ตั้งแต่เดือนสิงหาคมจนถึงวันนี้กุหลาบแดงบานหลายดอก
นึกย้อนไปหลายปืก่อน เพื่อนเขียนอ่านคนหนึ่งเคยพูดถึงนกไนติงเกล หนามกุหลาบ
เลือด และความตาย รูปธรรมที่ใช้เล่าถึงนามธรรม...ความรัก
*
"ไนติงเกลและดอกกุหลาบ"
เป็นเทพนิยายเรื่องสั้นสำหรับเด็กที่เขียนโดยออสการ์ไวลด์ นักเขียนผู้โด่งดังในปีคริสต์ศักราช 1888
ถึงวันนี้ก็มีอายุ 127 ปี
ในหนังสือรวมเรื่องสั้น The Happy Prince and other short tales "เจ้าชายผู้มีความสุขและเรื่องสั้นอื่น ๆ"
มีเรื่องสั้นรวมห้าเรื่องด้วยกัน คือ "เจ้าชายผู้มีความสุข"
"ไนติงเกลและดอกกุหลาบ"
"ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว"
"เพื่อนผู้เสียสละ"
และ "พลุที่ไม่ธรรมดา"
ถึงวันนี้ก็มีอายุ 127 ปี
ในหนังสือรวมเรื่องสั้น The Happy Prince and other short tales "เจ้าชายผู้มีความสุขและเรื่องสั้นอื่น ๆ"
มีเรื่องสั้นรวมห้าเรื่องด้วยกัน คือ "เจ้าชายผู้มีความสุข"
"ไนติงเกลและดอกกุหลาบ"
"ยักษ์ผู้เห็นแก่ตัว"
"เพื่อนผู้เสียสละ"
และ "พลุที่ไม่ธรรมดา"
 |
| เจ้าชายผู้มีความสุขและเรื่องสั้นอื่น ๆ / The Happy Prince and other short tales |
...
แต่แรกตั้งใจว่าจะถ่ายทอดผ่านบทกวี
แต่เมื่อเข้าไปอ่านต้นฉบับแล้วพบว่ามีหลายวรรคตอนที่ไม่อยากปล่อยผ่าน
และอยากให้ได้อรรถรสจากถ้อยคำและวิธีการนำเสนอแบบออสการ์ ไวลด์
จึงลงมือแปล
...
ตัวละคร
...
จึงลงมือแปล
...
ตัวละคร
ตัวละครหลักในเรื่องนี้คือนกไนติงเกล นักศึกษาหนุ่มผู้ตกอยู่ในห้วงรัก
ต้นกุหลาบที่ไม่อาจให้ดอกได้ในฤดูหนาว
หญืงสาวที่ถูกรักและตัวประกอบต้นกุหลาบและสัตว์ที่อาศัยอยู่ในสวน ...
เรื่องย่อ
นกไนติงเกลได้ยินนักศึกษาหนุ่มคร่ำครวญถึงหญิงสาวที่เขารัก
เจ้าชายจัดงานเต้นรำ เธอสัญญาว่าจะเต้นรำด้วยถ้าเขามีกุหลาบแดงมาให้
แต่ในสวนไม่มีกุหลาบแดงเลยสักดอก
นกไนติงเกลคิดว่า ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนดีมีรักแท้
มันจึงออกบินเพื่อนำกุหลาบแดงมาให้นักศึกษาหนุ่ม
ต้นกุหลาบใต้หน้าต่างห้องชายหนุ่มบอกไนติงเกลว่า
ถ้าหากไนติงเกลร้องเพลงที่ไพเราะที่สุดตลอดคืนขณะแนบอกกับหนามกุหลาบ
เลือดจากอกของมันจะหล่อเลี้ยงต้นกุหลาบในฤดูหนาวให้ฟื้นตื่นและออกดอก
ไนติงเกลเสียสละยอมตายเพื่อความรักของชายหนุ่ม
มันเชื่อว่าชีวิตคนย่อมมีค่ากว่าชีวิตนกอย่างมัน
มันร้องเพลงจนถึงเช้า เลือดรินไหลหล่อเลี้ยงต้นกุหลาบ
ในที่สุดก็ร่วงตกลงมาตายบนพื้นหญ้า หนามกุหลาบปักคาอยู่ที่อก
