บางท่วงทำนองเพลงแห่งมนุษยชาติ (ความปรารถนาของเพื่อนร่วมโลก)

.

.

.

.

.

.

.

.

บางท่วงทำนองเพลงแห่งมนุษยชาติ

บทกวีบนกระดาษ ... ขาดหาย

คงอยู่อย่างเคว้งคว้าง เดียวดาย

แหว่งวิ่นถึงวอดวายเกินปะชุน

.
เพียงถ้อยวางรักบนตักน้อย ...

ช่างเลื่อนลอย กระจัดกระจาย คล้ายผงฝุ่น

ที่เห็นอยู่ตรงหน้า หยาบช้าทารุณ

กลางพายุหมุน ใครทำลาย ตายเป็นเบือ

.
โอ้ เพื่อนร่วมโลก ...

ฉันร่วมร้องเพลงโศกด้วยรักล้นเหลือ

แม้ร่วมชะตากรรม กระนั้นคลุมเคลือ

ยากเกินกว่าเธอจะเชื่อ ใช่ไหม ?

น้ำตาโลกไหลริน

หากเธอคงไม่สิ้นสงสัย

สะท้านสะเทือนจากข้างนอกถึงข้างใน

แต่มีประโยชน์อันใด ได้ยินไหมสวรรค์ !

เก็บดอกไม้ทุกดอกในสวนศรี

มอบให้เธอคนดีที่เฝ้าฝัน

หวังแตกแยกสิ้นสุดหยุดฆ่าฟัน

ผ่านความไหวหวั่น วันนี้อยู่ ... หรือตาย

.

*

.

19-20 พฤษภาคม 2553

เมืองหลวงยี่สิบเจ็ดจุด ตกอยู่ในทะเลเพลิง

เผาเมืองทำไม ?

.
ขอแสดงความเสียใจและเห็นใจผู้คนในเรดโซน

คนในกรุงเทพ

และตนเอง 




*

.
.

.
.