บางท่วงทำนองเพลงแห่งมนุษยชาติ (ความปรารถนาของเพื่อนร่วมโลก)

.

.

.

.

.

.

.

.

บางท่วงทำนองเพลงแห่งมนุษยชาติ

บทกวีบนกระดาษ ... ขาดหาย

คงอยู่อย่างเคว้งคว้าง เดียวดาย

แหว่งวิ่นถึงวอดวายเกินปะชุน

.
เพียงถ้อยวางรักบนตักน้อย ...

ช่างเลื่อนลอย กระจัดกระจาย คล้ายผงฝุ่น

ที่เห็นอยู่ตรงหน้า หยาบช้าทารุณ

กลางพายุหมุน ใครทำลาย ตายเป็นเบือ

.
โอ้ เพื่อนร่วมโลก ...

ฉันร่วมร้องเพลงโศกด้วยรักล้นเหลือ

แม้ร่วมชะตากรรม กระนั้นคลุมเคลือ

ยากเกินกว่าเธอจะเชื่อ ใช่ไหม ?

น้ำตาโลกไหลริน

หากเธอคงไม่สิ้นสงสัย

สะท้านสะเทือนจากข้างนอกถึงข้างใน

แต่มีประโยชน์อันใด ได้ยินไหมสวรรค์ !

เก็บดอกไม้ทุกดอกในสวนศรี

มอบให้เธอคนดีที่เฝ้าฝัน

หวังแตกแยกสิ้นสุดหยุดฆ่าฟัน

ผ่านความไหวหวั่น วันนี้อยู่ ... หรือตาย

.

*

.

19-20 พฤษภาคม 2553

เมืองหลวงยี่สิบเจ็ดจุด ตกอยู่ในทะเลเพลิง

เผาเมืองทำไม ?

.
ขอแสดงความเสียใจและเห็นใจผู้คนในเรดโซน

คนในกรุงเทพ

และตนเอง 




*

.
.

.
.

อุ่นแสงใจ - อ้อมกอดในแววตา โลกเล็ก ๆ (2)

Glimmer of Hope by Giovanni Rubaltelli.

.

๒. อุ่ น แ ส ง ใ จ

วันฝนตกตะวันดับรับน้ำฟ้า
.
วันโลกล้าเหน็บหนาวทั่วหาวหน
.
วันมนุษย์ทุกข์ท้นแทบเกินทน
.
วันความจนระบาดขาดเมตตา
.
.
วันที่เห็นความชังสองฝั่งโลก
.
วันแสนโศกกลีสิงเข้าหิงสา

เสียงหัวเราะหายไปในเวลา
.
ความคลั่งบ้าเต็มเมืองเฟืองตัวแปร
.
.
วันที่เสียงร้องไห้ของเด็กเด็ก
.
เป็นเรื่องเล็กต่อหูผู้พ่อแม่
.
วันที่คนฆ่าเข่นตายเป็นแพ
.
ไม่มีใครยอมแพ้แก่ผู้ใด
.
.
จะเหลียวหาเรี่ยวแรงจากแสงจ้า
.
ช่วงเวลาอาบอายประกายใส
.
ส่องผ่านบานหน้าต่างของหัวใจ

ดึงดูดฉันให้เข้าไปเป็นแสงเงา
.
.
ณ ช่วงขณะเวลา ...

ในดวงตาอ้างว้างแสนว่างเปล่า
.
ถึงเห็นมวลหนาหนัก ... บางเบา
.
ต่างคนถาม ... ไหนล่ะเรา เฝ้ารำพึง
.
.
กระนั้น ความคิดอันถวิลหา
.
ยังเดินทางผ่านเวลา ..ฝ่าไปถึง
.
และวิหคหนึ่ง แห่งความคิดคำนึง
.
ก็เดินทางมาถึง เช่นกัน
.
.
นำความอบอุ่นของครุ่นคิด
.
หน้าต่างโลกกระจิริดลิขิตฝัน
.
มืดสว่างเดินทางผ่านสารพัน
.
มาปลอบขวัญ มาเอื้อแรง อุ่ น แ ส งใจ
.
.
ท่ามกลางสิ่งดีและที่ร้าย
.
สบผกายซึ้งซาบอาบธารใส
.
ปลุกปลอบ ยืนยัน อย่าพรึงพรั่น ต่อสิ่งใด
.
เท่านี้นะดวงใจ ที่ต้องการ
.
.
คราใด ฝนหม่น หล่นมาเยือน
..
ยังตรึงเตือน มีใคร ใจผสาน
.
คล้ายเราร้อง-เล่นดนตรี เมื่อวันวาน
.
ในโลกราน เรายังแกร่ง อุ่ น แ ส ง ใ จ
.
.
~
.
.
.
.
.
.
.