 |
| "Quiet Sea Within" by Jasmine |
ขอบฟ้า เปรียบได้กับวันพรุ่ง
ครารุ่งรางพร่างฟ้าพลันเปลี่ยนนาม
ผู้ต้อยตามเมื่อมาถึง จึ่งรำพึงต่อขอบฟ้าเบื้องหน้า
มิใช่ขอบฟ้าหรอกที่เราหลงใหลหรือเหน็ดหน่าย
หากคือการเดินทาง
เหลียวมองเบื้องหลัง
รอยเท้าบนผืนดินใต้ผืนฟ้าซึ่งเคยเป็นขอบฟ้าหนึ่ง
ถึงแม้รอยเท้าก่อนกาลจักเลือนหาย
หากอดีตนั้นแข็งแกร่งแลเปลี่ยนแปลงไม่ได้
ไม่เหมือนวันนี้ ที่ความเป็นไปได้ทำงานอยู่บนฐานของความน่าจะเป็น
ขณะนี้ที่ประกอบด้วยขณะหนึ่งต่อเนื่องไม่สิ้นสุด
เราสร้างอดีตแข็งแกร่งและเปลี่ยนแปลงไม่ได้อยู่ทุกลมหายใจเข้าออก
ดังนี้แล้ว มีใครหรือที่ไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน
ใครกันสามารถเลี่ยงหลบปัจจุบันได้
และปัจจุบันใดสามารถดำรงอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง
อดีตยืนยาวแน่นหนักปานหินผาเกิดจากปัจจุบันแสนสั้นและเบาดั่งขนนก
...
ลั่นทมปลิดดอกปลิวมาด้วยสายลม
โรยร่วงแล้วลั่นทม
ดอกขาวพรมห่มนวลทราย
แว่วเพลงทะเล คลื่นเห่กล่อมฉงนฉงาย
ลั่นทมหอม แม้วาย
งามละม้าย วันวาน
 |
| Pagoda Flower |
*