หนุ่มนักศึกษาเห็นดอกกุหลาบแดงก็ดีใจ นำไปให้หญิงสาวที่เขารักที่งานเลี้ยง
เธอปฏิเสธไม่เต้นรำกับเขาเพราะชายอื่นนำเครื่องประดับเพชรพลอยที่สูงค่ามาให้
ชายหนุ่มผิดหวัง ออกมาจากงานเลี้ยง โยนดอกกุหลาบที่แลกด้วยชีวิตไนติงเกลทิ้ง
กลับไปศีกษาวิชาอภิปรัชญาที่เขาสนใจ
ความเชื่อในรักแท้ก็สูญสิ้นไป
*
นกไนติงเกลได้ยินนักศึกษาหนุ่มคร่ำครวญถึงหญิงสาวที่เขารัก
เจ้าชายจัดงานเต้นรำ เธอสัญญาว่าจะเต้นรำด้วยถ้าเขามีกุหลาบแดงมาให้
แต่ในสวนไม่มีกุหลาบแดงเลยสักดอก
นกไนติงเกลคิดว่า ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนดีมีรักแท้
มันจึงออกบินเพื่อนำกุหลาบแดงมาให้นักศึกษาหนุ่ม
ต้นกุหลาบใต้หน้าต่างห้องชายหนุ่มบอกไนติงเกลว่า
ถ้าหากไนติงเกลร้องเพลงที่ไพเราะที่สุดตลอดคืนขณะแนบอกกับหนามกุหลาบ
เลือดจากอกของมันจะหล่อเลี้ยงต้นกุหลาบในฤดูหนาวให้ฟื้นตื่นและออกดอก
ไนติงเกลเสียสละยอมตายเพื่อความรักของชายหนุ่ม
มันเชื่อว่าชีวิตคนย่อมมีค่ากว่าชีวิตนกอย่างมัน
มันร้องเพลงจนถึงเช้า เลือดรินไหลหล่อเลี้ยงต้นกุหลาบ
ในที่สุดก็ร่วงตกลงมาตายบนพื้นหญ้า หนามกุหลาบปักคาอยู่ที่อก
หนุ่มนักศึกษาเห็นดอกกุหลาบแดงก็ดีใจ นำไปให้หญิงสาวที่เขารักที่งานเลี้ยง
เธอปฏิเสธไม่เต้นรำกับเขาเพราะชายอื่นนำเครื่องประดับเพชรพลอยที่สูงค่ามาให้
ชายหนุ่มผิดหวัง ออกมาจากงานเลี้ยง โยนดอกกุหลาบที่แลกด้วยชีวิตไนติงเกลทิ้ง
กลับไปศีกษาวิชาอภิปรัชญาที่เขาสนใจ
ความเชื่อในรักแท้ก็สูญสิ้นไป
*
เรื่องนี้เมื่ออ่านจากตัวหนังสือแล้วเศร้ามาก สงสารไนติงเกล
เศร้าเพราะเรื่องเล่า เศร้าเพราะคำที่ใช้
เศร้าเพราะใจนกแท้จริงกว่าใจคน ทว่าไร้ค่า หาความหมายใดไม่ได้
เรื่องนี้ลึกซึ้งและซ้อนทับเป็นชั้น ๆ เหมือนหน้ากระดาษในหนังสือ
อ่านแล้วรู้เรื่อง
เรื่องสั้นนี้มีทั้งหมดแปดหน้า แปลได้เพียงสี่หน้าก็ต้องหยุดเพราะเศร้ามาก
นำที่แปลมาลงไว้เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านและเพลิดเพลินกับวิธีเล่าเรื่องนี้ของออสการ์ ไวลด์
*
เศร้าเพราะเรื่องเล่า เศร้าเพราะคำที่ใช้
เศร้าเพราะใจนกแท้จริงกว่าใจคน ทว่าไร้ค่า หาความหมายใดไม่ได้
เรื่องนี้ลึกซึ้งและซ้อนทับเป็นชั้น ๆ เหมือนหน้ากระดาษในหนังสือ
อ่านแล้วรู้เรื่อง
เรื่องสั้นนี้มีทั้งหมดแปดหน้า แปลได้เพียงสี่หน้าก็ต้องหยุดเพราะเศร้ามาก
นำที่แปลมาลงไว้เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านและเพลิดเพลินกับวิธีเล่าเรื่องนี้ของออสการ์ ไวลด์
