน
ตอบลบเยี่ยมยอด ยอดเยี่ยม
เยี่ยมเยือนอย่างยอดเยี่ยม
ปรบมือ
ตอบลบ:)
พีเจคะ
เอ่อ..
"เยี่ยมเยือนอย่างยอดเยี่ยม"
--"
ปิดท้ายนี่ ชมใคร?
(ขอโทษที่นอกเรื่องค่ะพี่ Lyn แบบว่าสงสัย?)
เกรียนแท้ไม่กลัวไฟ และเสียงปรบมือ
ตอบลบเกรียนแท้ไม่เข้ามาเกรียนใส่บอร์ดชาวบ้าน
ขอโทษลิญ ที่เข้ามาเกรียนใส่เกรียน
สงครามเกรียน ย่อมมีผู้เสียสละ
ลิญเสียสละบอร์ดให้เป็นที่รบพุ่งของเกรียน
แต่ไหนๆเข้ามาแล้ว
อยากชมเจ้าของบอร์ด
เก่งครับ
สมรภูมิ บนพื้นที่สีขาวของ วินเซนต์ แวน ก็อกห์
ตอบลบวินเซนท์เป็นผู้เสียสละอยู่แล้ว
เจ้าของกระทู้ก็ไม่มีทางเลือก
ขอแค่อย่าให้มีรอยถลอก เลือดตกยางออกก็แล้วกันนะคะ
สงสารเกรียนน้อง
เกรียนพี่ก็ด้วย ขี้เกียจเช็ด ... นะ
ขอบคุณที่มาเยือน
..
.
หนังเกรียนเหนียว เลือดเกรียนข้น
ตอบลบไม่มีเลือดหยดบนพื้นที่สีขาว
ฟ้อง!
สงสัยที่เห็น
จะเป็นน้ำหมากเกรียนพี่
(ว่าจะไม่เกรียนแล้วเชียว แง)
เกรียนตั้งแต่เด็ก
ตอบลบเกรียนกิฟ ไทย
ไปเกรียนโลก
สถาบันเพาะเกรียน เกรียนกิฟ
ส่งเด็กยิ้มแหยๆ กลุ่มราคี
หัวหน้ากลุ่มประสานรอบราวชาวบ้านเก่ง
แต่ตนสร้างแต่รอยแยก
กร๊ากกกกกกกก
โอ สงคราวเกรียน รุนแรงขึ้นทุกขณะ
ตอบลบ... บนพื้นที่สีขาวของแวน ก็อกห์ ...
เกรียนน้องประกาศกร้าว เกรียนหนังเหนียว เลือดข้น
หากมีรอยเปื้อน ย่อมเป็นน้ำหมากเกรียนพี่
...ยังไม่เปื้อน น้ำหมาก ...
อา ... สงครามนี้ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลงง่าย ๆ
...
....
..
ฮ่าๆๆๆๆอ่านสงครามเกรียนสายเลือด มันสุดๆ จันว่าน้ำหมากเกรียนพี่พีเจกระจาย จัสขี้เกียจเช็ด จันพี่ชอบอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ตอบลบบทกวีเขียนร่วม ชีวิต ! ดีนะจัส ไหงเกิดสงครามเกรียนกระทู้นี้นะ
ตอบลบอ้อ เข้าใจละ
ไม่อยู่ก้อตายไง
ศศิสนุกมั้ยล่ะจ้ะ สงครามเกรียนสายเลือด
ตอบลบอ่านแล้วคิดถึงวันก่อนเก่า
คิดถึงเสียงหัวเราะ
^_______^
ตอบลบ