*
ไนติงเกล และ ดอกกุหลาบ
- 1 -
"เธอบอกว่าเธอจะเต้นรำกับฉันถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้" นักศึกษาหนุ่มคร่ำครวญ "ทั้งสวนนี้ไม่มีกุหลาบแดงเลยสักดอก"
จากรังในแอ่งไม้ของต้นโอ๊ค ไนติงเกลได้ยิน เธอมองผ่านใบไม้ออกมาและสงสัย
"ทั้งสวนนี้ของฉันไม่มีกุหลาบแดง" เขาร้อง และดวงตาสวยงามคู่นั้นของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา
"อา ความสุขขึ้นอยู่กับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เอง ฉันอ่านทุกอย่างที่ปราชญ์เขียน และปรัชญาลึกลับทั้งหมดก็อยู่กับฉัน ทว่ากุหลาบแดงดอกเดียวที่ต้องการ ทำให้ชีวิตฉันน่าเวทนา"
"บัดนี้ในที่สุดคือผู้มีรักแท้" นกไนติงเกลพูด "คืนแล้วคืนเล่า ฉันเฝ้าร้องเพลงถึงเขา แม้ไม่รู้จัก
คืนแล้วคืนเล่า ฉันเฝ้าเล่าเรื่องของเขาต่อหมู่ดาว และตอนนี้ฉันเห็นเขาแล้ว
สีผมเขาเข้มเหมือนดอกไฮยาซินธ์ที่เบ่งบาน ริมฝีปากแดงเหมือนกุหลาบที่เขาอยากได้
แต่ความเสน่หาทำให้เขาซีดเซียวเหมือนงาช้าง
และความโศกเศร้าก็ได้ประทับตราลงเหนือคิ้ว"
"เจ้าชายจัดงานเต้นรำคืนพรุ่งนี้" นักศึกษาหนุ่มพึมพัม "และหญิงที่ฉันรักจะไปร่วมงานด้วย
ถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้เธอ เธอจะเต้นรำกับฉันจนรุ่งสาง
ถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้เธอ ฉันจะโอบเธอไว้ในอ้อมแขน
เธอจะอิงศีรษะกับไหล่ฉัน ฉันจะกุมมือเธอไว้
แต่ไม่มีกุหลาบแดงในสวนนี้ ฉันจะต้องนั่งอยู่คนเดียว และเธอจะเดินผ่านฉันไป
เธอจะไม่สนใจฉัน และหัวใจฉันจะแตกสลาย"
"ที่นี่ในที่สุดคือคนรักจริง" ไนติงเกลพูด
"สิ่งที่ฉันร้องถึงทำให้เขาทรมาน สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข เขาเจ็บปวด
แน่นอนความรักเป็นสิ่งอัศจรรย์ ล้ำค่ายิ่งกว่ามรกต แพงกว่าโอปอลชั้นดี
ไข่มุกและลูกทับทิมไม่สามารถซื้อหาสิ่งนั้นได้
และสิ่งนั้นไม่ได้ถูกวางไว้ในท้องตลาด
พ่อค้าไม่อาจจำหน่ายและไม่อาจชั่งสิ่งนั้นเทียบกับทองบนตาชั่ง"
- 2 -
"นักดนตรีจะนั่งอยู่ที่เวที" นักศึกษาหนุ่มพูด "และเล่นเครื่องสายของพวกเขา
คนที่ฉันรักจะเต้นรำกับเสียงพิณและไวโอลิน
เธอจะเต้นรำตัวเบาเท้าไม่แตะพื้น
และผู้มาร่วมงานในเสื้อผ้าหรูหราก็จะเข้ากลุ้มรุมรอบตัวเธอ
แต่กับฉัน เธอจะไม่เต้นรำด้วย เพราะฉันไม่มีกุหลาบแดงให้เธอ"
แล้วเขาก็ทิ้งตัวลงบนผืนหญ้า และฝังใบหน้าลงในอุ้งมือแล้วร้องไห้
"เขาร้องไห้ทำไม" กิ้งก่าสีเขียวตัวเล็กถามขณะวิ่งหางชี้ผ่านเขาไป
"นั่นซี่ทำไม"ผีเสื้อถามขณะขยับปีกไปมาตามประกายตะวัน
"ทำไมนะ" เดซี่กระซิบถามเพื่อนใกล้เคียงด้วยเสียงนุ่มเบา
"เขาร้องไห้ให้กับดอกกุหลาบสีแดง" ไนติงเกลบอก
"เพื่อกุหลาบแดง" พวกเขาร้องออกมา "ช่างเหลือเชื่อเสียจริง"
แล้วเจ้ากิ้งก่าตัวเล็กผู้ซึ่งคล้ายพวกชอบเยาะหยันก็ระเบิดหัวเราะออกมา
แต่ไนติงเกลเข้าใจความลับแห่งความเศร้าโศกของนักศึกษา
เธอนั่งเงียบอยู่ที่ต้นโอ๊คและนึกถึงความลึกลับของความรัก
ทันใดนั้น เธอก็กางปีกสีน้ำตาลเพื่อโผบิน และทะยานตัวขึ้นไปในอากาศ
บินผ่านป่าละเมาะไปดั่งเงา และเช่นเดียวกับเงา เธอลอยละล่องข้ามสวนไป
ตรงกลางสนามหญ้า มีต้นกุหลาบงามอยู่ต้นหนึ่ง
และเมื่อเธอเห็น เธอบินไปเหนือมัน และร่อนลงเกาะบนกิ่งเล็ก ๆ
"ให้กุหลาบแดงฉันเถิด แล้วฉันจะร้องเพลงที่หวานที่สุดของฉันให้ฟัง"
ต้นกุหลาบสั่นหัว "ดอกของฉันเป็นสีขาว" มันบอก "ขาวเหมือนฟองคลื่นในท้องทะเล
ขาวกว่าหิมะบนภูเขา แต่เธอไปหาน้องชายฉันที่ขึ้นอยู่รอบนาฬิกาแสงอาทิตย์เก่าดูซี
และบางทีเขาจะให้สิ่งที่เธอต้องการ"
- 1 -
"เธอบอกว่าเธอจะเต้นรำกับฉันถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้" นักศึกษาหนุ่มคร่ำครวญ "ทั้งสวนนี้ไม่มีกุหลาบแดงเลยสักดอก"
จากรังในแอ่งไม้ของต้นโอ๊ค ไนติงเกลได้ยิน เธอมองผ่านใบไม้ออกมาและสงสัย
"ทั้งสวนนี้ของฉันไม่มีกุหลาบแดง" เขาร้อง และดวงตาสวยงามคู่นั้นของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา
"อา ความสุขขึ้นอยู่กับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เอง ฉันอ่านทุกอย่างที่ปราชญ์เขียน และปรัชญาลึกลับทั้งหมดก็อยู่กับฉัน ทว่ากุหลาบแดงดอกเดียวที่ต้องการ ทำให้ชีวิตฉันน่าเวทนา"
"บัดนี้ในที่สุดคือผู้มีรักแท้" นกไนติงเกลพูด "คืนแล้วคืนเล่า ฉันเฝ้าร้องเพลงถึงเขา แม้ไม่รู้จัก
คืนแล้วคืนเล่า ฉันเฝ้าเล่าเรื่องของเขาต่อหมู่ดาว และตอนนี้ฉันเห็นเขาแล้ว
สีผมเขาเข้มเหมือนดอกไฮยาซินธ์ที่เบ่งบาน ริมฝีปากแดงเหมือนกุหลาบที่เขาอยากได้
แต่ความเสน่หาทำให้เขาซีดเซียวเหมือนงาช้าง
และความโศกเศร้าก็ได้ประทับตราลงเหนือคิ้ว"
"เจ้าชายจัดงานเต้นรำคืนพรุ่งนี้" นักศึกษาหนุ่มพึมพัม "และหญิงที่ฉันรักจะไปร่วมงานด้วย
ถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้เธอ เธอจะเต้นรำกับฉันจนรุ่งสาง
ถ้าฉันนำกุหลาบแดงไปให้เธอ ฉันจะโอบเธอไว้ในอ้อมแขน
เธอจะอิงศีรษะกับไหล่ฉัน ฉันจะกุมมือเธอไว้
แต่ไม่มีกุหลาบแดงในสวนนี้ ฉันจะต้องนั่งอยู่คนเดียว และเธอจะเดินผ่านฉันไป
เธอจะไม่สนใจฉัน และหัวใจฉันจะแตกสลาย"
"ที่นี่ในที่สุดคือคนรักจริง" ไนติงเกลพูด
"สิ่งที่ฉันร้องถึงทำให้เขาทรมาน สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข เขาเจ็บปวด
แน่นอนความรักเป็นสิ่งอัศจรรย์ ล้ำค่ายิ่งกว่ามรกต แพงกว่าโอปอลชั้นดี
ไข่มุกและลูกทับทิมไม่สามารถซื้อหาสิ่งนั้นได้
และสิ่งนั้นไม่ได้ถูกวางไว้ในท้องตลาด
พ่อค้าไม่อาจจำหน่ายและไม่อาจชั่งสิ่งนั้นเทียบกับทองบนตาชั่ง"
- 2 -
"นักดนตรีจะนั่งอยู่ที่เวที" นักศึกษาหนุ่มพูด "และเล่นเครื่องสายของพวกเขา
คนที่ฉันรักจะเต้นรำกับเสียงพิณและไวโอลิน
เธอจะเต้นรำตัวเบาเท้าไม่แตะพื้น
และผู้มาร่วมงานในเสื้อผ้าหรูหราก็จะเข้ากลุ้มรุมรอบตัวเธอ
แต่กับฉัน เธอจะไม่เต้นรำด้วย เพราะฉันไม่มีกุหลาบแดงให้เธอ"
แล้วเขาก็ทิ้งตัวลงบนผืนหญ้า และฝังใบหน้าลงในอุ้งมือแล้วร้องไห้
"เขาร้องไห้ทำไม" กิ้งก่าสีเขียวตัวเล็กถามขณะวิ่งหางชี้ผ่านเขาไป
"นั่นซี่ทำไม"ผีเสื้อถามขณะขยับปีกไปมาตามประกายตะวัน
"ทำไมนะ" เดซี่กระซิบถามเพื่อนใกล้เคียงด้วยเสียงนุ่มเบา
"เขาร้องไห้ให้กับดอกกุหลาบสีแดง" ไนติงเกลบอก
"เพื่อกุหลาบแดง" พวกเขาร้องออกมา "ช่างเหลือเชื่อเสียจริง"
แล้วเจ้ากิ้งก่าตัวเล็กผู้ซึ่งคล้ายพวกชอบเยาะหยันก็ระเบิดหัวเราะออกมา
แต่ไนติงเกลเข้าใจความลับแห่งความเศร้าโศกของนักศึกษา
เธอนั่งเงียบอยู่ที่ต้นโอ๊คและนึกถึงความลึกลับของความรัก
ทันใดนั้น เธอก็กางปีกสีน้ำตาลเพื่อโผบิน และทะยานตัวขึ้นไปในอากาศ
บินผ่านป่าละเมาะไปดั่งเงา และเช่นเดียวกับเงา เธอลอยละล่องข้ามสวนไป
ตรงกลางสนามหญ้า มีต้นกุหลาบงามอยู่ต้นหนึ่ง
และเมื่อเธอเห็น เธอบินไปเหนือมัน และร่อนลงเกาะบนกิ่งเล็ก ๆ
"ให้กุหลาบแดงฉันเถิด แล้วฉันจะร้องเพลงที่หวานที่สุดของฉันให้ฟัง"
ต้นกุหลาบสั่นหัว "ดอกของฉันเป็นสีขาว" มันบอก "ขาวเหมือนฟองคลื่นในท้องทะเล
ขาวกว่าหิมะบนภูเขา แต่เธอไปหาน้องชายฉันที่ขึ้นอยู่รอบนาฬิกาแสงอาทิตย์เก่าดูซี
และบางทีเขาจะให้สิ่งที่เธอต้องการ"
- 3 -
ดังนั้น ไนติงเกลจึงบินไปที่ต้นกุหลาบที่ขึ้นอยู่รอบนาฬิกาแสงอาทิตย์เก่า
"ให้กุหลาบแดงฉันเถิด" เธอร้อง "แล้วฉันจะร้องเพลงที่หวานที่สุดของฉันให้ฟัง"
แต่ต้นกุหลาบส่ายหัว
"ดอกของฉันสีเหลือง" มันตอบ "เหลืองเช่นสีผมของเงือกสาวที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อำพัน
และเหลืองยิ่งกว่าดอกแดฟโฟดิลที่บานอยู่ในทุ่งหญ้าก่อนเครื่องตัดหญ้าจะมาพร้อมกับใบมีด
แต่ว่าลองไปหาน้องชายฉันที่ขึ้นอยู่ใต้หน้าต่างของนักศึกษาหนุ่มดูซี่
และบางทีเขาจะให้สิ่งที่เธอต้องการได้"
ดังนั้นไนติงเกลจึงบินข้ามไปยังต้นกุหลาบที่ขึ้นอยู่ใต้หน้าต่างของนักศึกษา
"ให้กุหลาบแดงฉันเถิด" เธอร้อง "แล้วฉันจะร้องเพลงที่หวานที่สุดของฉันให้ฟัง"
แต่ต้นกุหลาบส่ายหัว
"ดอกของฉันสีแดง" มันตอบ "แดงเช่นเดียวกับเท้านกพิราป
แดงยิ่งกว่าปะการังคลี่ที่ใหญ่ที่สุด ที่พัดโบกและโยกไหวอยู่ในถ้ำใต้มหาสมุทร
ทว่าฤดูหนาวได้ทำให้เส้นหล่อเลี้ยงของฉันเย็นยะเยือก
และน้ำค้างแข็งทำให้ดอกตูมชะงักงัน และพายุทำให้กิ่งฉันหัก
และฉันก็จะไม่มีดอกเลยในปีนี้"
"กุหลาบแดงดอกเดียวเท่านั้นที่ฉันต้องการ" ไนติงเกลร้องออกมา "กุหลาบแดงเพียงดอกเดียว"
"ไม่มีทางใดเลยหรือที่ฉันจะได้มันมา"
"มีทางซี" ต้นกุหลาบตอบ "แต่มันแย่มาก ๆ แย่เสียจนฉันไม่กล้าบอกเธอ"
"บอกฉันเถิด" นกไนติงเกลบอก "ฉันไม่กลัวหรอก"
"ถ้าเธอต้องการกุหลาบแดง" ต้นไม้พูด "เธอต้องสร้างมันขึ้นมาจากดนตรีแห่งแสงจันทร์
และทาสีมันด้วยเลือดจากหัวใจของเธอ
เธอจะต้องร้องเพลงขณะอกเธอแนบกับหนามของฉัน ตลอดคืนยาวนานเธอจะร้องเพลงเพื่อฉัน
และหนามของฉันจะแทงหัวใจเธอ และเลือดที่หล่อเลี้ยงชีวิตเธอจะไหลเข้าสู่เส้นหล่อเลี้ยงของฉัน
และกลายเป็นของฉัน
- 4 -
"ความตายเป็นราคาที่ดีมากที่ฉันจะจ่ายเพื่อกุหลาบแดงหนึ่งดอก" ไนติงเกลร้องออกมา
"และชีวิตมีค่าต่อทุกชีวิต มันสบายที่ได้นั่งอยู่ในป่าสีเขียว
เฝ้ามองดวงอาทิตย์ในราชรถสีทอง และดวงจันทร์ในราชรถสีไข่มุก
หวานกลิ่นฮอว์ธอร์น และหวานคือดอกบลูเบลที่ซ่อนตัวอยู่ในหุบเขา
และเฮทเธอร์ที่ปลิวอยู่บนภูเขา
กระนั้น ความรักก็ดีกว่าชีวิต และหัวใจนกมีความหมายอะไรเมื่อเปรียบกับหัวใจคน
ดังนั้น เธอจึงกางปีก พุ่งเข้าไปในอากาศ โฉบผ่านสวนดั่งเงา
และเช่นเงา เธอลอยล่องผ่านแมกไม้ .....
อ่านต่อได้ที่..
http://www.eastoftheweb.com/short-stories/UBooks/NigRos.shtml
ภาพจาก Wikipedia
*
อ่านต่อได้ที่..
http://www.eastoftheweb.com/short-stories/UBooks/NigRos.shtml
ภาพจาก Wikipedia
*
ขอบคุณครับ. ผมได้เคยอ่านเรื่องนี้ในสมัยที่ยังเป็นเด็กแต่เวลาก็ผ่านไปเกือบ 40-50 ปีแล้ว ครับ. เข้าใจว่าเป็นเรื่องแปลที่ลงในหนังสือ วีรธรรม ในยุคนั้น ครับ.
ตอบลบขอบคุณที่วางเรื่องเล่าและข้อความไว้ค่ะ
ตอบลบ^^